Κυριακή17:30, στο δρόμο προς το Ζάππειο
Τουςκήπους του Ζαππείου πάντα τους χαρακτηρίζειμια σχεδόν καθησυχαστική εγκατάλειψη- με εξαίρεση δυο τρία φροντισμέναπαρτέρια, θυμίζει παραμελημένο κήποπαλιού αρχοντικού με τσίχλες κολλημένεςπάνω στο συντριβάνι. Στρίβοντας στηνΑίγλη ξεπροβάλλει μια εικόνα παιδικήςκαταστροφής. Μοιάζει να έχει εκραγείένα πελώριο σύννεφο με κομφετί πάνω απότους φοίνικες - η άσφαλτος είναι ροζ καιπράσινη ενώ μικρές μαρκησίες με γαλάζιεςστολές και μαλλιά κατσαρωμένα με ψαλίδιποδοπατάνε σερπαντίνες ανάμεσα σεάπειρα σταντ με αποκριάτικα, κάλτσες,λουκουμάδες και σαλέπι. Στη συνηθισμένηγατοκατουρημένη και χλωρή μυρωδιά τουΖαππείου έχει προστεθεί η μυρωδιάτσιτσιριστού τηγανητού λίπους καικαμένης ζάχαρης που σηκώνεται σανσύννεφο πάνω από τα παιδάκια, τους γονείςτους και κάτι δύσμοιρα πόνι που έχουνεπιστρατευτεί για την περίσταση. Χάρηστο αποκριάτικο γλέντι υπάρχει και μιααπώλεια: Οι γέροι που επιδίδονται στοπερίφημο τουρνουά ταβλιού είναι άφαντοι.Τους φαντάζομαι κλεισμένους στο σπίτιτους να προσπαθούν να παρηγορηθούντρώγοντας πλαστικό χταπόδι και ταραμάαπό το σουπερμάρκετ.
Κυριακή10:30, Ψυρρή
Έχωμήνες ολόκληρους να έρθω εδώ, και σήμεραμε φέρανε σχεδόν με το ζόρι. Πίνουμερακόμελα και παρατηρούμε δύο τύπουςντυμένους κλόουν που βαράνε ο ένας τονάλλον με ρόπαλα στο κεφάλι από τιςτζαμαρίες, όταναπό το πουθενά ξεκινά μια οργισμένηπολιτική συζήτηση. «Εμείς πληρώνουμεκάθε γέρο που παίζει πρέφα». «Είμαιδεξιά αλλά θα κάνω την υπέρβαση και θαψηφίσω Τσίπρα». «Σιγά την υπέρβαση,μωρέ μαλάκα». «Όταν θα φτάσουμετα 80 θα μας μαζεύουν με τα κάρα από τοδρόμο». «Στις προηγούμενες εκλογέςψήφισα Οικολόγους Πράσινους». «ΕγώΚΚΕ». «ΚΚΕ; ΚΚΕ; Πας καλά;». «Ναι,οκ, δεν συμφωνώ με αυτά που λένε, αλλάτους εμπιστεύομαι πως θα υπερασπιστούντα δικαιώματα μου». «Ναι, μαλάκα,περίμενε εσύ την Αλέκα να σου διασφαλίσειτα δικαιώματα». Απ' έξω οι τύποι μετα ρόπαλα συνεχίζουν ακάθεκτοι μαζί μεέναν τύπο που τρώει φωτιές μέσα σταπλήθη. «Αν μπορούσα να ρίξω κάποιονστον Καιάδα θα έριχνα τον Δήμο Βερύκιο.Θα ήταν η επιλογή νούμερο ούνο». «Καιτον Γιώργο Αυτιά που φιλάει την εικονίτσατης Παναγίας κάθε πρωί». «Εγώ τονΝίκο Βουρλιώτη». «Εμένα οιπερισσότεροι χιπ χόπερς στην Ελλάδαμου φαίνονται τελειωμένοι. Όλο τραγουδάνεκάτι "Γεννήθηκα στους δρόμους αδερφέ,Κερατσίνι yo"και το βράδυ τρώνε λαχανοντολμάδες μετη μάνα τους». «Μπα, εγώ τον Βουρλιώτηθα τον λυπόμουν και θα τον άφηνα ναζήσει. Ίσως να του ‘ριχνα δυο φάπες μόνογια το καλό».
ΚαθαράΔευτέρα, μόνη στην Αθήνα
Ίσωςνα έχει κάτι θλιβερό η παραμονή στηνάδεια Αθήνα, αλλά εμένα μου αρέσει - έχειένα γλυκό αεράκι πίσω από το Καλλιμάρμαρο,τα μαγαζιά είναι κλειστά μπροστά στασπασμένα πεζοδρόμια. Με αναστατώνει ηάνοιξη πάντα, περπατάς κυνηγώντας τονήλιο πίσω από τις μακριές σκιές, ξαπλώνειςστα χόρτα, ανατριχιάζεις και ζεσταίνεσαι,μετά πάλι κρυώνεις, κάτι έχει αλλάξει,το αίμα βράζει λίγο, μια μικρή λιγούρα,ακούς τις σούστες από το κρεβάτι τωνγειτόνων του διπλανού διαμερίσματος,κουβαλάς πλαστικές σακούλες και ταχέρια σου ιδρώνουν. Σκέφτομαι πως τηνάνοιξη πάντα κυκλοφορούμε κυοφορώνταςένα έγκλημα. Αντίο, Απόκριες.
σχόλια