ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένιωσα να με αγαπας στις πιο ηλίθιες στιγμές και ανόητες και στους καβγάδες και στα γέλια και στο κρεβάτι οταν σε πλακωνα και σου ελεγα να το βουλώσεις γιατι θα τους ξυπνήσεις όλους και απαντουσες “χεστηκα” και γελουσες τοσο πολυ που πνιγοσουν... οταν πήγαμε να αγορασεις κατι και διαλέγαμε αυτο το γαμημενο κατι που ίσως το πεταξες γιατι σου θυμίζει εμενα,οταν ελεγες οτι θα με δειρεις για πλάκα επειδη θα χανομουν με τα λεωφορεία,οταν μου ελεγες “μου αρεσει να ακουω την ανάσα σου” στο τηλεφωνο γιατι όπως παντα ειχα βουλωμένη μύτη και οταν κάναμε περιεργους ήχους και λέγαμε τα “ok” και τα “εχεις προβλημα” και τα “ρε” αλλα ποτέ τα “σε αγαπω” μονο τα “λειπεις”... που μερικές φορες δε σε φιλούσα για να δω τις αντοχές σου και γκρίνιαζες και ελεγες “με το 3 φεύγω” και ελεγα “ΟΧΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ”,που μερικες φορες ημουν στον κοσμο μου και εκανα μερικές κουταμάρες και με εκνευριζες επίτηδες για να ακουσεις αυτο το “ΡΕΕΕ” που λεω συνεχώς οταν νευριάζω,που δεχτηκες αυτο που ημουν... που ακόμα και τωρα οταν σκέφτομαι όλες αυτες τις στιγμές χαμογελάω γιατι τις ζω για λιγα δευτερόλεπτα,που ολα αυτα τωρα έχουν σβήσει ζουν μέσα μου μονο,δεν ξαναπαιζονται στη ζωή,δε γυρνάνε ξανα και ποσο πολυ πονάει να μη γυρνάνε .. ποσο πολυ πονάει γενικα ποσο πολυ πονάει η μνήμη ..

Thanks...:p

Να τα φοβάσαι χρυσάνθεμό μου αυτά τα πρωτόγνωρα τα συναισθήματα! Αυτά τα συναισθήματα που δεν μπορείς να τα ελέγξεις, που νιώθεις κάτι πρωτόγνωρο να συντελείται μέσα σου και γίνεσαι έρμαιο αυτού, που δεν μπορείς να το εξηγήσεις και ουσιαστικά, αργά, τρελαίνεσαι. Δεν ξέρεις γαμωτο εκείνη την ώρα τι σου συμβαίνει, τι παθαίνεις! Και αυτό που δεν ξέρεις τι παθαίνεις και αυτό που δεν το ελέγχεις θα είναι η καταστροφή σου. Τίποτα το ρομαντικό δεν υπάρχει σε όλο αυτό!

Κι εγώ...