Ενόσω οι περισσότεροι, πιστοί και μη, περιδρομιάζαμε τον αγλέορα ανήμερα του Πάσχα, κάποιος έγκλειστος συμπολίτης όχι μόνο δε σταμάτησε τη δική του «νηστεία», την απεργία πείνας δηλαδή που κάνει 27 μέρες τώρα αλλά ξεκινούσε κάτι ακόμα πιο ακραίο: απεργία δίψας!
Έτσι απαντά ο Βασίλης Δημάκης στη συνεχιζόμενη, αναίτια και εκδικητική, καθώς λέει, στέρηση του δικαιώματός του στην εκπαίδευση, απόφαση που μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποβεί μοιραία, τρεις μέρες το πολύ αντέχει λένε ο μέσος άνθρωπος χωρίς νερό, μπήκαμε ήδη στην πέμπτη με το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά να διαμηνύει ότι θα συνεδριάσει σχετικά μάλλον αύριο...
«Το ζάχαρο κατέβηκε στο 46, έχει χάσει τo 18% του σωματικού του βάρους, η πίεσή του είναι χαμηλή, η ανάσα κοφτή, η όραση θολή, η καρδιά αδύναμη, νιώθει σωματικά να καταρρέει, μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστεί νεφρική ανεπάρκεια, τον εκλιπαρούν οι γιατροί κι εγώ η ίδια να βάλει έστω λίγο στο στόμα του νερό αλλά αρνείται, είναι αποφασισμένος να πάει μέχρι τέλους... Οι γιατροί λένε ότι μόνο η αθλητική του κράση έχει αποσοβήσει ως τώρα τα χειρότερα», μου λέει ανήσυχα η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής.
Είναι η δικηγόρος του Ηλέκτρα Λήδα Κούτρα και μιλάμε σε ανοικτή ακρόαση με την ίδια και τον Βασίλη Δημάκη που έχει τώρα μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο του ΕΣΥ.
Αίτημά του, να του χορηγηθεί άμεσα η εκπαιδευτική άδεια που δικαιούται μαζί με το «βραχιολάκι» ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα τις σπουδές του. «Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο από το χέρι, τώρα μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι!», λέει χαρακτηριστικά παραθέτοντας Μπρεχτ.
«Ας μη γελιούνται, δεν πρόκειται να κάνω ούτε βήμα πίσω. Δεν απαιτώ άλλωστε κάποια χάρη, ζητάω απλώς να σκεφτούν και να πράξουν δημοκρατικά» λέει απευθυνόμενος στον υπουργό Δικαιοσύνης αλλά και τον «δικαιωματικό» γγ Ευτύχη Φυτράκη.
Τριάντα εννέα ετών σήμερα, τα οποία έκλεισε ανήμερα του Πάσχα, ο Βασίλης βρίσκεται από το '98 στις φυλακές για ένα έγκλημα τιμής που πραγματοποίησε ανήλικος συν κάποιες κατά μόνας ληστείες σε καταστήματα και τράπεζες – χωρίς θύματα ή χρήση βίας – που έκανε όταν βρέθηκε για λίγους μήνες ελεύθερος σε νεαρή, πάλι, ηλικία.
Έχοντας πια μεταμεληθεί και κόντρα σε ένα βουνό αντιξοότητες όσο και τη διαιώνιση της παραβατικής κουλτούρας που καλλιεργείται στην ίδια τη φυλακή, έκανε τα τελευταία χρόνια μια σοβαρή προσπάθεια επανένταξης.
Σπούδασε κατ' ιδίαν αρχικά στις φυλακές Γρεβενών, έπειτα στο νυχτερινό στην Πάτρα, αποφοίτησε με 19.9 και πέρασε πέρσι δεύτερος από όλα τα νυχτερινά λύκεια της χώρας στο Πολιτικό της Νομικής, στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης.
