ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν περίπου 2 χρόνια είχα κάνει στο σπίτι μου ένα πάρτυ και είχα καλέσει διάφορα άτομα από διαφορετικές παρέες μου. Εκεί γνωρίστηκε η τοτε κολλητή μου με έναν πολύ καλό μου φίλο και μέσα σε ένα δίμηνο ήταν μαζί. Εξαιρετικά παιδιά και τα 2. Λίγους μήνες μετά τον χώρισε, μου είπε ότι της έκανε άθλια πράγματα και μετά σταμάτησε να μου μιλάει, ναι η κολλητή μου σταμάτησε να μου μιλάει. Το παιδί δεν μου είπε τίποτα αλλά φαινότανε σε εντελώς άθλια κατάσταση. Ξαφνικά άρχιζε να περιορίζει και αυτός το ποσό μιλάγαμε και είχαμε να τα πούμε εδώ και 9 μήνες. Τον είδα χθες και έμεινα με το στομα ανοιχτό. Ηταν ενας αλλος ανθρωπος, προς το καλυτερο, καλύτερα από ποτέ αλλά όχι σε επίπεδο χαράς. Σε επίπεδο πόσο γερά πατάει στα πόδια του, πραγματικά νόμιζα ότι μιλάω σε έναν ξένο, ήταν σαν να απέβαλε ότι αρνητισμό είχε πάνω του. Οι απόψεις του ήταν λογικές, ανθρώπινες, αισιόδοξες και μιλώντας μαζί του, του εμπιστεύτηκα κάποια πράγματα που δεν έχω πει πουθενά και με βοήθησε πάρα πολύ. Με έκανε να νιώσω δυνατή και ανεξάρτητη. Όμως συνέχεια πέρναγε 1 σκέψη από το μυαλό μου, πως αυτός ο άνθρωπος που ήταν απαίσια πριν σχεδόν 1 χρόνο έκανε τέτοια μεταστροφή; Πώς βρήκε τόση δύναμη μέσα του; Καταπιέσει ότι ένιωθε η' τα ελυσε,και πως έφτασε σε τέτοιο επίπεδο; Αυτός ο άνθρωπος, ξέρω θα ακουστεί γελοίο, αλλά μου φάνηκε ότι είχε κάτι καθαρό, κάτι άγιο πάνω του.