1.
Επειδή μπορείς να δεις τα πιο παλιά και τα πιο όμορφα κτίρια της πόλης, διασχίζοντας ιστορία αιώνων
Από τη μοναδική αρχιτεκτονική του Ικτίνου και του Καλλικράτη στον Παρθενώνα μέχρι τα έργα του ώριμου ελληνικού κλασικισμού του Τσίλερ, τη Βουλή των Ελλήνων, το Ιλίου Μέλαθρον, το Εθνικό Θέατρο, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, η Αθήνα έχει υπέροχα κτίρια που πολλές φορές οι βιαστικοί ρυθμοί με τους οποίους κινούμαστε δεν μας αφήνουν να προσέξουμε.
Αν σε αυτά προσθέσεις τα νεοκλασικά που έχουν επιβιώσει, τα εμβληματικά κτίρια του αθηναϊκού μοντερνισμού (το Ωδείο Αθηνών, την Μπλε Πολυκατοικία στα Εξάρχεια) και αρκετές σύγχρονες πολυκατοικίες (που είναι πολύ πιο ωραίες, αν τις παρατηρήσεις προσεκτικά), το κέντρο είναι γεμάτο όμορφα κτίρια που μπορούν να αφηγηθούν γεγονότα αιώνων, συνθέτοντας την ιστορία αυτής της πόλης, που είναι πραγματικά η πιο παλιά της Ευρώπης.
— M. Hulot
2.
Επειδή, αν θες να φας καλά, θα περάσεις από το κέντρο
Θα πρέπει να ζεις στο Διάστημα για να μην έχεις δει τι γίνεται στον τομέα «φαγητό» στο κέντρο της Αθήνας τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι μόνο η ποσότητα των μαγαζιών που σερβίρουν φαγητό. Είναι κυρίως η ποικιλία στα είδη που μαγειρεύουν οι επίδοξοι εστιάτορες, η οποία μπορεί να καλύψει όλα τα γούστα, έτσι όπως πρέπει να συμβαίνει στο κέντρο κάθε μεγάλης πόλης.
Στο δικό μας κέντρο, λοιπόν, δεν θα βρεις μόνο σουβλάκι, αν ψάχνεις για street food (αν και εδώ ψήνουν για σένα μερικοί από τους καλύτερους σουβλατζήδες της πόλης).
Περπάτησε στα στενά και δοκίμασε εξαιρετικές παραδοσιακές πίτες από φίνα ζύμη με θεϊκή γέμιση, σάντουιτς και άλλες νοστιμιές «για το χέρι», δοκίμασε τα αρωματικά φαλάφελ ή τα μοναδικά ανατολίτικα πεϊνιρλί των νέων μαγαζιών όπου θα συναντήσεις σίγουρα ουρές να περιμένουν υπομονετικά. Δοκίμασε τα ζεστά κάστανα ή το ψητό καλαμπόκι από τους πλανόδιους και αν σε βρει το μεσημέρι στους δρόμους, υπάρχουν τόσο πολλές ταβέρνες για να τσιμπήσεις ένα μεζεδάκι ή να του δώσεις να καταλάβει, που πραγματικά θα δυσκολευτείς να διαλέξεις.
Στα wine bars της περιοχής θα δοκιμάσεις τα καλύτερα κρασιά της Ελλάδας και όχι μόνο, ενώ για τους γλυκατζήδες η κατάσταση είναι πλέον «απελπιστική», αφού εδώ βασιλεύουν μερικά από τα καλύτερα μέρη της Ελλάδας για γλυκά και παγωτά.
Κι αν δεν έχεις χορτάσει ακόμα, να ξέρεις ότι μερικοί από τους σημαντικότερους σεφ της Ελλάδας έχουν μαγαζιά εδώ και μαγειρεύουν για σένα εντυπωσιακά καλά, κάνοντας την περιοχή απολύτως αναγκαία για οποιονδήποτε foodie σέβεται τον εαυτό του.
Αν όλα αυτά δεν αρκούν για να σε πείσουν, πέρνα μια βόλτα από τη Βαρβάκειο ή ανέβα στη λαϊκή της Καλλιδρομίου ένα Σάββατο για να βρεις τα καλύτερα φρούτα και λαχανικά απ' όλη την Ελλάδα και στις γύρω γειτονιές για τυριά, αλλαντικά, μπαχαρικά και ό,τι άλλο χρειαστείς για το απόλυτο τραπέζι.