Παρότι, ωστόσο, αρίστευσε και στα τρία μαθήματα στα οποία εξετάστηκε όντας έγκλειστος, «το συμβούλιο με μια σειρά προφάσεις και δικαιολογίες απέρριψε εντελώς αναίτια και προκλητικά για τρίτη συνεχή φορά το αίτημά μου». Αυτό παρότι οι καθηγητές της σχολής του έχουν διαβεβαιώσει εγγράφως ότι είναι απαραίτητη η παρακολούθηση των εκάστοτε μαθημάτων.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο ίδιος ο σημερινός υπουργός καθώς και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων του έχουν απονείμει έπαινο για τις επιδόσεις του –η περίπτωση είχε μάλιστα απασχολήσει τότε αρκετά ΜΜΕ -, υποτίθεται δε ότι μεταφέρθηκε από την Πάτρα στον Κορυδαλλό ακριβώς για να διευκολυνθεί στις εκπαιδευτικές του δραστηριότητες!
Κι όμως, το Συμβούλιο των Φυλακών αποφάνθηκε ότι δεν χρειάζεται η φυσική του παρουσία στη Σχολή, καμιά σχέση με όσα η νομοθεσία ορίζει για την εξ αποστάσεως φοίτηση: Με μία ώρα την εβδομάδα πρόσβαση στο Διαδίκτυο(!), χωρίς να μπορεί να επισκεφθεί κάποια βιβλιοθήκη, να παρακολουθήσει παραδόσεις και να έρθει σε διά ζώσης επαφή με τους καθηγητές και τους συμφοιτητές του, είναι αδύνατο να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των σπουδών του.
Είναι, κοντολογίς, σαν να σε ξαναπετάνε πίσω στον γκρεμό πάνω που είχες καταφέρει να σκαρφαλώσεις μέχρι το χείλος.
Δεν είχε ποτέ παρτίδες με το οργανωμένο έγκλημα, όλα αυτά τα χρόνια της κράτησής του υπήρξε δε «τύπος και υπογραμμός».
Είναι, εντούτοις, ο μόνος κρατούμενος που δεν πήρε την άδεια απ' όσους είχαν τις προϋποθέσεις, κάτι που ενισχύει τις υποψίες πως όλη αυτή η εκδικητική συμπεριφορά απέναντί του οφείλεται πιθανότατα στις ευαισθησίες και την έντονη δικαιωματική δράση την τελευταία δεκαετία.
Δεν περιοριζόταν σε καταγγελίες, έκανε συγκεκριμένες προτάσεις και υποδείξεις. Το '10 μάλιστα είχε διαβαστεί επιστολή-καταγγελία του για την κατάσταση στις φυλακές σε εκπομπή του Λαζόπουλου.
Την τελευταία του παρέμβαση την έκανε προ ημερών ευρισκόμενος προσωρινά στο τρισάθλιο Νοσοκομείο Κρατουμένων του Κορυδαλλού, αναδεικνύοντας τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούν εκεί. Κόλλησε μάλιστα και ο ίδιος κοριούς που του προκάλεσαν αλλεργικό σοκ!
Οι δικαιωματικές του πρωτοβουλίες σε συνδυασμό με τον ακέραιο χαρακτήρα του τον έκαναν ιδιαίτερα συμπαθή τόσο στους κρατούμενους που στηρίζουν τώρα τον αγώνα του όσο και σε πολλούς σωφρονιστικούς υπάλληλους, όχι όμως σε κάποιους υψηλά ιστάμενους που φαίνεται ότι έκτοτε «του τη φυλάνε» - δύσκολα εξηγείται αλλιώς τόση αδιαφορία και εμπαιγμός, παρά τις επιδόσεις και την άριστη διαγωγή του.
Εκείνοι που αρνούνται ή καθυστερούν να αποφασίσουν είναι, καθώς λέει α) το Δικαστήριο Εκτέλεσης Ποινών που πάνω από δύο εβδομάδες έχει στα χέρια του την προσφυγή του, β) το Συμβούλιο των Φυλακών Κορυδαλλού όπου έχει καταθέσει εδώ και 3 εβδομάδες Αίτηση Θεραπείας με τη λογική «ο τρώσας και ιάσεται», αίτηση στην οποία δεν έχει αξιωθεί να απαντήσει ακόμα γ) το υπουργείο Δικαιοσύνης όπου έχει επίσης καταθέσει Ιεραρχική Προσφυγή αλλά δήλωσε αναρμόδιο να ασκήσει μια αρμοδιότητα που προβλέπεται ξεκάθαρα από την παρ. 2 του άρθρου 6 του Σωφρονιστικού Κώδικα.
