ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εγώ αυτό νόμιζα όπως νομίζει κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του! Πως είμαι πολύ καλός άνθρωπος! Το επιχείρημα μου ήταν πως τους αγαπούσα όλους χωρίς εξαιρέσεις, πως συγχωρούσα τα λάθη των αλλων, πως ασκούσα αυτοκριτική και αποδεχομουν τα δικά μου λάθη, πως βοηθούσα όσους με είχαν ανάγκη ακόμα και αν έπεφτα θύμα εκμετάλλευσης, πως πάντα ξυπνούσα με θετική ενέργεια έτοιμη να τη διοχέτευσω στους άλλους, πως πρόσεχα το περιβάλλον περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό! Τελικά δεν ξέρω αν έχω πει μεγαλύτερο ψέμα στον εαυτό μου! Ναι, έκανα σχεδόν τα πάντα από όσα ανέφερα παραπάνω! Όταν όμως υπάρχει και μια περίπτωση που αναιρεί την καλοσύνη δεν μπορείς να υποστηρίζεις πως είσαι καλός άνθρωπος! Και για εμένα υπάρχει αυτή η περίπτωση που με διαγραφεί από την λίστα των καλών ανθρώπων! Πίστεψα ένα μεγάλο ψέμα! Πως αγαπώ όλους τους ανθρώπους χωρίς εξαιρέσεις! Εγώ όμως όχι απλά δεν αγαπώ αυτόν τον έναν άνθρωπο ,αλλά έχω σκεφτεί το χειρότερο ενδεχόμενο για αυτόν! Ενταξει, θα πείτε, όλοι το έχουμε κάνει καλώς ή κακώς! Ξέρετε ποιο είναι αυτό που με καθιστά κακό άνθρωπο; Πως δεν νιώθω καμία ενοχή για τις σκέψεις μου, πως δεν μετάνιωσα ποτέ για αυτές και πως ακόμα επιθυμώ να γίνουν πραγματικότητα!Και ξέρετε τι είναι αυτό που με κάνει ακόμη χειρότερο άνθρωπο; Πως αυτές οι σκέψεις αφορούν την ίδια μου την γιαγιά! Και τι με κάνει απαίσιο άνθρωπο; Το ότι δεν κράτησα τις σκέψεις αυτές για τον εαυτό μου! Γιατί ακόμα και όταν αγαπάς την ανθρωπότητα ολόκληρη, μια σταγόνα μίσος μέσα σου αναιρεί αυτη την καλοσύνη! Και εάν υπάρχει παράδεισος εγώ θα μείνω απέξω γιατί ακουω τη φωνή μιας ηλικιωμένης και αρρωσταίνω!