Ξέρουμε όλοι τη «δεκαετία» που πέρασε, το διαβόητο καθεστώς της, τη μαύρη φιλολογία που αναπτύχθηκε δικαιολογημένα σε βάρος του Κόκκαλη. Πλην όμως τώρα το φεγγάρι άλλαξε. Μια πλειάδα πραγματικά καλών παικτών -και όχι συνταξιούχων, όπως παλιά- μεταμόρφωσαν την ομάδα και άλλαξαν κυριολεκτικά τις σχέσεις φιλίας και εχθρότητας. Τόσο στη Βρέμη όσο και στη Μαδρίτη, είδαμε ένα συγκρότημα εξαιρετικών δυνατοτήτων, με όλες τις γραμμές του σε φουλ κίνηση, με τρεις τέσσερις μονάδες διαμάντια και πάνω απ' όλα με απίστευτη αυτοπεποίθηση· το θέαμα ήταν τόσο καλό που ακόμα και οι ορκισμένοι αντιγαύροι άνοιξαν ένα μπουκάλι κρασί. Η Ρεάλ φάνηκε «χεσμένη» μέσα στο Μπερναμπέου, πολύτιμη λεπτομέρεια για μας που τα κάνουμε πάνω μας ήδη από το αεροδρόμιο.
Άντζας, Πατσατζόγλου, Τοροσίδης, Λούα Λούα, Γκαλέτι, Λεντέσμα και Κοβάσεβιτς (με κορυφαίο τον Τζόρτζεβις που, όπως μαθαίνουμε, καπνίζει πάντα αρειμανίως) είναι κορμός με μεγάλες προοπτικές. Η Εθνική του Ότο Ρεχάγκελ δεν έχασε την ευκαιρία. Η εμφάνιση στην Πόλη ήταν ευθέως ανάλογη και εσωτερικά σχετική με την εμφάνιση στη Βρέμη και στη Μαδρίτη. Πατσατζόγλου, Τοροσίδης και Άντζας εντάχθηκαν στη «γερμανική» μηχανή και της έδωσαν αυτό που της έλειπε. Ανασχετικό σθένος σε όλο το πλάτος της άμυνας, ορθόδοξη κίνηση των χαφ και κενούς χώρους στην επίθεση για να κινηθούν οι ταχύτατοι Γκέκας, Αμανατίδης, Χαριστέας και Σαμαράς. Κάτι καλό ψήνεται για το ντόπιο ποδόσφαιρο. Το καλό, βέβαια, για να δέσει, πρέπει να ανταποκριθεί στο σκληρό δραματολόγιο και να αφορά αρκετές ομάδες. Όχι μόνο μία. Ήδη η ΑΕΚ,ο Πανιώνιος, ο Άρης, η Λάρισα και ο Ατρόμητος κινούνται σωστά.
Εκτός από την Ισπανία, οι ομάδες μας ξενιτεύτηκαν την προηγούμενη εβδομάδα προς την Αγγλία και τη Σουηδία.
Ο Φερέρ κατέβασε την ομάδα του στο Μπόρας Αρίνα με πολλές ελλείψεις και καρδιοχτύπησε άσχημα από τους Σουηδούς, που σημάδευσαν τα δοκάρια εξακολουθητικά. Η ισοπαλία πρέπει να θεωρείται τυχερό αποτέλεσμα, όταν μάλιστα η ΑΕΚ δεν κατάφερε να δείξει τις αρετές που πασχίζει να της εμφυσήσει ο Ισπανός. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν ξέρουμε ακόμα τους ρόλους των παικτών, τι σημαίνει για παράδειγμα να μένουν παγκίτες οι Ράμος και Δέλλας και να παίζουν ο Μορέτο και ο Παπασταθόπουλος, γιατί ο Λύμπε μένει εκτός και παίζουν ο Μπλάνκο με τον Μαντούκα. Πάντως το συγκρότημα έχει συνοχή, ο προπονητής έχει μυαλό και ο αγώνας δρόμου προμηνύεται δραματικός.
