ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 2 χρόνια μέσω κοινής φίλης γνώρισα ένα παιδί με το οποίο μετά από λίγο καιρό τα φτιάξαμε. Αυτό που ζήσαμε ήταν κάτι το παραμυθένιο και το εννοώ. Είχα ερωτευτεί πριν από αυτόν άλλα δεν είχα κάνει σχέση. Μετά από αυτόν έκανα σχέσεις αλλά δεν έφτασαν ούτε στο παραμικρό εκείνο το συναίσθημα.Η σχέση εκείνη καταστράφηκε. Έφταιγα μονάχα εγώ και φέρθηκα με τόσο απαίσιο τρόπο που δεν έχω καν το δικαίωμα να τον πλησιάσω. Και μέχρι ένα σημείο αυτό το έχω αποδεχτεί, έκανα και ειπα κάποια πράγματα εντελώς απαράδεκτα. Σταδιακά έχασα και την κοινή φίλη η οποία πήρε το μέρος του διότι είπα κάποια πράγματα που έκαναν μπαμ ότι είναι ψέματα και μαλιστα χοντρα. Για μένα όμως εκείνη την περίοδο δεν ήταν, τα πίστευα. Όταν κατάλαβα τι μου συμβαίνει ήταν αργα. Από εκείνη την στιγμή η ζωή μου έχει πάρει την κάτω βόλτα. Νιώθω τόσο δυστυχισμένη και τίποτα δεν καλύπτει το κενό. Έχω προσπαθήσει να προχωρήσω αλλά οι τύψεις με τρώνε ζωντανή. Να ζητήσω συγγνώμη δεν μπορώ γιατί νιώθω ότι η μονη που θα βγει κερδισμένη θα είμαι εγώ κάτι το οποίο μου φαίνεται εντελώς υποκριτικό. Ξέρω ότι θα με συγχωρήσουν και οι 2 τους, ειδικά ο πρώην μου ο οποίος με αγάπησε όπως κανένας άλλος άνθρωπος και αυτό με τσακίζει. Πώς μπορώ να επανορθώσω και να φτιάξω τα πράγματα;