ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω έναν αδερφό ωραίο.Πολύ ωραίο.Από αυτούς που γυρνάνε και τους κοιτάνε στο δρόμο,στο σουπερμαρκετ,στο αμφιθέατρο,στις καφετέριες παντού .Θέλω να εξομολογηθώ ότι πεθαίνω με την αντίδραση που έχουν φίλες και γνωστές μου όταν εμφανίζεται ο αδελφός μου.Εκεί που ήταν άνετες χαλαρές και μιλούσαν σα νταλικέρηδες αρχίζουν να παίζουν με το μαλλί τάχα αδιάφορες,αλλάζουν χροιά φωνής,αρχίζουν να νιαουρίζουν αλλάζουν στάση σώματος γενικά κάπως γίνονται δε μπορώ να το περιγράψω.Το πριν και το μετά καμία σχέση εγώ πάντως κάθομαι και το απολαμβάνω και από μέσα μου γελάω όπως σήμερα μέχρι και για ποδόσφαιρο είναι ικανές να συζητήσουν μερικές που ούτε πέναλντι δε ξέρουν τι είναι