Ούτε φέτος δεν έχει Αττικόν

Ούτε φέτος δεν έχει Αττικόν Facebook Twitter
Καλωσόρισες, Φιξ! (Φωτό: www.fixit-emst.blogspot.gr/)
8

Ξέρω ότι ορισμένοι φίλοι βρίσκουν τη στήλη υπέρ το δέον «αισιόδοξη», για να το θέσω όσο πιο κομψά γίνεται /

πως επιλέγω συνειδητά θέματα που δείχνουν το ποτήρι μισογεμάτο, ενώ η εικόνα δεν είναι πάντα αυτή /

ευτυχώς ή δυστυχώς, έχουν δίκιο /

πιστεύω ότι, αναδεικνύοντας τη θετική όψη των πραγμάτων, συμβάλλεις σε μια αόρατη αλυσίδα που οδηγεί στο Καλό /

η εμμονή στη μαυρίλα και την καταγγελία μπορεί να αποτυπώνει με μεγαλύτερο «ρεαλισμό» μια πραγματικότητα, αλλά, κατά τη γνώμη μου, σκάβει σε ένα χωράφι άγονο και άνυδρο /

φυσικά, η επιλογή δεν μπορεί να γίνει ανάμεσα στον κυνισμό και στην αφέλεια /

κι όταν η κουβέντα έρχεται μοιραία στην Αθήνα, πιστεύω ότι η δράση με θετικό πρόσημο είναι η πιο νηφάλια επιλογή /

αυτό κάνουν τρία χρόνια οι atenistas, που συμπληρώνουν αυτή την εβδομάδα τρία χρόνια ζωηρής παρουσίας στην πόλη /

αυτό αισθάνθηκα την Κυριακή το βράδυ κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου με την ευκαιρία του τέταρτου ReΜap /

ο κόσμος που είχε πλημμυρίσει τις δυο παλιές αθηναϊκές συνοικίες ήταν μια ζωντανή απάντηση για το τι μπορεί να κάνει η τέχνη για την πόλη /

θα θυμάστε ότι αρχικά το ReΜap βρέθηκε στο κέντρο μιας δημοφιλούς θεωρίας συνωμοσίας, σύμφωνα με την οποία ο διοργανωτής της πρωτότυπης αυτής «μπιενάλε» ήθελε να εκδιώξει τους μετανάστες της περιοχής και να ανεβάσει τις τιμές των ακινήτων προκειμένου να... μοσχοπουλήσει στη συνέχεια τις ιδιοκτησίες του /

φαίνεται όμως ότι το... δόλιο σχέδιό του έχει πετύχει κατά το ήμισυ /

στο φετινό ReΜap είδα περισσότερους επισκέπτες από ποτέ, αλλά την ίδια στιγμή το μεταναστευτικό στοιχείο συνεχίζει να δίνει ισχυρό «παρών» στα στενοσόκακα της γειτονιάς /

μουσουλμάνες είχαν ξαπλώσει στο χορτάρι της πλατείας Αυδή μαζί με τα παιδάκια τους, απολαμβάνοντας την ειρηνική εισβολή εκατοντάδων χίπστερ και φιλότεχνων, ενώ οι ξένοι πελάτες των οίκων ανοχής της οδού Ιάσωνος μπλεκόντουσαν με το ανθρώπινο ποτάμι του ReΜap /

αυτό για ορισμένους είναι «κακό»: οι μετανάστες θα πρέπει να συγχρωτίζονται υποχρεωτικά με Έλληνες χαμηλού εισοδήματος /

η μελλοντική ανάπτυξη της γειτονιάς και η κάθοδος «πλουσίων», «καλλιτεχνών» και λοιπών φιλότεχνων συνιστά «απειλή» για τους οικονομικά ασθενέστερους /

επομένως, η περιοχή θα πρέπει να αφεθεί όπως είναι, να μη βελτιωθεί ποτέ, έτσι ώστε να μην υποχρεωθούν οι μετανάστες σε άτακτη φυγή /

πάντως, το μεγάλο γεγονός της εβδομάδας εξελίσσεται μακριά από τις παρυφές της οδού Πειραιώς και είναι η αποκάλυψη της όψης του «νέου» Φιξ που «βλέπει» στη λεωφόρο Συγγρού /

γενιές Αθηναίων, και μαζί τους κι εγώ, περιμέναμε δεκαετίες για να δούμε για πρώτη φορά καθαρή και ακμαία την εμβληματική πρόσοψη με τα οριζόντια γραμμικά υαλοστάσια του Τάκη Ζενέτου /

