ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πονάει για πολλούς λόγους να έρχεσαι δεύτερος στη ζωή κάποιου. Πονάει γιατί σε κάνει να πιστεύεις πως δεν ήσουν αρκετός, πως ήσουν λίγος για το κάτι παραπάνω που ζητούσες, ακόμα κι αν είχες δώσει ό,τι καλύτερο είχες μέσα σου. Πονάει, όπως πονάει καθετί που δεν είναι αμοιβαίο. Γιατί στις ανθρώπινες σχέσεις δεν μπορεί να δίνει και να δίνεται μόνο ο ένας. Όταν δίνεις συνέχεια χωρίς να πάρεις στο τέλος αδειάζεις κι εσύ. Κι αυτό είναι άδικο.Αλλά πιο πολύ απ’ όλα πονάει, όταν είσαι η δεύτερη επιλογή και το ξέρεις. Και όχι απλά το ξέρεις αλλά το δέχεσαι κιόλας, το επιτρέπεις. Γιατί πιστεύεις πως κάτι θα γίνει και θ’ αλλάξουν τα πράγματα. Πως θα γίνει κάτι και θα πάρεις προαγωγή στην καρδιά του άλλου. Τέτοιοι ηλίθιοι είμαστε και σε τέτοια παραμύθια πιστεύουμε. Η ευθύνη σου είναι ανάλογη του απέναντι, μη σου πω και μεγαλύτερη. Θες να το δεις; Αντέχεις να το δεις; Αγάπη μου, αν ήρθες μια φορά δεύτερος, πάντα δεύτερος θα ‘ρχεσαι. Κακό πράγμα η δεύτερη επιλογή. Δε σ’ αφήνει να ηρεμήσεις. Κι όσο και να λυσσάς για κάποιους θα είσαι πάντα μόνο αυτό.Μ.