— Μιχάλης Μιχαήλ
3.
Επειδή μπορείς να πας με τα πόδια από το ένα σπουδαίο μουσείο στο άλλο
Ξεκίνα από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και θαύμασε τα κυκλαδίτικα εδώλια, τη συλλογή κυπριακής τέχνης αλλά και τις μοναδικές περιοδικές εκθέσεις που ετοιμάζει ένα από τα πιο δυναμικά μικρά μουσεία της πόλης. Στο κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη (πέντε λεπτά περπάτημα πιο κάτω) θα δεις την ιστορία της Ελλάδας να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου μέσα από διαλεχτά και πολύτιμα εκθέματα, ενώ, λίγο πιο πάνω, το Βυζαντινό Μουσείο δεν φιλοξενεί μόνο τη συλλογή με τα σημαντικότερα εκθέματα βυζαντινής τέχνης αλλά έχει και έναν από τους ομορφότερους κήπους της πόλης.
Η βόλτα συνεχίζεται στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης με το πανέμορφο καφέ και την ωραιότερη θέα της πόλης, στο Αρχαιολογικό Μουσείο στον Κεραμεικό και καταλήγει στο Μουσείο της Ακρόπολης, όπου, μετά τη βόλτα στο δάσος των αγαλμάτων, φτάνεις στον τελευταίο όροφο για να αντικρίσεις την Ακρόπολη μέσα από την τεράστια τζαμαρία του μοντέρνου κτιρίου.
Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί, μια και υπάρχουν αρκετά μουσεία που δεν αναφέρουμε, άλλα μεγάλα και σημαντικά, άλλα μικρότερα και πιο μυστικά που θα ανακαλύψεις και θα γίνουν ο λόγος για να κατέβεις στο κέντρο, άλλη μια φορά.
— Μιχάλης Μιχαήλ
4.
Επειδή υπάρχουν ακόμα μικρές επιχειρήσεις και οι άνθρωποί τους που συνεχίζουν να δίνουν χαρακτήρα στην πόλη
Από τον κύριο που πουλάει πλυμένα και κομμένα φρούτα στη γωνία της Μητροπόλεως, τους καστανάδες, τον Κώστα (όχι άγχος) και το περίπτερο-ροκάδικο στο Μοναστηράκι μέχρι την ιδιοκτήτρια του μανάβικου στην Απόλλωνος που θα σε συμβουλεύσει να μην πάρεις αυτό που θες αν δεν είναι της εποχής και πολλούς ακόμα που κάνουν την Αθήνα να ξεχωρίζει (για καλό λόγο αυτήν τη φορά) από τις υπόλοιπες πρωτεύουσες της Ευρώπης.
— Γεωργία Παπαστάμου
5.
Επειδή το κέντρο της Αθήνας δεν κοιμάται ποτέ
Η Αθήνα τη νύχτα μεταμορφώνεται. Με μια ενδιαφέρουσα, ξεχωριστή και ποικιλόμορφη ψυχαγωγία καλύπτει όλα τα γούστα και τις προτιμήσεις. Αμέτρητα μπαρ, ξέφρενα πάρτι, εναλλακτικές σκηνές, ατελείωτα live, πολυάριθμα εστιατόρια και στέκια προσφέρουν ανά πάσα στιγμή διασκέδαση μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Από τη ζωντανή λαϊκή μουσική στα ρεμπετάδικα και τις ταβέρνες, που υπάρχουν άφθονες σε Πλάκα και Ψυρρή, τα wine bars γύρω από την Ακρόπολη, τα ατμοσφαιρικά hip στέκια για χαλαρό ποτό στο Μοναστηράκι και στο Κολωνάκι, τα παραδοσιακά καφενεία του Μεταξουργείου, τα φασαριόζικα μπαράκια των Εξαρχείων έως τα μπουζούκια της Ιεράς Οδού.
Το μεγάλο ατού της πρωτεύουσας είναι ότι κάθε περιοχή διαθέτει τις δικές της πιάτσες. Οι άνθρωποί της, η ερωτική διάθεση, ο τρόπος ζωής και η διαφορετικότητα συνθέτουν τις σαγηνευτικές νύχτες του αθηναϊκού κέντρου. Ακόμα και μετά τα μεσάνυχτα υπάρχουν αφτεράδικα που θα υποδεχτούν τους ξενύχτηδες.