οι εργασίες στο παλιό εργοστάσιο μπίρας θα ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του χρόνου, ενώ η έναρξη λειτουργίας του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης αναμένεται την άνοιξη του 2014 /

κακά είναι τα νέα για το Αττικόν, καθώς δεν υπάρχει προοπτική άμεσης επαναλειτουργίας των δύο κινηματογράφων /

το κόστος υπολογίζεται στο ένα εκατομμύριο ευρώ /

και δεν μιλάμε για ολόκληρο το κτίριο, αλλά για τα έργα που αφορούν την αποκατάσταση της εισόδου και τη στήριξη του φέροντος οργανισμού /

αναζητούνται 250.000 ευρώ /

ακούγονται πολλά, αλλά μπροστά στο όφελος από την επανένταξη στη ζωή της πόλης αυτού του πολύτιμου πυρήνα της Αθήνας μου φαίνονται ελάχιστα.

Αθήνα
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δεν πεθαίνουν μόνο οι μουριές στην Αθήνα. Tώρα πεθαίνουν και οι όμορφοι συριακοί Ιβίσκοι

Αστικό πράσινο / Δεν πεθαίνουν μόνο οι μουριές στην Αθήνα. Tώρα πεθαίνουν και οι συριακοί ιβίσκοι

Εκατοντάδες δέντρα της Αθήνας πεθαίνουν. Είναι συριακοί ιβίσκοι που ξεραίνονται ο ένας μετά τον άλλο, από μια ασθένεια που πρώτη φορά επελαύνει στο αστικό πράσινο. Η LiFO έμαθε ποια είναι η μυστηριώδης ασθένεια που αποδεκατίζει τους ιβίσκους και ρώτησε τον δήμο τι κάνει γι' αυτό.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Φαληρικός Όρμος: Δυναμική επανεκκίνηση για τη μεγαλύτερη αστική ανάπλαση της Αττικής

Αθήνα / Φαληρικός Όρμος: Δυναμική επανεκκίνηση για τη μεγαλύτερη αστική ανάπλαση της Αττικής

Στην τελική τροχιά για την υλοποίησή του μπαίνει το πρότυπο πάρκο στον Φαληρικό Όρμο, το μεγαλύτερο έργο αστικής ανάπλασης που έχει γίνει ποτέ στην Περιφέρεια Αττικής. Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωσή του, πώς διασώθηκε στο παρά πέντε και ποιο θα είναι το προφίλ του έργου.
LIFO NEWSROOM

