ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μερικες φορες αναρωτιεμαι , αν ο κοσμος εμπαινε στο δικο μου το μυαλο , αν ενιωθε αυτα που νιωθα , αν τον εβλεπαν με τα δικα μου τα ματια , σιγουρα θα μου ελεγαν οτι επρεπε να ειμαστε μαζι . Ποσο δυσκολο ειναι να ειναι ακριβως στο απεναντι δωματιο , και να κοιμαται; Να ξερω οτι πραγματικα τον εχω τοσο κοντα , τρια βηματα και θα ειμαι εκει , θα τον παρατηρω οπως κοιμαται...ποσο ηρεμος ειναι . Οτι βρισκεται στην πιο γαληνια του φαση , οπου καμοια σκεψη δεν τον κυριευει. Και εγω τοτε να εσκυβα και να του εκμυστηρευα το πιο μεγαλο μυστικο , οτι ειμαι ερωτευμενη μαζι του , οτι κατι πιο σοβαρο .. οτι τον αγαπω. Και θα του το ελεγα χωρις να το σκεφτω δευτερη φορα αν γνωριζα οτι ολες οι συνεπειες μετα απο αυτο θα επεφταν σε εμενα. Εμενα θα εκριναν , εμενα θα εσβηναν απο την ζωη τους. Αν κι μονο στην σκεψη τρεμω , οτι μπορει να μην ξαναμιλησω στην αδερφη μου . Ξερω πολυ καλα οτι δεν θα αντεχα να τον αναγκασω ο ιδιος να βιωσει τοσο πονο. Η οικογενεια του ειναι ολη η ζωη του , και εγω δεν εχω καμοια θεση να του την παρω. Και ομως καθε κυτταρο μου φωναζει , που δεν μου εδωσαν ουτε μια ευκαρια οι αντιληψεις της οπισθοδρομικης οικογενειας μου να δοκιμασω απο αυτο το ποτηρι του ερωτα , που τοσο θελω να πιω. Νομιζα οτι βιωσα αρκετο πονο στην παιδικη μου ζωη για να σταμτησω να νιωθω ωραια συναισθηματα . Και ομως αυτος ηρθε τοσο απροσμενα , χωρις να τον περιμενω. Και ανοιξε την πιο βαρια πορτα της καρδιας μου. Οσο σκουριασμενη και ξεχασμενη στα αβυτα της ψυχης μου ηταν , αυτος βρηκε ενα τροπο και τρυπωσε τοσο ευκολα , αγκαλιαζοντας καθε πτυχη του. Αναθεμα τα ματια του , που γελανε και μου μιλανε . Αναθεμα την στιγμη που τον ειδα ...