Τη σημασία που έχει το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στην Ελλάδα για όλη την Ευρώπη, εξηγεί σε άρθρο του ο Economist, επισημαίνοντας τις δύσκολες επιλογές που θα κληθεί να πάρει η νέα κυβέρνηση.
«Καθώς η μία χώρα μετά την άλλη στην περιφέρεια της ευρωζώνης αναγκάστηκαν να δεχθούν επώδυνες μεταρρυθμίσεις και δημοσιονομική λιτότητα, ως αποτέλεσμα των πακέτων διάσωσής τους το διάστημα 2010-2013, η μεγάλη έκπληξη ήταν ότι αποδέχθηκαν το «φάρμακο» σε μεγάλο βαθμό χωρίς μια μεγάλης κλίμακας λαϊκή εξέγερση», σημειώνει το άρθρο, προσθέτοντας ότι «ωστόσο το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς που επικράτησε, έκανε εκστρατεία για τον παραμερισμό της λιτότητας, την υπαναχώρηση σε σχέση με τις μεταρρυθμίσεις και την επαναδιαπραγμάτευση του τεράστιου χρέους που οφείλει Ελλάδα στους Ευρωπαίους δανειστές της».
Όπως επισημαίνει ο Economist, «οι πολιτικές αυτές είναι απαράδεκτες για τις χώρες της ευρωζώνης, κυρίως για τη Γερμανία, που έχουν δανείσει στην Ελλάδα τόσα πολλά χρήματα. Το αποτέλεσμα των εκλογών θα μπορούσε επίσης να έχει ευρύτερες επιπτώσεις».
Σύμφωνα με το άρθρο, «η σύγκρουση είναι επικείμενη, επειδή οι Έλληνες βλέπουν την πρόσφατη ιστορία τους υπό ένα πολύ διαφορετικό φως από εκείνο που τη βλέπουν οι Γερμανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι, που τους έχουν διασώσει. Από τη σκοπιά των βόρειων πιστωτριών χωρών, η Ελλάδα είναι υπαίτια για την ατυχία της, με την κακοδιαχείριση των δημόσιων οικονομικών της σε εντυπωσιακή κλίμακα. Έχει δανειστεί ένα εκπληκτικό ποσό χρημάτων όχι σε ένα, αλλά δύο bailouts, συνολικού ύψους έως 246 δις ευρώ, το οποίο είναι περισσότερο από ολόκληρη την οικονομική απόδοση της χώρας».
«Από ελληνική σκοπιά, ωστόσο, η χώρα έχει υποστεί μια ολέθρια μείωση του ΑΕΠ, το οποίο στα χαμηλά του στα τέλη του 2013 ήταν 27% κάτω από την περίοδο ακμής πριν από την κρίση. Σκληρές περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων έχουν επιβληθεί ξανά και ξανά ως προϋποθέσεις για την περαιτέρω οικονομική στήριξη. Οι Έλληνες αισθάνονται ότι έχουν χάσει τον έλεγχο της χώρας τους, η οποία βρίσκεται πλέον υπό τον έλεγχο της μισητής τρόικας: την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», προσθέτει το άρθρο.
Ο Economist αναφέρει ότι ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε στις εκλογές γιατί προσέφερε ένα μήνυμα ελπίδας σε μία χώρα που εξακολουθεί να βρίσκεται σε απόγνωση, αν και η οικονομία ανακάμπτει. «Ωστόσο, το πρόβλημα με το σχέδιό του για την Ελλάδα είναι ότι απαιτεί από άλλους Ευρωπαίους να το χρηματοδοτήσουν -ή να ανεχθούν μια αντιστροφή των μεταρρυθμίσεων που θεωρούν ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα προκειμένου να συμμετέχει στην ευρωζώνη».
«Αν ο κ. Τσίπρας κρατήσει τις υποσχέσεις για υψηλότερες δαπάνες και μείωση των φόρων, τότε η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να επιτύχει τον στόχο της να παρουσιάσει μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο θα καταστήσει πολύ πιο δύσκολο να μειώσει το χρέος της κάτω από το 175% του ΑΕΠ. Και αν αντιστρέψει μεταρρυθμίσεις, όπως αυτές που έχουν μειώσει τους μισθούς, τότε η Ελλάδα θα κατευθυνθεί πίσω προς το μη ανταγωνιστικό οικονομικό χάλι που, μαζί με τη δημοσιονομική κακοδιαχείριση, την έφεραν σε μπελάδες αρχικά.
»Στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν μεταξύ του κ. Τσίπρα και τους πιστωτές της Ελλάδας, η Γερμανία θα υποχωρήσει λίγο. Η Άνγκελα Μέρκελ, επίσης, πρέπει να δώσει προσοχή στην εγχώρια κοινή γνώμη, η οποία θα είναι εχθρική σε οποιεσδήποτε παραχωρήσεις. Η Γερμανίδα καγκελάριος πρέπει επίσης να λάβει υπόψη της το ευρύτερο αντίκτυπο κάθε συμφωνίας που φάνηκε να ανταμείβει τον ΣΥΡΙΖΑ με ενθαρρυντικά λαϊκές εξεγέρσεις σε άλλες χώρες της ζώνης του ευρώ, κυρίως στην Ισπανία. Αν μία χώρα εγκαταλείψει το ευρώ θα οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση, διότι θα σπάσει το υποτιθέμενο αμετάκλητο της ένταξης. Αλλά αν ο κ. Τσίπρας καταφέρει αυτά που θέλει, τότε η ζώνη του ευρώ θα γίνει μια λέσχη όπου οι οφειλέτες και όχι οι δανειστές θα λαμβάνουν τις αποφάσεις, το οποίο δεν θα ήταν τελικά βιώσιμο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο κ. Τσίπρας θα αντιμετωπίσει, σύντομα, μια δύσκολη επιλογή ανάμεσα στο να υποχωρήσει στις απαιτήσεις του ή να προχωρήσει σε μια καταστροφική ελληνική έξοδο», καταλήγει ο Economist.
