ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο πατέρας μου,στρατιωτικός,μια ζωή μας είχε από εδώ και από εκεί.Αλλάζαμε πόλη κάθε 5 χρόνια.Εγώ και η υπόλοιπη οικογένεια είχαμε βαρεθεί την ίδια κατάσταση να μη μπορούμε να στεριώσουμε πουθενά.Εμένα προσωπικά καμία πόλη δε μου άρεσε και πουθενά δεν ένιωθα σπίτι μου.Σταμάτησα να ξεκινάω και τις πολλές φιλίες γιατί μετά έφευγα και πληγωνόμουν πολύ.Ευτυχώς όμως τα τελευταία πέντε χρόνια της καριέρας του μετακομίσαμε Αθήνα.Εκεί πέρα ήταν άλλη φάση εντελώς.Μου άρεσε πολύ αυτή η πόλη και επιτέλους βρήκα τον εαυτό μου και έκανα καλές και σταθερές παρέες και σχέσεις ύστερα από πολλά χρόνια.Δυστυχώς όμως πριν ένα μήνα βγήκε στη σύνταξη και σαν στρατιωτικός(αποφασίζουμε και διατάζουμε)μας πήρε όλους και πήγαμε να μείνουμε στο χωριό.Εγώ είμαι 3η λυκείου τώρα και ευτυχώς πρόλαβα να γραφτώ από την αρχή της τάξης σε σχολείο και φροντιστήρια και να μην πέσω στη μέση της χρονιάς από τα σύννεφα και χάσω τη σειρά μου.Και εντάξει,δε λέω,ο πατέρας μου τα έκανε για καλό αυτά.Έχουμε δικό μας σπίτι τεράστιο με δέντρα και γρασίδι και δεν πληρώνουμε ενοίκια όπως κάναμε μια ζωή,μου πήρε και μηχανάκι να πάω στο σχολείο στη διπλανή πόλη μέσα σε δέκα λεπτά και αγοράσαμε και καινούργιο αυτοκίνητο.Αλλά εμένα,αν και όλα είναι πιο εύκολα,δεν τα αλλάζω μπροστά σε αυτά που έχασα.Εγώ θέλω να βλέπω τους φίλους μου και να πάμε με λεωφορείο στο σχολείο κι ας ξυπνάμε από τις 6.Να μπαίνουμε στο μετρό και να πάμε όπου μας βγάλει ο δρόμος.Να αράζουμε στις πλατείες ή να πάμε για μπάσκετ.Εδώ δεν τα έχει όλα αυτά.Μόνο ποδόσφαιρο παίζουν και πάνε βόλτες με τα μηχανάκια στην πόλη και για καφέ.Δεν ξέρω,ίσως έχω συνηθίσει αλλιώς.Η πολλή ησυχία αρχίζει να με εκνευρίζει και έχει παντού χόρτα και έντομα.Όλοι μου μιλάνε στο δρόμο και τα κλαμπάκια ή οι καφετέριες είναι ό,τι να'ναι.Δεν αντέχω άλλο εδώ και εύχομαι να περάσω Αθήνα του χρόνου και να ξαναπάω,ακόμα κι αν χρειαστεί να δουλέψω για να βγάλω το νοίκι σε περίπτωση που ο πατέρας μου δε με βοηθήσει γιατί αυτός θέλει να ασχοληθώ ή με το στρατό ή με τα αγροτικά.Έχω βαρεθεί πλέον εδώ.