Έναντοκιμαντέρ για τη ναζιστική εποχήαναστάτωσε πριν λίγες μέρες τη Γερμανία.Αποκάλυπτε ότι η περιώνυμη οικογένειαΚβαντ, ιδιοκτήτρια της BMW,«έχει βουτήξει την περιουσία της στοαίμα». Πιο συγκεκριμένα: ότι η πρώτητης εταιρεία με την επωνυμίαAccumulatorenfabrik, χρησιμοποιούσεσκλάβους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσηςγια να παράγει οπλικά συστήματα γιατους ναζιστικούς πυραύλους. Μετά τονπόλεμο, η εταιρεία εξαιρέθηκε από τηΔίκη της Νυρεμβέργης ελλείψει στοιχείων,οι δουλειές της άνθησαν, και το 1959 αγόρασετην BMW. Τώρα όμως, επιζήσαντεςτων στρατοπέδων συγκέντρωσης μίλησανon camera γιατο ζόφο που έζησαν στα κάτεργα του χερΚβαντ, ο οποίος απεικονίζεται δίπλαστον Χίτλερ, με ένα κομψό μαύρο κουστούμι,δανδής και απόμακρος. Τι δήλωσε ηοικογένεια μετά την προβολή; Ό,τι περίπουκαι η Λένι Ρίφενσταλ, η οποία είχε επίσηςχρησιμοποιήσει Εβραίους από τα στρατόπεδασυγκέντρωσης ως κομπάρσους πλήθους σεμια της ταινία: Δεν ξέραμε, δεν γνωρίζουμε,είμαστε αναστατωμένοι.
Πρινλίγες μέρες, μια διάσημη Γερμανίδαάνκοργουμαν βγήκε και εξήρε τις καλέςπλευρές του ναζισμού, ξεσηκώνοντας μιαανάποδη θύελλα. Είπε ότι πολλοί από τουςδρόμους που διασχίζουν σήμερα οι Γερμανοίχαράχτηκαν από τους ναζί, και ότι οιναζιστές είχαν οικογενειακές αξίες.Πράγμα που ενδεχομένως και να συμβαίνει.
Στοίντερνετ, που είναι η παιδική χαρά τωνενστίκτων, ο ναζισμός ανθεί εκ νέου,πότε ως στυλιστική ακρότητα και πότεως ρατσιστικό οπλοστάσιο. Χιλιάδεςιστοσελίδες προωθούν με τον ένα ή τονάλλο τρόπο το δίδαγμα του μίσους καιτην αναβίωση μια καλτ σκοτεινής, ενώτην περασμένη Κυριακή το «Βήμα»μοίρασε την Πτώση, μια ταινία για τιςτελευταίες μέρες του Χίτλερ, ας πούμεαπό ανθρωπιστική σκοπιά. Με τον ένα ήτον άλλο τρόπο, η δυτική μοντέρνα μνήμηφλερτάρει με τα θηρία της, βαριεστημένηαπό το flatline της ευμάρειάςτης, που πολύ συχνά μοιάζει με παρακμή.Τα δημοσιεύματα για τον Χίτλερσυναγωνίζονται τα δημοσιεύματα για τηνΜπρίτνι Σπίαρς - είναι σχεδόν γκροτέσκο.
Όμωςγιατί;
Νομίζωδιότι η Δημοκρατία και η Ανοχή και ηΑνθρωπιά είναι πράγματα ξεμαλλιασμένα,δυσφημισμένα, απομαγεμένα και κυρίωςμη εμπορικά. Ενώ το Κακό, συνδυασμένοπάντα με την παραβατικότητα (του καναπέ),το ζην επικινδύνως, τα όρια της ανθρώπινηςκοινωνίας όπου θάλλουν οι απαγορευμένοικαρποί, η έκσταση της άρνησης κάτι τόσομεγάλου όπως οι θεσμοί - όλα αυτά είναιπράγματα που προσδίδουν στα πιτσιρίκια(κυρίως) το δραματικό ανάστημα πουχρειάζονται στο νανοφυές περιβάλλοντους. Το Κακό είναι το beatπου λείπει από το ξενέρωτο loungeτους, η αίσθηση ότι κάτι κινείται - κιας είναι προς τα κάτω, κι ας είναι προςτο Βυθό.
Πάνταέτσι συνέβαινε. Και πάντα αυτό ήταν έναςγελοίος αντικατοπτρισμός. Που σάλευεανθρώπους. Και θα σαλεύει εσαεί.
Τίποταόμως δεν είναι πιο άγριο και δριμύ καιδύσκολο από την καλοσύνη και τηνανεκτικότητα και κανένας δεν είναι πιομοναχικός και ακραίος από εκείνον πουπράττει το Καλό, γνωρίζοντας που ούτεΘεός υπάρχει να τον δει ούτε καμιάανταπόδοση, πέρα από μια προσωπική καιφευγαλέα αίσθηση χορτασμού.
Πάλιόμως ξωκείλαμε στις θεωρίες...
σχόλια