Αρχικά συγχαρητήρια που τα βγάζεις από μέσα σου και τα γράφεις έστω και εδώ, είναι το πρώτο βήμα για την αλλαγή όσων σε δυσκολεύουν. Επειδή αναφέρεις βουλιμικά επεισόδια, θα ήταν πολύ χρήσιμο για εσένα και θα σου γλύτωνε χρόνο το να επισκεφθείς κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, έμπειρο σε θέματα διατροφικών διαταραχών. Αξίζει, καθώς θα σε βοηθήσει να βάλεις σε μια σειρά τουλάχιστον αυτό το θέμα στην ζωή σου και έπειτα να ανοίξει ο δρόμος για να δουλέψεις τις υπόλοιπες ανασφάλειες που νιώθεις κατά καιρούς.Εάν δεν υπάρχει η δυνατότητα, προσπάθησε να το ελέγξεις μόνη σου οσο μπορείς. Ίσως γίνεται να εντάξεις κάποια άσκηση που σου ταιριάζει (ακόμα και γρήγορο περπάτημα-βάδην 30 λεπτών καθημερινά, ό,τι προτιμάς) στην καθημερινότητά σου, που θα γεμίζει το σώμα και το πνεύμα σου με αίσθημα ευεξίας. Βοηθάει πολύ για να καταπολεμάς τις άσχημες σκέψεις. Κάνε ό,τι μπορείς για να βοηθήσεις τον εαυτό σου, μπορείς! Καλή τύχη :)
2.2.2020 | 21:48
Φοβάμαι την μοναξιά
Δεν είναι ότι είμαι μόνη μου έχω φίλες και είμαστε καλά, αλλά με το που θα έχω ελεύθερο χρόνο και θα είναι σκ και δεν θα θέλει κάποιος να βγει τρελενομαι..νιώθω ότι για κανέναν δεν σημαίνω τίποτα, ότι απλά έτσι περνάνε το χρόνο μαζί μου και κανενας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα και ότι και αν εξαφανίζομουν δεν θα ενιαζε και κανένα. Και από εκεί ξεκινάνε όλα τα κακά. Οπότε κάτι κακό μου συμβεί (και κάτι πολύ μικρό) με πιάνει ένα βάρος στο στήθος και το σκέφτομαι συνέχεια χωρίς να μπορώ να ηρεμησω. Παρόλα αυτά ότι και να με βασανίζει πολύ δύσκολα θα το μοιραστώ με κάποιον και αν ναι όταν θα αρχίσει να περνάει λίγο από μέσα μου. Και όλα αυτά έρχονται και καταλήγουν στα βουλιμικα επεισόδια όπου το φαι φαντάζει η μοναδική διέξοδος και χαρά σε όλα αυτά. Η αλήθεια δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά εδώ εφόσον δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν να βρεθεί μια λύση με τέτοιο τρόπο.
2