Ο Πανιώνιος πήγε στο Χέλσινγκμποργκ με νοοτροπία φιλόδοξου παρείσακτου και δεν μετάνιωσε. Η ομάδα έχει «αγοράσει»μυαλό χάρη στον Λίνεν και, παρά τις τελευταίες ήττες της στο πρωτάθλημα, παρά την απουσία μεγάλων αστεριών, στέκει δυο σκάλες πάνω από το παρελθόν. Οι πιο σχετικοί λένε ότι η βαριά προετοιμασία καταπόνησε τους παίκτες που φορμαρίστηκαν πολύ νωρίς -μέσα στο καλοκαίρι-, με αποτέλεσμα τώρα να περνάνε κάμψη. Πάντως με τον κεραυνό του Φανούρη Γουνδουλάκη οι ελπίδες για τη ρεβάνς παραμένουν άθικτες.
Ελπίδες που φυλλορρόησαν για τη Λάρισα μετά το 3-1, η οποία, όμως, μέσα στο Γκούντισον Παρκ, όχι μόνο δεν πτοήθηκε από την Έβερτον, αλλά μιμήθηκε κατά κάποιο τρόπο την ομάδα του Λεμονή. Το ματς παρουσίασε δραματική γοητεία, όπως και το ματς του Μπερναμπέου. Το παλαιό αξίωμα που ίσχυε για τις ομάδες μας (δεν αρκεί να θέλεις, πρέπει και να μπορείς) τώρα απορρίπτεται από ματς σε ματς. Οι βυσσινί σήκωσαν κεφάλι, έπαιξαν με αναπεπταμένες δυνάμεις σε όλο το γήπεδο και, παρ' ότι έχασαν το παιχνίδι, κέρδισαν τη δύσκολη αγγλική κερκίδα.
Τι έχουμε ως εδώ; Τέσσερις αγώνες εκτός έδρας, δύο ένδοξες ήττες και δύο ικανοποιητικές ισοπαλίες. Τη μόνη νίκη της εβδομάδας την πέτυχε ο ΠΑΟ, με απόδοση κάτω του μετρίου και του ανεκτού.
Δεν μας ενδιαφέρει η σκωτσέζικη Αμπερντίν που έχασε με 3-0, όσο η ανούσια ομάδα του Πεσέιρο που θυμίζει αητό με στραβά ζύγια. Τέτοιο χάλι; Τόσο και περισσότερο. Τίποτα δεν λειτουργεί σωστά. Ενώ το μυστικό κάθε ομάδας είναι ο εσωτερικός συντονισμός των ατομικών ικανοτήτων, ώστε κάθε γραμμή να αναδεικνύει την άλλη και κάθε παίκτης να κερδίζει από τους συμπαίκτες του αυτό που του λείπει, στον σημερινό Παναθηναϊκό η μια γραμμή χαλάει την άλλη και ο ένας παίκτης εκθέτει ακούσια τον συμπαίκτη του. Αν αφήσουμε κατά μέρος την ανασχετική ικανότητα που ψιλοεπιβιώνει παρά τα προβλήματα στη θέση του στόπερ, από κει και μπρος αρχίζει η τυφλόμυγα. Όταν ο έρμος ο Τζιόλης ή ο Μάτος κερδίσουν την μπάλα και διαβούν τη σέντρα τι θα κάνουν; Ιδού ο άλυτος γρίφος του Πεσέιρο. Χαφ και επίθεση μοιάζουν να είναι άλλη ομάδα... Θα τροφοδοτήσουν τους δύο επιθετικούς χαφ; Δυστυχώς ούτε ο Δημούτσος ούτε ο Καραγκούνης διαθέτουν τεχνικές ικανότητες που θα τους επιτρέψουν να υπερφαλαγγίσουν καθαρά αντίπαλο και να δημιουργήσουν κενούς χώρους, διαδρόμους δηλαδή απ' όπου θα φουλάρουν οι επιθετικοί. Ενώ κάθε φορά που πιάνει τόπι ο Τζόρτζεβις μυρίζει κάθετη επίθεση και γκολ, στους πράσινους η επίσκεψη στα αντίπαλα καρέ γίνεται με δεκανίκια.Ο Ίβανσιτς βελτίωσε κάπως τα πράγματα, αλλά η σπαζοκεφαλιά παραμένει: πώς θα φτάσουν οι επιθετικοί στη μεγάλη περιοχή και θα σουτάρουν - επιτέλους;
σχόλια