ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα γιατί είμαι 26, έχω ένα σωρό θέματα στη ζωή μου τα οποία έχω βάλει κάτω και προσπαθώ να αντιμετωπίσω ένα ενα, και συνεχώς προκύπτουν κι άλλα. Με αποτέλεσμα να απελπιζομαι και να με περνει από κατω. Καταλαβαίνω ότι έτσι είναι η ζωή μέσα στις δυσκολίες αλλά ρε παιδιά δεν αντέχεται όλο αυτό. Ασχολήθηκα πρώτα με το θέμα της εκπαίδευσης, γράφτηκα σε μια σχολή μονοετους φοίτησης για να σπουδάσω κάτι, θα ξεκινήσω ξένη γλώσσα και κάποια στιγμή θα δώσω και για πιστοποίηση ηλεκ. υπολογιστών που ζητάνε παντού... Το θέμα ειναι ότι όλα αυτά με καταβάλουν οικονομικά, και δε βγαίνω με άνεση. Βέβαια μένω με τους γονείς μου όποτε τα έξοδα είναι πιο λίγα αλλά δε μου αρέσει να μην έχω ένα Χ πόσο στη τσέπη μου για διάφορες ανάγκες καθημερινές... Και πρέπει λοιπόν να βρω δουλειά, που αντε να τη χωρέσω μέσα σε όλα αυτά που θα κάνω. Και πόσα χρήματα θα παιρνω κλπ. Και Φυσικά υπάρχει και το Θεμ τον φίλων. Είμαι μόνος χωρίς παρέα ή κοπέλα. Και καλές οι σπουδές και οι δουλειές, αλλά η ζωή σε βγαινει μέσα στη μοναξιά. Και δε ξέρω πως να γνωρίσω κόσμο με αποτέλεσμα να περνάω το χρόνο μου κλεισμένος χωρίς να ανταλασω μια κουβέντα - με άτομα της ηλικιας μου εννοώ, γιατί με τους γονείς οι συζητήσεις είναι διαφορετικές-. Συν και κάποια άλλα ζήτηματα που προκύπτουν περιστασιακά, τα οποία θέλουν ενασχόληση - ευτυχώς δεν ειναι σοβαρά υγειας- και έχω πελαγώσει... Δε ξέρω, μπορεί να σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, αλλά νιώθω χαμένος στο πέλαγος να πω την αλήθεια και ήθελα να τα βγαλω από μέσα μου...