Αθήνα

Ανεβαίνωτην Ερμού και προσπαθώ να κοιτάω ψηλά,σαν να έχω νάρθηκα / σκανάρω τα κτίριατης Ερμού και προσπαθώ να καταλάβω γιατίαυτός ο άσχημος δρόμος συγκαταλέγεταιστους δέκα ακριβότερους του πλανήτη /για τον ίδιο λόγο που πληρώνεις πέντεευρώ έναν καφέ σε μία αδιάφορη,υπερεκτιμημένη πλατεία ενός αδιάφορου,υπερεκτιμημένου προαστίου χωρίς ίχνοςστοιχειώδους ομορφιάς και χρειάζεταινα ουρλιάξεις για να πεις δύο κουβέντεςμε τον διπλανό σου σκεπάζοντας τα φριχτάγκαγκαρίσματα ενός τελευταίου σουξέ /επιστροφή στην Ερμού που, όπως και νατο πάρεις, είναι ασχημούλα η καημένη /σποραδικά κάποια νεοκλασικά, όχι κάτιτο εκτυφλωτικό, μερικά συμπαθητικάμασκαρέματα και στην κορυφή τα καημένααυτά τα συντριβανάκια που είχαν απογίνεικαι, αντί να τα εξαφανίσει, ο δήμος ταανακαίνισε και τώρα η αλήθεια είναι πωςδεν δείχνουν τόσο άσχημα / κι αυτή ηκοροϊδία με τους μαυρούκους και τα cdκαι τις μαϊμούδες / οι άνθρωποι κάνουντη δουλειά τους / και δεν είναι καθόλουpolitically correct να λες ή να γράφεις εναντίοντους, αλλά το θέμα είναι και οικονομικόκαι αισθητικό / μαυρούκοι με μαϊμούδεςυπάρχουν σε όλες τις μεγάλες πόλεις τουκόσμου / εδώ το θέμα δεν είναι τι κάνουνοι απελπισμένοι αυτοί άνθρωποι, αλλά ηδικιά μας η άθλια Δημοτική Αστυνομίαπου ή θα υποκρίνεται ότι δεν υπάρχουν(πίνουν τον φραπέ τους αμέριμνοι δύοτετράγωνα παραπάνω) ή όταν αποφασίσεινα ασχοληθεί μαζί τους αρχίζει αυτό τοαξιοθρήνητο «κυνηγητό», με τουςμαυρούκους να τα μαζεύουν άρον άρον καινα χάνονται στα στενά / αυτό για τηΔημοτική Αστυνομία σημαίνει «προστασίατης έννομης τάξης» / κάποιοισυλλαμβάνονται για τα μάτια του κόσμουκαι, ειλικρινά, δεν θα ήθελα να είμαιστη θέση τους / αλλά ποια ΔημοτικήΑστυνομία έχασε το κύρος της για να τοβρει η δικιά μας / το μπάχαλο σε πεζοδρόμιακαι πεζόδρομους συνεχίζεται απτόητοκαι περιμένουν από κανέναν streetπάνθηρανα κάνει το χρέος του / αν περιμέναμεαπό το δήμο / φτάνοντας στο Σύνταγμα οιπορτοκαλί τσάντες του Publicπυκνώνουν / τις πρώτες ημέρες έγινε λίγοτου Zonar's,πολύς κόσμος μέχρι αργά το βράδυ / τιωραία που θα ήταν να λειτουργούσε μέχριτις 10 ή τις 11! / είπα Zonar'skαι θυμήθηκα μία φίλη πουμου σχολίασε λίγο κακόκεφα ότι ο κόσμος«δεν είναι όπως παλιά» / δεν έχωιδέα πώς ήταν παλιά, πάντως αυτό πουβλέπω απ' έξω μου αρέσει: και μικροίκαι μεγάλοι, και εστέτ και trendy,και σοφιστικέ και mainstream/ κάθε μαγαζί θα ευχόταν για μία τέτοιαδημοκρατική πελατεία.