Σε καταλαβαίνω! Έχασα απότομα το μπαμπά μου και ήμουν σε κατάσταση σοκ και άρνησης πολύ καιρό. Μη πιέζεις τον εαυτό σου και τον κατηγορείς που δεν κλαίει. Δεν σημαίνει πως δεν έχεις συναισθήματα. Ο οργανισμός σου είναι σε φάση άμυνας για να μη κλατάρει και καταρρεύσει. Θα σου έρθουν δάκρυα και θα ξεσπάς, άλλοτε θα έρχονται πολλά και άλλοτε λίγα. Εγώ νομίζω πως θα γυρίσει και θα μου μιλήσει. Πολλοί που χάνουν αγαπημένα πρόσωπα δεν το συνειδητοποιούν και τους φαίνεται απίστευτο. Αλλά ζει μέσα μας και δεν πεθαίνει. Να την ζητάς κοντά σου. Οι ψυχές δεν χάνονται παρά μόνο το σώμα αποσυντίθεται. Προσωπικά αισθάνομαι το μπαμπά μου δίπλα μου όταν τον ζητάω μέσα από τη ψυχή μου. Πες το ψέμα ή φαντασία δεν ξέρω. Είναι δύσκολο πολύ ειδικά όταν τη προηγούμενη μέρα τον έβλεπες χαμογελαστό σαν μικρό παιδί να χαίρεται και μετά να μη γυρίζει πίσω.
14.10.2019 | 04:35
<<Έχασα τη μητέρα μου>>
Πριν από 20 μέρες έχασα τη μητέρα μου!!! Ήταν ξαφνικό... Όλα έγιναν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα... Είχε διαφορα προβλήματα υγείας και τα τελευταία 2 χρόνια μπαινοεβγαινε στα νοσοκομεια,διπλα της κάθε φορά...Πλεον δεν μπορώ να συνηδειτοποιησω τι έχει γίνει, δεν το πιστεύω. Είναι λες κι δεν έχει γίνει τίποτα. Δεν κλαίω όσο περίμενα δε θρηνω όπως πίστευα πως θα έκανα. Νιώθω τύψεις λες και δεν την αγαπούσα ενώ είχα κάνει ότι παιρνουσε από το χέρι μου για να είναι καλά... Τύψεις και ερωτήματα για το αν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο για να γίνουν καλά. Ή ζωή μου συνεχίζεται και αυτή δεν είναι εδώ...Την σκέφτομαι κάθε ώρα και στιγμή αλλά δεν κλαίω ευκολα...γιατι δεν κλαιω; γιατί δεν πονάω αρκετά οπως θα πρεπε;;;;
6
