ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθόμουν και διάβαζα για τις προκηρύξεις (είμαι νέα στο ''σπορ'') και πραγματικά απογοητεύτηκα. Πέρυσι αποφοίτησα και δεν είχα ασχοληθεί με όλα αυτά, έψαχνα δουλειές από εφημερίδες κτλ. Ένα χάος! Ειλικρινά, τι κράτος είμαστε γαμώτο; Μια δουλειά να κάνεις, χάνεσαι. Χαρτούρα, παραχαρτούρα και μόνο χαρτούρα. Όλα στο χαρτί. Μόνο χαρτιά και εμπειρίες για να γεμίζεις ένα λευκό φόντο έχουμε καταντήσει. Και οι εμπειρίες έχουν γίνει νουμεράκια. Καμιά φαντασία. Εν τω μεταξύ φοβάμαι. Φοβάμαι να βγω ''εκεί έξω''. Φοβάμαι τους ανθρώπους. Να φανταστείτε φοβάμαι μέχρι και να σηκώσω το τηλέφωνο. Τρελή φοβία, αλλά την έχω. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου εκεί έξω, απλά μου κόβονται τα πόδια. Δεν ξέρω τι έχω, αλλά ξέρω ότι ζω μέσα στον φόβο. Δεν είναι κατάθλιψη, είναι φόβος. Δεν τον μπορώ αυτόν τον κόσμο.