σχόλια

6 σχόλια
Συμφωνώ μαζί σας για το remap. Aλλά τι καινούργιο είναι αυτό την αντίθετη άποψη, η οποία διαθέτει επιχειρήματα στα οποία απλά κάποιοι έχουν να αντιπαραβάλουν άλλα, να βαπτίζεται θεωρία συνωμοσίας;;; Είναι απλά η αντίθετη άποψη. Φαίνεστε και ορθολογικός άνθρωπος.
Κύριε Ρηγόπουλε,με κάποια καθυστέρηση αναφέρομαι στις εντυπώσεις σας από τις εργασίες για την επέκταση της Εθνικής Πινακοθήκης. Δεν ξέρω αν περάσατε πρόσφατα ή σχολιάζατε την ειδησεογραφία. Η εικόνα του εργοταξίου, για την ακρίβεια της περίφραξής του, που στο κάτω-κάτω αυτή αφορά τον πολίτη, δηλ. τον δημόσιο χώρο, είναι απαράδεκτη και είναι βέβαιο ότι θα γίνει ακόμα χειρότερη όταν οι εργασίες αναπτυχθούν. Η ευτέλεια και η προχειρότητά της δεν αρμόζουν ούτε σε περιφερειακή πολυκατοικία. Τώρα, φοβάμαι, είναι αργά. Ο Ανάδοχος για να κάνει κάτι αισθητικά και λειτουργικά άρτιο, που σημειώστε θα ζήσει πολύν καιρό και πολύ θα ταλαιπωρηθεί, πρέπει φυσικά να πληρωθεί. Και θα αρχίσουν πάλι τα περί υπερβάσεων... Ίσως υπάρχουν λύσεις: Π.χ. συνεργασία με ιδιώτη διαφημιστή που μπορεί να αφήσει και όφελος. Αλλά μιλάμε για Δημόσιο έργο και αυτά είναι δύσκολα (και επικίνδυνα). Πάντως αν παραμείνει αυτό που κατασκευάστηκε, σε λίγο η ευτέλεια θα είναι αθλιότητα.
θεωρίες συνομωσίας; πολύ βολικό. Ας διαβάσουν λοιπόν οι αναγνώστες και την άλλη πλευρά κι ας αποφασίσουν τι είναι αλήθεια και τι δημόσιες σχέσεις... http://ul.to/kfa8eodm
Θα συμφωνήσω με τον/την Μίρλα. Και μάλιστα δε μιλάμε απλώς για ένα σινεμά. Μιλάμε για τη μισή πλευρά ενός ολόκληρου οικοδομικού τετραγώνου μες στη μέση του κέντρου. Είναι αίσχος και θλίψη να το βλέπεις και αν μείνει έτσι τώρα θα καταντήσει σαν εκείνα τα ερείπια που τα βλέπουμε 20 χρόνια στην ίδια κατάσταση. Όσο το σκέφτομαι, τόσο φορτώνω. θυμάμαι πώς είχα νιώσει τότε...
Κύριε Ρηγόπουλε,Χωρίς να θέλω να μειώσω την χαρά όλων μας για την επικείμενη λειτουργιά (επιτέλους) του μουσείου σύγχρονης τέχνης, θα ήθελα να ζητήσω την άποψη σας στο εξής θέμα:Πριν από πολλά χρόνια είχε γίνει η συζήτηση για το αν πρέπει να κατεδαφιστεί ή να μείνει διατηρητέο το εργοστάσιο του ΦΙΞ. Ως άσχετος με την αρχιτεκτονική, αρχικά ήμουν αντίθετος με την διατήρηση του εργοστασίου καθώς στα μάτια μου φάνταζε ως ένα άθλιος όγκος όπου καλύτερα θα ήταν αν γινότανε πάρκο / πράσινο. Διαβάζοντας όμως τα επιχειρήματα κατάλαβα γιατί θα έπρεπε να διασωθεί το κτίριο. Σήμερα που βλέπω την ανακατασκευασμένη όψη του κτίριου μου δημιουργήθηκε ένα ερώτημα. Από την μία οι υαλοπίνακες/παράθυρα είναι ακριβώς όπως τα θυμόμουνα, ενώ η εξωτερική επένδυση δεν έχει καμία σχέση με την πρωτότυπη (δεν την κρίνω αισθητικά). Η απορία, λοιπόν: όταν αποφασίζεις να διασώσεις την αρχιτεκτονική ενός κτιρίου μέχρι σε ποιό σημείο επεμβαίνεις? Αν η επέμβαση είναι τελικά ολική (και αλλαγή της εσωτερικής αρχιτεκτονικής και εξ αρχής ανάπλαση της πρόσοψης με νέα και διαφορετικά υλικά), τελικά μήπως στοιχίζει λιγότερο αν το κτίριο χτιστεί απ΄την αρχή? Αφού πλέον το τελικό αποτέλεσμα βασίζεται και σε νέα υλικά και σε διαφορετικό υλικό στην εξωτερική επένδυση και η εσωτερική του αρχιτεκτονική και δομή έχει φτιαχτεί σχεδόν εξ αρχής. Στην ουσία αυτό που βλέπουμε έχει φτιαχτεί εξ αρχής με τον επιπλέον κόστος να ενισχυθούν τα παλαιά θεμέλια και κομμάτι κομμάτι να γκρεμίζεται και να ξαναχτίζεται.
Όπως ισχύει και σε πολλά θέματα που αφορούν την τέχνη και την αρχιτεκτονική η απάντηση δεν μπορεί να είναι έυκολη ή καθολική. Στην περίπτωση του Φιξ, ο ίδιος ο Ζενέτος είχε προβλέψει για την ενδεχόμενη επέκταση/αλλαγή χρήσης του εργοστασίου - το οποίο ειρωνικά κατασκευάστηκε κομμάτι-κομμάτι ενώ ταυτόχρονα γκρεμίζονταν το παλιότερο κτίριο. Από την άλλη, υπάρχουν παραδείγματα αλλαγής χρήσεων (συχνά με προσθήκες ορόφων και αλλαγές όψεων, σπορ στο οποίο επιδίδονται με ιδιαίτερες επιδόσεις στη Θεσσαλονίκη) που πραγματικά φέρνουν αναγούλα. Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις φαίνεται πολύ καλά το επίπεδο της αρχιτεκτονικής παραγωγής και παιδείας μιας χώρας.