Αθήνα

Όσο ψύχραιμα και να βλέπεις τα πράγματα, δεν γίνεται να μην το παραδεχτείς: κάτι έχει αλλάξει στην Αθήνα.

Το διαπιστώνεις όταν περπατάς στο κέντρο της, βλέποντας μαραζωμένους δρόμους που άλλοτε ήταν γεμάτοι εμπόριο και δραστηριότητες.

Το διαπιστώνεις όταν μαθαίνεις για τον Άγιο Παντελεήμονα και την κλειδωμένη παιδική χαρά.

Το διαπιστώνεις όταν βλέπεις ανθρώπους στοιβαγμένους σε υπόγεια στην Κυψέλη, που πληρώνουν αυτό το δικαίωμα ανά κεφάλι, κάνοντας πλούσιους ιδιοκτήτες που αλλιώς θα έπρεπε να πληρώσουν για να νοικιάσουν τις τρύπες τους.

Το διαπιστώνεις, όμως, κι όταν σκέφτεσαι ότι οι atenistas δημιουργήθηκαν μ' ένα απλό κάλεσμα στο internet και παρέσυραν τόσο κόσμο, που εξακολουθεί να στηρίζει και να συμμετέχει, χωρίς να υπάρχει ανάλογη εμπειρία από κανέναν, αυτοσχεδιάζοντας. Ότι υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν πια να αισθάνονται ανήμποροι και τολμούν να βγουν έξω με σκούπες και να κάνουν επιτέλους κάτι. Όταν βλέπεις ότι υπάρχουν κι άλλες ομάδες, παράλληλα με τους atenistas, που θέλουν να κάνουν τη διαφορά στην πόλη τους, πρόθυμες να συνεργαστούν. Μπράβο, παιδιά!

Αλλαγή θέλουν κι άλλες πόλεις, κι άλλες περιοχές της Ελλάδας, που εκφράζονται, προτρέπουν και ρωτούν μέσα από τη σελίδα των atenistas.

Την Παρασκευή άλλαξε ξανά, έστω και για λίγο, η Ομόνοια. Το ραντεβού των atenistas μάζεψε κόσμο που αψήφησε το ενδεχόμενο βροχής και ήρθε ορεξάτος, με σφυρίχτρες και ντουντούκες, να ξυπνήσει την πλατεία που είναι άδεια χρόνια τώρα, μια πλατεία με όνομα όλο σημασία, που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον ρόλο που της δώσανε. Ένα πάρτι με μουσική ξεκίνησε μέσα σε δευτερόλεπτα και όταν ήρθε η βροχή, ομπρέλες εμφανίστηκαν από παντού, αλλά ο κόσμος δεν αραίωσε. Με την εμφάνιση των υπέροχων ποδηλατών του freeday -ατελείωτο κύμα- το κλίμα αλληλεγγύης ήταν τόσο έντονο που ναι, σίγουρα κάτι αλλάζει σ' αυτή την πόλη, δεν μπορεί να είναι η ιδέα μας μόνο.

Η βόλτα στα πίσω στενά της Ομόνοιας, εμπλουτισμένη και με κάποιους ποδηλάτες, έγινε μέσα στη βροχή, αλλά η εμπειρία ίσως να έγινε και καλύτερη έτσι. Μετά τη Μενάνδρου και την Κουμουνδούρου φτάσαμε μούσκεμα στους Γιατρούς του Κόσμου, όπου φιλοξενούνται βαριές περιπτώσεις κακοποιημένων μεταναστών κι εκεί ζήσαμε όλοι την κορυφαία στιγμή της βραδιάς. Οι μουσικοί στάθηκαν και έκαναν καντάδα και τρεις ορόφους πιο πάνω, μέσα από τα τζάμια, φιγούρες μας χαιρετούσαν, χόρευαν, κατάλαβαν αμέσως την πρόθεσή μας, ήταν κάποια λεπτά που άξιζαν όλη τη βροχή του κόσμου. Όταν φτάσαμε μέσω της Σταδίου στο Σύνταγμα ήμασταν κατάκοποι, λούτσα, αλλά καταχαρούμενοι που κερδίσαμε τόσα σε εμπειρίες. Κι αυτήν τη βραδιά κάναμε μία αλλαγή. Ελάχιστη για τη ζωή των «άτυχων» αυτής της πόλης, αλλά μεγαλύτερη απ' αυτήν που προκαλεί η γκρίνια από τον καναπέ μας.

