ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τρομάζω με τον εαυτό μου. Δεν τον αναγνωρίζω γιατί έχω γίνει τρομερά ευσυγκινητη, ηττοπάθης και φοβιτσιαρα. Πάντα ήμουν ευαίσθητη , αλλά ούτε έκλαιγα με το παραμικρό, ούτε φοβόμουν ... Θα περάσει κι αυτό όμως εύχομαι και θέλω να ελπίζω ...Πολλές οικορτιζόνες για δύο χρόνια ( χάπια και ενδοφλέβιες ) και επιδεινώθηκε η ήδη υπάρχουσα κατάθλιψη που ειχα. Κι όμως εγώ δυνατή και χαμογελαστή γεννήθηκα. Είχα όρεξη για ζωή, πήγαινα για χορό, έπαιζα σε θεατρικές παραστάσεις, τραγουδουσα... Ήμουν πολυ δυνατη. Το περιβάλλον, οι συγγενείς, πατριός παιδοφιλος κ.α με διελυσαν και λύγισα, ύστερα με "κοιμησαν " τα αντικαταθλιπτικά και δεν εζησα όπως ήθελα... Θυμώνω και θλίβομαι με την τροπή της ζωης μου... Δεν είμαι στο καλύτερο περιβάλλον όμως, ούτε κάποιον να με ενθαρρυνει έχω πλάι μου... Έχω ξαναγράψει σε εξομολόγηση ότι ακόμα και στο Νοσοκομείο ήμουν καλύτερα γιατί υπήρχε θέρμανση τουλάχιστον...Σας ευχαριστώ πολύ για την εξομολόγηση για τον παππού μου που θα γιόρταζε σήμερα.Σκέφτηκα να αλλάξω το επώνυμό μου με το δικό του.Εκεινος και ο αδελφός της μητερας μου ηταν οι πατεραδες μου!!! Ευχαριστώ θερμότατα και σε κάποιες άλλες εξομολογησεις που μου δώσατε κουράγιο και συμβουλές. Αν δεν είχα κι εσάς για παρέα , δεν θα την "πάλευα" γιατί με φυλακίζει στο σπίτι η πάθηση μου... Να προσέχετε τον εαυτό σας και να παλεύετε για να έρθουν όμορφες και ημέρες με χαμογελαστά πρόσωπα και ουράνια τόξα. Να το υποσχεθούμε στον εαυτό μας ότι δεν θα τα παρατήσουμε ποτέ και το καλό θα θριαμβεύσει :) Ειρήνη.888