» Περιμένω την εμφάνιση των Benjamin John Power και Andrew Hung (aka Fuck Buttons) στις 3 Νοεμβρίου στο Αn Club για να παρουσιάσουν μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες της χρονιάς, το άλμπουμ τους Street Horrrsing. Οι εντυπώσεις από εμφανίσεις τους στο φετινό All Tomorrow’s Parties και στο Φεστιβάλ του Pitchfork είναι άριστες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι παρόλο που ο ήχος τους είναι πειραματικός και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολος, κατάφεραν να μπουν στο airplay του BBC - είμαι περίεργος να ακούσω πώς εκφωνούσαν το όνομά τους! Επίσης, είναι από τις λίγες φορές που βλέπουμε ένα όνομα ακριβώς τη στιγμή που πρέπει κι όχι όταν έχει ξεθωριάσει η μπογιά του.
M. Hulot
» Περιμένω την επιστροφή του «Εlectric girl» σε χορογραφία Αποστολίας Παπαδαμάκη από το χοροθέατρο Quasi stellar στη σκηνή του Θησείον, ένα θέατρο για τις Τέχνες, στις 20 Οκτωβρίου. Πρόκειται για τη συνάντηση ενός παράξενου άντρα (Blaine Reininger) με ένα κορίτσι στα χαλάσματα ενός παλιού ηλεκτρικού εργοστασίου. Η συνάντησή τους αποτελεί την αφορμή για μια μελέτη πάνω στο σώμα, το υποσυνείδητο και μια σειρά από διπλές έννοιες που απασχολούν τη δημιουργό Παπαδαμάκη και όχι μόνο: άντρας-γυναίκα, εαυτός-άλλος, επαφή-απουσία, συνάντηση-αφύπνιση, ανατροπή-τάξη, λάμψη-σκοτάδι. Η περίεργη σχέση που ξεκινά ανάμεσα στους ήρωες εξελίσσεται σε ένα ιδιότυπο ταξίδι. Είναι ένα πολυσύνθετο θέαμα που εκφράζεται μέσα από τη δημιουργική γραφή, τους στίχους του Walt Whitman και τη μουσική του Blaine Reininger. Electric Girl: αλήθεια ή ψέμα; Ηλεκτρική λάμψη ή απόλυτο σκοτάδι;
Μαρκέλλα Ανδρικάκη
»Football Manager 2009. Είναι στο ελληνικό DNA. Χαρακτηριστικά της φυλής μας: Είμαστε όλοι πρόεδροι, κατάλληλοι υπουργοί, δικηγόροι, αρχιτέκτονες, γραφίστες και φυσικά προπονητές. Για τα περισσότερα ξεχαρμάνιασμα βρίσκεις μόνο στην κουβέντα και σε κάποιες μοναχικές, δημιουργικές στιγμές. Για το προπονητηλίκι, όμως, υπάρχει το Football Manager. Παιχνίδι-θρύλος που ο gamer υποδύεται τον προπονητή ποδοσφαιρικής ομάδας και έχει στα χέρια του από το κοουτσάρισμα μέχρι και το ποιος θα σκουπίσει τα αποδυτήρια. Δεκατέσσερις Νοεμβρίου του 2008 κυκλοφορεί η έκδοση του 2009. Ανανεωμένη με τρισδιάστατη απεικόνιση των αγώνων και μεγαλύτερο έλεγχο στα διοικητικά του συλλόγου. Μεγαλύτερη δεξαμενή παικτών και η γνωστή πικάντικη επικοινωνία με τα media και τους άλλους προπονητές. Έρχονται πάλι τα βράδια αναζητήσεων δεξιού μπακ και οι ώρες συζητήσεων με θέμα την αγορά του Περού και τα στόπερ της Κορνουάλης. Κάπου να φεύγει η τεστοστερόνη μπας και σωθεί η κοινωνία…
Σταύρος Διοσκουρίδης
»Μετά τη χαλάρωση των δύο τελευταίων μηνών περιμένω με χαρά τις πρώτες πρεμιέρες της νέας θεατρικής περιόδου. Από τα πρώτα πράγματα που θα δω είναι το Εδώ στο K44 (στην Κωνσταντινουπόλεως 44) σε κείμενα του Γκαζμέντ Καπλάνι που σκηνοθετεί ο Γιώργος Νανούρης (ακόμη είναι σε μορφή work in progress). Η σκηνική πράξη αντλεί τη δύναμή της από τις αληθινές ιστορίες μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα, τις οποίες ερμηνεύουν τέσσερις νέοι ηθοποιοί. Στη συνέχεια θα σταματήσω στο Bios, όπου η «νεαρή» ομάδα Mag θα παρουσιάσει την περφόρμανς Desire με υλικό κι εδώ ιστορίες ανθρώπων της πόλης. Στις 20 Οκτωβρίου, ωστόσο, θα τρέξω να δω τους Kronos Quartet, το εξαιρετικό κουαρτέτο εγχόρδων, που θα δώσουν μία και μοναδική συναυλία στο Παλλάς. Στο πρόγραμμά τους συμπεριλαμβάνεται το καινούργιο έργο του Γιώργου Κουμεντάκη Point of No Return, εμπνευσμένο από τα σμυρναίικα και τα ρεμπέτικα και τη φωνή της Μαρίκας Παπαγκίκα, σπουδαίας ρεμπέτισσας της Αμερικής.
Ματίνα Καλτάκη
σχόλια