ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν πρέπει να κάνω αυτή την εξομολογηση ή όχι , αλλά υπάρχει ένα θέμα που με απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια. Γενικά η μητέρα από όταν ήμουν μικρή έκανε ό,τι μπορούσε για να ειμαι ικανοποιημένη και χαρούμενη. Η μητέρα μου πάσχει από κάποια ψυχολογική ασθένεια, την οποία αντιμετωπίζει με φάρμακα και είναι μια χαρά, πέρα από κάποιες φοβίες που έχει από όταν νεαρη ηλικία. Εγώ έχω μόνο την μητέρα μου , καθώς ο πατέρας μου πέθανε πριν από κάποια χρόνια. Γενικά δεν είμαι πολύ εκφραστική με όσα με ενοχλούν, για αυτό κρατάω πολλά μέσα μου και ξεσπάω σε άκυρες στιγμές. Δεν της τα λέω γιατί δεν θέλω να την πληρώσω αλλά ξέρει ότι κάτι με ενοχλεί και αισθάνεται ότι την έχω αποκλείσει. Έχω πάρα πολλές τύψεις για τον τρόπο που της συμπεριφερομαι καθώς πολλές φορές είμαι απόμακρη ή απότομη. Την αγάπαω πολύ και είναι πολύ σημαντική για εμένα αλλά κάποιες φορές με κούραζει ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται και το κόλλημα της με την θρησκεία. Είμαι απαίσια κόρη , με σιχαίνομαι.