ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθομαι στον διάδρομο του ΙΕΚ περιμένοντας να μπω στην αίθουσα για μάθημα. Από το κυλικείο δίπλα ακούγεται απαλά ένα γλυκό καπως συγκινητικό και ταυτόχρονα μοντέρνο αγγλικό τραγούδι. Δεν ξέρω ποιό είναι, δεν το έχω ξανακούσει. Είναι όμορφο όμως και μου θύμισε εσένα, όπως και κάθε τι όμορφο, κάθε τι που μου αρέσει και με συγκινεί.Είμαι μόνη μου στον διάδρομο, κανείς δεν έχει έρθει ακόμη. Κάθομαι μόνη μου ακούγοντας το τραγούδι και συνειδητοποιώ πως σ' αγαπώ. Πως ακόμη σ'αγαπω. Πως τίποτε δεν άλλαξε μέσα μου, πως είμαι πάντα δική σου. Πως θα είμαι πάντα εκείνη που σε αγάπησε. Κάτι τέτοιες στιγμές σαν και τώρα συνειδητοποιώ ξαφνικά πως σ'αγαπω. Γιατί μου είναι αδύνατον να σταματήσω να το κάνω. Παρόλο που σου είπα το αντίθετο, παρόλο που συνεχίζω να σε αγνοώ. Ξέρω πολύ καλά πως έτσι πρέπει να γίνει.Μέσα μου νιώθω όμως πως πάντα είμαι και πάντα θα είμαι το φεγγαράκι σου, το ίδιο, όπως ήμουν όπως σε αγάπησα. Όσες αλλαγές κι αν γίνουν στη ζωή μου. Δεν μπορώ να σταματήσω να σε αγαπώ.Το φεγγαράκι σου λοιπόν, που μεγαλώνει και έγινε γυναίκα μα μέσα του είναι το ίδιο και πάντα σ'αγαπα.