Αναμφίβολα, η Αθήνα τα βράδια σε αποζημιώνει πλήρως για όσα έχουν προηγηθεί στη διάρκεια της ημέρας. Και είναι μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ.
— Γιάννης Πανταζόπουλος
6.
Επειδή προσφέρεται για digging, όπου βρίσκεις απίθανα πράγματα
Δισκάδικα με μεταχειρισμένα και παζάρια δίσκων, παλαιοπωλεία που αποκαλύπτουν ξαφνικά διαμάντια του παρελθόντος και σπάνια 7ιντσα σε τιμές που σε κάνουν να μην πιστεύεις στα μάτια σου, βιβλιοπωλεία, ακόμα και περίπτερα που πουλάνε στοκ από σπάνια βιβλία (και βρίσκεις καταπληκτικά λευκώματα και εξαντλημένες εκδόσεις σε πολύ καλές τιμές), από το Μοναστηράκι και το Θησείο μέχρι την Ακαδημίας, από το ύψος της Χαριλάου Τρικούπη έως και την Ασκληπιού, το κέντρο είναι ο παράδεισος των συλλεκτών και των diggers, Ελλήνων και ξένων.
— M. Hulot
7.
Για τα σινεφίλ σινεμά του
Όσο κι αν τα θορυβώδη χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ και οι προηγμένες συνθήκες εικόνας και ήχου των multiplex εξακολουθούν να τραβάνε τη μερίδα του λέοντος από τα (μονίμως πτωτικά) εισιτήρια, οι μεμονωμένες κινηματογραφικές αίθουσες του κέντρου καταφέρνουν να στέκονται γερά, σε πείσμα όλων των αντιξοοτήτων, και να προσελκύουν το πιο όμορφο και υποψιασμένο σινεφίλ κοινό της πόλης.
Από το (προσωπικά αγαπημένο και αμετάκλητα συνδεδεμένο πλέον με τις Νύχτες Πρεμιέρας) Ιντεάλ της Πανεπιστημίου, την Έλλη της Ακαδημίας και το Ααβόρα της Ιπποκράτους μέχρι τη θαλπωρή των Άστορ και Άστυ στη στοά Κοράη, και από τον σοφιστικέ Μικρόκοσμο της Συγγρού μέχρι τον Δαναό, την Ανδόρα και το πρόσφατα ανακαινισμένο Νιρβάνα στην κραταιά πιάτσα των Αμπελοκήπων, καθεμιά από αυτές (και πολλές ακόμα) έχει το δικό της διακριτό άρωμα, διαθέτει φανατικούς οπαδούς, τεχνολογικά πλέον δεν υπολείπεται των μαζικών μεγαθηρίων και η παρακολούθηση μιας ταινίας σε αυτές λαμβάνει πάντα τη μορφή μιας άτυπης ιεροτελεστίας, στην οποία το κοινό γίνεται ένα με τρόπο εντελώς αντίθετο από την απρόσωπη μάζωξη των πολυσινεμά.
Το κενό του Αττικόν και του Απόλλωνα, που συντέλεσε στον μαρασμό ενός μεγάλου κομματιού της Σταδίου, παραμένει δυσαναπλήρωτο, οι εταιρείες διανομής συχνά μπερδεύουν το κοινό με τις αναρίθμητες επιλογές που του παρέχουν κάθε εβδομάδα, όμως η κινηματογραφική διασκέδαση στο κέντρο της Αθήνας είναι ποιοτική και δελεαστική κάθε μέρα, σχεδόν όλο τον χρόνο.
— Αλέξανδρος Διακοσάββας
8.
Για τα απογευματινά λαϊκά γλέντια γύρω από την πλατεία Καραϊσκάκη
Δυο βήματα από την Ομόνοια, στο τέρμα της Αγίου Κωνσταντίνου, κάθε Σαββατοκύριακο τα μεσημέρια στήνονται τρικούβερτα γλέντια στα μαγαζιά γύρω από την πλατεία Καραϊσκάκη από νέους Αθηναίους με καταγωγή από κάθε χώρα των Βαλκανίων.
