Σάββατοβράδυ, Nixon, αφιέρωμα στο Roy Andersson
Έχουμεχωθεί στους καναπέδες κουκουλωμένεςμε παλτά. Στην οθόνη παίζουν παλιέςταινίες μικρού μήκους του Andersson, σουηδικάφιλμάκια γκρι αποχρώσεων με ηθοποιούςπου μοιάζουν με άτριχες φιγούρεςΦλαμανδών ζωγράφων. Η μία, με τίτλοNågonting har hänt,είναι ό,τι πιο περίεργο έχω δει ποτέ,μιλά για το Aidsμε σκηνές κοφτές κι απόκοσμες: Έναςγιατρός που κάνει πειράματα σεκαθυστερημένους ενώ η νοσοκόμα τουςτραβάει την προσοχή με μια λούτρινημαϊμού / Αμερικανοί επιστήμονες πουψάχνουν για ανθρώπους-πειραματόζωαμέσα σε μια φυλακή / μια 60χρονη καθηγήτριασεξουαλικής αγωγής με καροτί μαλλιάπου δείχνει στους μαθητές της πώς ναβάζουν προφυλακτικά σε ομοιώματαπελώριων φαλλών ενώ στο φόντο χοροπηδάειμια κοπέλα με στολή φουσκωμένουπροφυλακτικού. Νομίζω ότι είναι ό,τιπιο σουρεαλιστικό έχω δει. Μέχρι πουαρχίζουν οι διαφημίσεις που έκανε οAnderssonγια τη σουηδική τηλεόραση πριν από καμιά30αριά χρόνια: Δεν είναι υποτιτλισμένες,κι έτσι κοιτάω σέπια διαφημίσεις τηςδεκαετίας του '70 για το λόττο, μιαεταιρεία γαλακτομικών, και τις ασφάλειεςζωής στα σουηδικά. (Όχι, δεν μιλάωσουηδικά.) Όταν ανοίγουν τα φώτα, γελάμελίγη ώρα αμήχανα και μετά βγαίνουμεέξω.
Περιμένονταςγια ταξί στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης
Κάνεικρύο, χοροπηδάμε στη διάβαση μπροστάαπό τα άπειρα φωτισμένα αμάξια τηςΠειραιώς. Μπαίνουμε στο πρώτο ταξί πουβρίσκουμε - ο οδηγός δεν είναι πάνω από30. Αφού σταματήσουμε να λέμε «κρύο,κρύο, κρύο» ενώ τρέμουμε σαν ψυχωτικές,αντιλαμβανόμαστε πως από τα ηχείαακούγεται κάτι περίεργο. «Τι ακούμε;Είναι πολύ ωραίο» λέει η Κατερίνα. Οοδηγός ενθουσιάζεται - μας μιλά για ώραγια το φανταστικό τριπ-χοπ συγκρότημαπου ακούει. «Τους λένε waxtailorκαι χρησιμοποιούν κομμάτια διαλόγωναπό παλιές αμερικάνικες ταινίες».Σύντομα πέφτει σε λυρικό οίστρο: «Όπα,άκου αυτό! Άκου αυτό!!! Εδώ μπαίνει τομπιτάκι, εδώ!». Η σουρεαλιστική βραδιάσυνεχίζεται ακάθεκτη - μετά τον RoyAndersson,τις λούτρινες μαϊμούδες, και τονκαλλιεργημένο μουσικόφιλο ταξιτζή πουμας μιλάει με ενθουσιασμό για το ταξίδιτου στο Βερολίνο για να δει τη συναυλίατων Portishead,κάπου κοντά στο θρυλικό ξενοδοχείο«Πρίαμος» κοιτάμε στα αριστεράμας για να δούμε το εξής θέαμα: Δίπλαμας μέσα σ' ένα μαύρο αυτοκίνητο,διακοσμημένο με ζωγραφιές-χαλκογραφίεςτης ParisHiltonκαι ενός τσιουάουα και τη διεύθυνσηhttp://www.chihuahua.gr/, ο εθνικός σταρ ΑντρέαςΕυαγγελόπουλος οδηγεί ατάραχοςτραγουδώντας υπό τους ήχους τηςντουντούκας που έχει κρεμάσει στο καπότου: «Είμαι ο εθνικός σας σταρ! Είμαιο εθνικός σας σταρ». Στρίβουμε στηΣταδίου υπό τις ιαχές του «Είμαι οεθνικός σας σταρ! Είμαι ο εθνικός σαςσταρ!». Φαντάζομαι πως στην ΠλατείαΚολοκοτρώνη θα συναντήσουμε το κουνέλιτου Ντόνι Ντάρκο. Θα μιλάει κονγκολέζικακαι θα καπνίζει μια πίπα. Ο καπνός θασχηματίζει τη φράση «Jenesuispasunepipe».
σχόλια