ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά από έναν δύσκολο χωρισμό άρχισα να μιλάω σε εντελώς φιλικό επίπεδο με ένα παιδί από τη σχολή. Είχε χωρίσει και αυτος και ουσιαστικά ήμασταν ο ένας ο ψυχολόγος του άλλου. Αυτός είναι και μπορεί να ακουστεί άσχημο, αρκετά "φλώρος" με την έννοια ότι δεν είναι κακό παιδί υπό καμία έννοια, δεν πολύ βγαίνει, είναι ευγενικός κτλ. Αλλά στην πραγματικοτητα είναι τρομερός άνθρωπος, ηθικός,υποστηρικτικός, υπομονετικός, πανέξυπνος αλλά κυρίως δίνει απίστευτη ελευθερία, δεν στέλνει συνέχεια, δεν πιέζει, γενικότερα εμπιστεύεται. Πάντα μου άρεσαν οι πιο σκληροί άντρες, πχ. όλοι οι πρώην μου ήταν σε σώματα ασφαλείας, αλλά αυτός είναι ο μόνος που μου προσφέρει συναισθηματική ασφάλεια, ξέρω ότι μπορώ να του πω το οτιδήποτε και δεν θα με κρίνει, θα με ακούσει και θα τρέξει όταν έχω ανάγκη. Ταυτόχρονα αυτός, είναι ο πρώτος άντρας που με βλέπει 100% σαν φίλη. Δεν μου την έχει πέσει ποτέ, δεν έχει εκμεταλλευτεί καμία κατάσταση, συζητάμε ελεύθερα περί σχέσεων και δεν ζηλεύει καθόλου. Μου το έχει πει κιόλας ότι με βλέπει σαν την αδερφή του.Με προβληματίζουν καποια πράγματα. Πρώτον δεν μπορώ πλέον να βγω με κανέναν, γιατί αν και είμαστε απλοί φίλοι, τους συγκρίνω μαζί του σε θέμα κυρίως χαρακτήρα (εμφανησιακα είναι μέτριος). Δεύτερον νιώθω τόσο ασφαλής συναισθηματικά μαζί του που ακόμα και φίλοι να είμαστε προσωπικά είμαι καλυμμένη σε συναισθηματικό επίπεδο πράγμα το οποίο δεν έχω ξανανιώσει. Και τρίτον το ότι δεν θα βρω κάποιον σύντροφο σαν αυτόν γιατί οι απόψεις μας, και κυρίως κάποιες ιδέες του είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν σε άντρα στη ζούγκλα που επικρατεί εκεί έξω...