Ζωντανές ορχήστρες που παίζουν λαϊκές επιτυχίες και χορευτικά ρεσιτάλ με χάλκινα, με ομαδικούς χορούς στις τρεις το απόγευμα, χειμώνα-καλοκαίρι, και μια ατμόσφαιρα όπου το Underground του Κουστουρίτσα συναντάει τα πανηγύρια και το αυθεντικά γκροτέσκ του σκυλάδικου. Η καινούργια μεγάλη ατραξιόν για τους ξένους ταξιδιωτικούς οδηγούς – που άργησαν να την ανακαλύψουν.
— M. Hulot
9.
Για τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Αποστόλου Παύλου, Μακρυγιάννη
Παλιά έλεγαν ότι το σημείο-όνειρο της σκληρής Αθήνας ήταν το Κολωνάκι. Για μένα, αυτό το σημείο βρίσκεται κάτω από την Ακρόπολη, στην ίδια ευθεία με το Σινέ Θησείο, σ' αυτό τον πεζόδρομο που βγάζει σε όλα τα ωραία της παλιάς Αθήνας.
Με τα πόδια ή με το ποδήλατο, με λιοπύρι, με βροχή ή με απαλό ανοιξιάτικο αεράκι, σε μέρα επεισοδίων και χαμού, σε ήσυχα μεσημέρια ή βράδια που δεν τελειώνουν (για καλό ή για κακό), η Πλάκα, το Σύνταγμα, όλα μοιάζουν κοντά. Κρυμμένα σοκάκια, μαγαζιά που ξέρουν λίγοι, άνθρωποι που σπάνια συναντάς αλλού... Ένα ολοζώντανο καταφύγιο, κάτι σαν θόλος για τις μέρες που δεν αντέχονται, και συνήθως είναι πολλές.
— Χριστίνα Γαλανοπούλου
10.
Για την Πλάκα
Κάτω από τον βράχο της Ακρόπολης, με νεοκλασικά χτισμένα πάνω σε αρχαία ερείπια και μέρος του τείχους της Αθήνας, με τα Αναφιώτικα να αφηγούνται ιστορίες προσφυγιάς και νεοελληνικής παραγματικότητας, γεμάτη μνημεία της αρχαίας αλλά και πρόσφατης ιστορίας της πόλης, είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική γειτονιά του κέντρου της Αθήνας, με εντελώς δικό της χρώμα. Η μοναδική γειτονιά της πόλης όπου θα δεις ευδιάθετο κόσμο να περπατά και να φωτογραφίζει τη θέα και τα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής κτίριά της όλες τις ώρες της ημέρας.
Το πρωί, τουρίστες αναψοκκινισμένοι ανεβoκατεβαίνουν τα σοκάκια της μ' έναν χάρτη συνήθως στο χέρι, το απόγευμα τα μικρά καφενεία και τα gift shops, που μπλέκουν πολλές φορές αρχαιοελληνικά αγάλματα με χριστιανικές εικόνες, και το βράδυ οι ταβέρνες, τα εστιατόρια και τα ρακάδικά της, όπου το γλέντι κρατάει μέχρι αργά.
— Άκης Κατσούδας
11.
Επειδή έχει πιο πολύ πράσινο απ' ό,τι πιστεύεις
Από τον Εθνικό Κήπο, το Ζάππειο, τον λόφο του Φιλοπάππου και την Αρχαία Αγορά, τον Λυκαβηττό και το πάρκο του Ευαγγελισμού μέχρι το Πεδίον του Άρεως, το κέντρο έχει αρκετά σημεία με δέντρα, θάμνους και λουλούδια, που μπορεί να μην είναι όσα θα θέλαμε, αλλά δεν είναι και λίγα – εκεί μπορείς να συναντήσεις τη φύση και να ξεφύγεις για λίγο από το τσιμέντο και τη μουντίλα.
Εκτός από τα ιθαγενή και ξενόφερτα φυτά που διαμορφώνουν πλέον τη χλωρίδα του κέντρου, υπάρχουν κι ένα σωρό πουλιά και μικρά ζώα που ζουν μέσα σε αυτά (ακόμα και παπαγάλοι) και δίνουν μια οικολογική ζωντάνια που λείπει από τις περισσότερες περιοχές της Αθήνας.
— M. Hulot
