ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκέφτομαι κάποια ζώα που έχω γνωρίσει στην ζωή μου και μου ζήτησαν βοήθεια. Μια γάτα τυφλή από το ένα μάτι έξω από το σπίτι μου. Έφευγα. Φώναξα κάτι περαστικούς να την μαζέψουν. Ποιος ξέρει, μάλλον την έδιωξαν. Δεν θυμάμαι που πήγαινα ούτε πώς πέρασα. Θυμάμαι όμως την γάτα.Ένα σκύλο κοκκαλιασμένο στην στάση του ΚΤΕΛ στην αρχαία Πέλλα. Του έδωσα ό,τι είχα πάνω μου, μετά πήρα το ΚΤΕΛ και έφυγα.Ένα άλογο στην μέση του πουθενά. Είχα ένα κουλούρι μαζί μου. Το έδωσα και μετά έψαξα να βρω κάποιον να του το πω. Τίποτα. Γύρισα πίσω, πήρα φιλοζωικές. Καμία απάντηση.Χάθηκαν αυτά τα ζώα, πέθαναν. Κι εγώ τα σκέφτομαι συχνά. Τι θα μπορούσα να έχω κάνει για να τα βοηθήσω. Και ντρέπομαι πολύ.Και μετά σκέφτομαι ότι τώρα χρειάζομαι εγώ βοήθεια. Και δεν ξέρω τι θα με πονέσει περισσότερο να την ζητήσω και να μην την πάρω ή να την ζητήσω και να την πάρω. Γι' αυτό προτιμώ να μην μιλάω και αντ' αυτού γράφω εξομολογήσεις.