ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τα άτομα με ασπεργερ εχουν για πάντα μεινει σε μια παιδική ηλικία ψυχικά. μπορεί ο άλλος να είναι 50 ετών πχ κι να ειν ακόμα μέσα του 15 ετών. δε μπορουν όλοι να το καταλάβουν γιατί συνήθως οι ανθρωποι που δε εχουν αυτό το προβλημα είναι συναισθήματα πιο ώριμοι. οι νευροτυπικοι όπως λέμε εμεις οι ασπεργκερ τους άλλους συνανθρώπους μας . εγω σα ασπεργκερ νιωθω πως μου λειπει η οικογενεια που ουσιαστικα δε είχα ολοκληρωμένη ποτέ. δε μεγάλωσα κι στις πιο ιδανικές συνθηκες οι γονεις οι θετοί μου πάντα είχαν τα προβλήματά τους κι αυτό μετατοπιζεται σε μένα. γύρω μου εχθρικά άτομα από συγγενεις κι γνωστούς και αυτά να μου θυμίζουν την θέση μου κι κύριός η μάνα μου η θετή. δε ζει ο θετός πατερας μου κι μου λειπει η οικογενεια δε ζω φυσιολογικά με την μάνα μου. αυτη πάντα ήταν άτομο απομονωμένο . ακοινώνητο κατά καποιον τρόπο. εγω χρονια πλέον εδώ μαζί της όλο σπίτι να την εξυπηρετώ να ειμαι ο μπάτλερ της ψυχολογος της ολα . μόνη παρέα το pc κι να ακούω τραγούδια . μου λειπει η οικογενεια κι η ζεστασιά αυτής να νιωθω ζωντανή . γερνάω κοντά της κι φυσικά καμιά προοπτική να βρω φίλους ο κόσμος αξιολογεί τρομερά με ποιους θα κάνει παρέα. δε βρισκω ανταπόκριση ποτέ μονον μούρες με σνομπισμό κι μέχρι εκεί . εκμεταλλευση φουλ μπουλινκ και αδιαφορία αυτά με κάναν κι εγω πλέον να μην θέλω πολλά πολλά με τους άλλους. τα συναισθήματα μου εχουν μεινει εκεί που ειμαι 15 χρόνων κι με γονεις να με αγαπούν κι να χουμε φυσιολογική κοινωνική όμορφη ζωή. θαρρώ πως πάντα μόνη θα ειμαι κανεις δε θα νοιαστει ποτέ για μένα αν ζω η πέθαναν . δε θέλω να ειμαι σε κανέναν βάρος εγω γιαυτό ποτέ δε θα ζητιανεψω την φιλία κανενος ουτε τον πολύτιμο του χρόνο.