Την Κυριακή διαπιστώσαμε την αλλαγή μέσα από το πιο απαξιωμένο μέσο: τις εκλογές.

Ναι, λοιπόν, οι πολίτες έχουν δύναμη και μπορούν να αλλάξουν συνήθειες δεκαετιών. Ακόμα και με τη μεγάλη αποχή, εγκαινιάστηκε για όλους κάτι καινούργιο που εκφράζει μία νέα κατάσταση, αντίδραση σε μία περίοδο που η Ελλάδα τα περνάει πραγματικά πολύ άσχημα. Οι εκλογές μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα κόντρα σε πεποιθήσεις και σιγουριές επαγγελματιών πολιτικών. Κι αν η νέα κατάσταση δεν μας αρέσει τελικά, μπορούμε και πάλι να την αλλάξουμε. Πάλι με τις εκλογές. Ορίστε, γίνεται!

Η καλύτερη Αθήνα

•Παλιά ήταν καλύτερα; Πολύ πριν οι εποχές από τέσσερις γίνουν δύο, οι γιορτές ήταν συνδεδεμένες με συγκεκριμένα φαγητά. Τον Δεκαπενταύγουστο έτρωγες ντομάτες και πιπεριές, τα Χριστούγεννα χοιρινό και κάστανα.

•Και τώρα; Τότε το φαγητό ήταν λιγοστό και η προσμονή μεγάλωνε τη λαχτάρα. Τώρα είσαι τυχερός γιατί τα προϊόντα φτάνουν και περισσεύουν σε σημείο που πρέπει να μετράς τις θερμίδες, αλλά το να βρεις καλές πρώτες ύλες στην Αθήνα έχει μετατραπεί σε κυνήγι θησαυρού. Μέσα από την ποσότητα χάσαμε την ποιότητα.

•Πώς γίνεται να ζούμε στην πρωτεύουσα και να τρώμε καλά μόνο όταν φεύγουμε για διακοπές; Σε άλλες χώρες οι παραγωγοί στέλνουν τα καλύτερά τους στις μεγάλες πόλεις, όπου υπάρχει περισσότερος κόσμος για να εκτιμήσει και να καταναλώσει. Εδώ πρέπει να ψάξεις και οι πληροφορίες για τα καλά προϊόντα κυκλοφορούν λες και είναι μυστικό. Οι παραγωγοί κρατάνε τα καλύτερα για τον εαυτό τους , συνήθως δεν φτάνουν για να πουλήσουν ούτε σε άλλο νομό. Ο λόγος που δεν παράγουν είναι ότι δεν τους τα ζητάνε.

•Εγώ δεν φταίω, όμως! Φταίω; Οι Αθηναίοι έχουν χάσει την επαφή με τη φύση τόσο πολύ, ώστε έχουν ξεχάσει πως δεν φυτρώνουν τα πάντα παντού και κυρίως όχι καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Το αποτέλεσμα είναι να ζητάς ντομάτα τον Νοέμβριο, οπότε η αγορά, προκειμένου να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις, εισάγει ντομάτες από την Ολλανδία. Οι εισαγωγές είναι περισσότερες από τα εγχώρια προϊόντα. Μετά, μην αναρωτιέσαι γιατί δεν έχουν καλή γεύση!

•Και τι μπορώ να κάνω; Η τεχνολογία μπορεί να έχει προχωρήσει και οι μεταφορές να κάνουν τις εισαγωγές εύκολες, αλλά έτσι χάνεις την ουσία: η φύση δεν έχει παρακαμφθεί, ούτε και πρόκειται. Αν θέλεις να φας καλά και φτηνά, πρέπει να ακολουθήσεις τους ρυθμούς της γης. Δεν υπάρχει δικαιολογία πλέον, μπορείς να μάθεις πότε φυτρώνει τι. Και να προσαρμόσεις τις προτιμήσεις σου, ανάλογα με το τι σου προσφέρεται με τον φυσικό τρόπο και όχι μέσα από το θερμοκήπιο.

•Με λίγα λόγια; Ενημερώσου. Βοήθησε τους παραγωγούς να κάνουν τη δουλειά τους. Διάλεξε το προϊόν, ανάλογα με τον τόπο προέλευσής του. Επικεντρώσου στα εποχικά λαχανικά που δεν έχουν ταξιδέψει πολύ. Κάνε το ίδιο κι όταν τρως έξω. Η χωριάτικη δεν είναι για όλο τον χρόνο. Έχεις προσέξει ότι συνήθως είναι η πιο ακριβή σαλάτα; Εσύ φταις.