Σκέψου να έκρινες κιόλας.
18.5.2020 | 23:33
Σκέψεις με αφορμή μια εξομολόγηση
Πολλοί άνθρωποι είναι μόνοι γιατί απορρίπτουν άλλους που τους μοιάζουν. Πληγώνονται όμως όταν τους απορρίπτουν για τους ίδιους λόγους. Ένας γνωστός μου έχει μια ελαφριά αναπηρία όμως δεν δέχεται να γνωρίσει κάποια γυναίκα που να έχει παρόμοιο πρόβλημα με το δικό του. Μια άλλη κοπέλα έχει πρόβλημα με την εμφάνισή της αλλά κοιτάζει μόνο ωραίους που δεν την θέλουν. Τους κατηγορεί για ρατσισμό ενώ η ίδια απορρίπτει τους άντρες που έχουν και αυτοί πρόβλημα με την εμφάνισή τους. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζητάει ότι του αρέσει, αλλά όταν είναι δυστυχισμένοι και νιώθουν μοναξιά χωρίς σχέση, τι μπορεί να γίνει; Αφού περνάνε τα χρόνια και παραμένουν μόνοι τους δεν πρέπει να αναθεωρήσουν; Πως γίνεται να κατηγορούνε άλλους που συμπεριφέρονται το ίδιο και να τους λένε επιφανειακούς; Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει κάποιο δυνατό στοιχείο όπως γοητεία και προσωπικότητα να αντιτάξει ώστε να μη φαίνεται πολύ το πρόβλημα που έχει, είναι καταδικασμένος να ζήσει μόνος του αν δεν αλλάξει κριτήρια. Οι περισσότεροι άνθρωποι απορρίπτουν κάποιον αν έχει κάποια αναπηρία και ας μην είναι σοβαρό το πρόβλημα υγείας. Μέσα σε αυτούς είναι αρκετοί που δεν έχουν κάτι ιδαίτερο να προσφέρουν αλλά θεωρούν ότι θα κακοπέσουν. Το αποτέλεσμα είναι να υπάρχουν αμέτρητοι άνθρωποι μόνοι τους και με τα χρόνια λιγοστεύουν οι πιθανότητες να ζευγαρώσουν. Όταν δεν έχεις τα προσόντα σε νέα ηλικία να βρεις σύντροφο, είναι σχεδόν αδύνατον να βρεις σε μεγαλύτερη ηλικία. Βγάζω το καπέλο σε όσους ζούνε καλά χωρίς σύντροφο και δεν βάζουν νερό στο κρασί τους, δεν καταλαβαίνω όμως τους υπόλοιπους που παθαίνουν κατάθλιψη επειδή δεν έχουν σχέση. Στα 50 και στα 60 θα μιλάνε με τα έπιπλα και θα ζούνε με χάπια. Δεν κρίνω κανέναν ο καθένας κάνει ότι θέλει αλλά δεν καταλαβαίνω τη στάση αυτών των ανθρώπων. Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους κώλους αλλιώς καταντά τρέλλα και η χώρα θα γεμίσει σε λίγα χρόνια με μόνους ηλικιωμένους που θα έχουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα λόγω μοναξιάς.
3