ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι στα 22 μου και θα ήθελα να γραψω για την ζωή μου. θέλω να φτάσω στο τώρα που έχω μείνει εντελώς μόνη έχασα φίλες και φίλους ή έστω εγώ τους θεωρούσα ανθρώπους μου. Πέρασα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που για 3 Χρόνια ήμουν συνεχώς στο νοσοκομείο ευτυχώς με της κατάλληλες θεραπείες το ξεπέρασα είχα δίπλα μου την μητέρα μου και κανέναν άλλο μιας και τότε φάνηκαν τα πρόσωπα τον φίλων μου κάνεις δεν μου ξαναμιλήσε προσπάθησα να επικοινωνήσω αλλά καμία απάντηση. Η μητέρα μου μου στάθηκε πάρα πολύ βυθίστηκα στην θλίψη τότε δεν έτρωγα δεν κοιμόμουν και όλη μετά έκλαιγα μια ζωή χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Έχει περάσει 1 χρόνος που είμαι καλά στην υγεία μου αλλά χωρίς καμία φίλη κανένα φίλο και σκέφτομαι έπρεπε να αρρωστήσω για να δω την αλήθεια πολλά συναισθήματα που τα έπνιξα πίσω από ένα χαμόγελο και ένα καλά είμαι... Η μόνη πραγματική φίλη είναι η μητέρα μου μαζί κάνουμε τα πάντα μαζί βγαίνουμε μαζί πηγενουμε για καφέ για περπάτημα .. Θα ήθελα να έχω φίλες θα ήθελα να έχω μια σχέση αλλά θα ήθελα να έχω αληθινούς ανθρώπους διπλα μου πραγματικά σας το λέω μέσα από την καρδιά μου μόλις αρρωστησα έφυγαν όλοι ακόμη και το αγορι μου πόσο άδικο όλο αυτο .....