ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δουλευω στην ειδικη αγωγη αναπληρωτρια εδω και χρονια. κ μαλιστα σε δυσκολη ειδικοτητα. ειμαι ειδικο βοητικο προσωπικο, σε ειδικο σχολειο με πολυ βαριες αναπηριες, (και για οσους δεν ξερουν τι κανει αυτη η ειδικοτητα), ταιζω και αλλαζω πανες σε ολα τα παιδια περιπατητικα και αμαξιδια κατα κυριο λογο, αλλα και παρα πολλα ακομα πραγματα. μονο διδασκαλια μεσα σε ταξη δεν κανω. αγαπω τη δουλεια μου, αγαπω τα παιδια μου, κ δινω την ψυχη μου σαυτο που κανω..φυσικα αυτη η δουλεια εχει συνεπειες να ποναει ολο μου το σωμα απο το βαρος των παιδιων, πολυ τρεξιμο, πολλες φορες μας χτυπανε τα παιδια κ μενα κ συναδελφους(βλεπε βαρυ αυτισμο), και τρελη κουραση, αγχος, πονοκεφαλοι κ ζαλαδες απτη φασαρια και τις φωνες, διαχειριση της σεξουαλικοτητας τους, ψυχοσωματικα και πολλααα αλλα..παρολα αυτα ειναι αυτο που επελεξα να κανω, και θελω να το κανω, και τις στιγμες που ζω μαζι τους κ οσα προσφερω κ κανω με τα παιδια με κανουν να ξεχναω ολα τα αρνητικα..Απλα θελω να ρωτησω ατομα που ειναι αυτης της ειδικοτητας, αλλα κ γενικα οσοι δουλευουν στην ειδικη αγωγη..αντεχεται να το κανεις αυτο 15-20 plus χρονια? θελω προφανως να διοριστω αλλα υπαρχει σωματικη κ πνευματικη υγεια μετα απο τοσα χρονια?Να σημειωσω οτι αυτη ειναι μονο μια πλευρα της δουλειας μας. ως ειδικο βοηθητικο προσωπικο δουλευουμε και σε γενικα σχολεια με ενα παιδι, παραλληλη στηριξη(παραλληλη δεν κανουν μονο οι δασκαλοι, κανει και το ε.β.π. με αλλα καθηκοντα), αλλα διοριζομαστε μονο σε ειδικα σχολεια.παρακαλω πολυ να δημοσιευτει