ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.Είμαι 21 χρονών και είναι στιγμές που νιώθω οτι οι ανασφάλειές μου είναι αυτές που κατευθύνουν την ζωή μου.Φοβάμαι να δουλέψω...στέλνω βιογραφικά και κλείνω δουλείες,γεμάτη πάντα με τόσο πανικό που έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές να συνεννοούμαι λάθος και να φαίνομαι και σαν χαζή.Πολλές φορές έχω ευκαιρίες για βολικές δουλειές κοντά στο σπίτι μου και δεν πάω καν να αφήσω βιογραφικό γιατί με πιάνουν οι φόβοι μου οτι θα κάνω λάθη και δεν θα μπορέσω να ανταποκριθώ στην δουλειά και στο τέλος απλά πέφτω ψυχολογικά περισσότερο γιατί χάνω ευκαιρίες απ'τα χέρια μου.Έφτασα σε αυτήν την ηλικία και δεν έχω δουλέψει ποτέ μου,κάνοντας τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα στο να με προσλάβει κάποιος και να εξαρτιέμαι ακόμα απ'τους δικούς μου.Πτυχίο ακόμα δεν έχω πάρει.Υστερώ επίσης από άλλα προσόντα όπως το να μαι ενδιαφέρουσα και επικοινωνιακή.Ούτε με τα ενδιαφέροντά μου δεν ασχολούμαι.Μου αρέσει το σχέδιο και μαθαίνω Γερμανικά μόνη μου αλλά τα έχω παρατήσει και αυτά.Δεν έχω εμπειρίες να μοιράζομαι με τους άλλους οπότε δεν έχουν άλλοι να πάρουν από μένα σε μια συζήτηση πέρα από χαζό χαβαλέ.Παρέες έχω μετρημένες και ακόμα και μέσα σε αυτές πολλές φορές δεν νιώθω καλά.Ζηλεύω και συγκρίνομαι με φίλους μου που έχουν το θάρρος να ζουν την ζωή τους και να κάνουν πράγματα χωρίς να κωλώνουν και να πολυσκέφτονται σαν και μένα.Είμαι πιο πίσω απ'αυτούς σε πολλούς τομείς και φταίω μόνο εγώ για αυτό.Δεν έχω αγόρι καθώς δεν βρίσκω κάποιον που να θέλει σχέση και όχι μόνο σεξ.Συν τοις άλλης ο κοινωνικός μου κύκλος είναι μικρός και αποτελείται κυρίως από γκέι ή μικρότερα άτομα.Γιαυτό τον λόγο είμαι πολύ καιρό μόνη μου χάνοντας περισσότερο την αυτοπεποίθησή μου.Έχω προσπαθήσει να κάνω γνωριμίες από ίντερνετ αλλά ποτέ δεν έχουν καταλήξει πουθενά είτε γιατί εγώ φοβάμαι να βγω μαζί τους είτε γιατί απλά βαριέμαι και σταματάω ξαφνικά να τους μιλάω,ενώ τους λέω οτι θέλω να μιλάμε καιρό πριν βγούμε.Εν ολίγοις τα έχω κάνει σκατά όλα μόνη μου.Θέλω να κάνω τόσα πράγματα αλλά δεν έχω την ενέργεια και την θέληση να τα υλοποιήσω.Έχω μείνει στάσιμη και το μόνο που κάνω όλη μέρα είναι απλά να κάθομαι και να σκέφτομαι το πόσο χάλια είμαι.Είναι τόσο γελοίο...άλλοι βασανίζονται και εγώ πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να πάρω την ζωή στα χέρια μου και απλά να είμαι χαρούμενη με αυτά που έχω και να μην νιώθω συνέχεια θλίψη και ανεπάρκεια.Απλά νιώθω ανίκανη.