ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάνω παρέα καθαρά φιλική με ένα παιδί που γνώρισα στη σχολή εδώ και 2 χρόνια. Στην αρχή είχαμε βγει και οι 2 από δύσκολες σχέσεις και ουσιαστικά καλύψαμε ο ένας στον άλλον αυτό το κενό, συν το ότι κανα με ο ένας τον ψυχολόγο του άλλου. Βασικά αυτός το αντιμετώπισε πολύ γρήγορα, πήγε ψυχολόγο και ξανασταθηκε στα πόδια του πολύ γρήγορα.Μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια έχω βγει με κάποια άτομα, προσπαθώντας να προχωρήσω και παντα τα συζηταγα μαζι του και με ακουγε. Εκείνος από την άλλη το πηγαίνει πιο φλου και δεν τον πολυενδιαφερε, μέχρι πρόσφατα που γνώρισε κάποια που του αρέσει και πάει καλά.Από τη στιγμή που αρχισε να μου μιλάει για αυτά νιώθω ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Ζηλεύω, φοβάμαι ότι θα απομακρυνθεί. Δεν μπορω να μιλαω μαζι του για αυτο αλλα αυτος με ακουγε τοσο καιρο, θα ήταν πολύ άσχημο να του πω ότι δεν θέλω να τα ακούω. Δεν ξέρω τι να κάνω, νιώθω ότι τον χάνω.