Ναι, νιώθει σωματικά αδύναμος, παραμένει όμως λέει ψυχολογικά άθικτος, ακμαίος και αποφασισμένος να φτάσει μέχρι τέλους: «Ας μη γελιούνται, δεν πρόκειται να κάνω ούτε βήμα πίσω. Δεν απαιτώ άλλωστε κάποια χάρη, ζητάω απλώς να σκεφτούν και να πράξουν δημοκρατικά» λέει απευθυνόμενος στον υπουργό Δικαιοσύνης αλλά και τον «δικαιωματικό» γγ Ευτύχη Φυτράκη.
Στο πλευρό του βρίσκονται ήδη Πανεπιστημιακοί – «πασχίζω να μη μισήσω τη χώρα μου», δήλωσε σχετικά ο καθηγητής του Παναγής Παναγιωτόπουλος -, οι φιλόλογοι που τον προετοίμασαν πέρσι για τις Πανελλαδικές, σύλλογοι φοιτητών, επιστήμονες, καλλιτέχνες, ευαισθητοποιημένοι πολίτες, το Δίκτυο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και άλλες συλλογικότητες, οι συγκρατούμενοί του αλλά και έγκλειστοι σε άλλες φυλακές που ήδη πραγματοποιούν διαμαρτυρίες κρατώντας ανοικτά τα κελιά, η οικογένειά του η ίδια (η μητέρα δηλαδή και οι λοιποί συγγενείς, ο πατέρας έχει αποβιώσει) που δηλώνει ότι αν πάθει οτιδήποτε θα συνεχίσει δικαστικά τον αγώνα.
«Το Υπουργείο Δικαιοσύνης είναι ενήμερο και για το περιεχόμενο της από 18-1-2018 απόφασης του ΕΔΔΑ στην Υπόθεση Κουρέας και Άλλοι κατά Ελλάδας, που χειρίστηκα ως εκπρόσωπος των 28 κρατουμένων προσφευγόντων, όπου ρητά αναφέρει (παρ.96) ότι "Το Δικαστήριο υπενθυμίζει τη νομολογία του σύμφωνα με την οποία, γενικά, οι κρατούμενοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν όλα τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες που τους εγγυάται η Σύμβαση, με εξαίρεση το δικαίωμα στην ελευθερία.
Όσον αφορά το δικαίωμα στην εκπαίδευση, το άρθρο 2 του Πρωτοκόλλου αριθ. 1 της Σύμβασης αναφέρει ότι όταν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, δεν πρέπει να υπόκειται σε αυθαίρετους και υπερβολικούς περιορισμούς.
Οποιοσδήποτε περιορισμός αυτού του δικαιώματος πρέπει επομένως να είναι προβλέψιμος και να επιδιώκει έναν νόμιμο σκοπό με τον οποίο θα ήταν ανάλογος (Velyo Velev κατά Βουλγαρίας, αρ. 16032/07, §§ 30-34, 27 Μαΐου 2014) λέει η κ. Κούτρα.
«Δεν μπορώ να πιστέψω αυτή τη σιωπή των αρχών, αυτή τη σκληρότητα... Μπορώ μόνο να πω ότι θα την περιγράψω στο ΕΔΔΑ και άλλα υπερεθνικά όργανα, όπως προσκρούει και συντρίβεται πάνω στην κινητοποίηση της κοινωνίας» ήταν μία από τις πολλές της αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα και είναι αλήθεια ότι μόνο τα οξυμένα κοινωνικά αντανακλαστικά μπορούν να σώζουν πράγματα και καταστάσεις σε καιρούς γκριζωπούς και αμήχανους.
«Ο Βασιλιάς είναι Γυμνός. Σε περίπτωση που και σήμερα δεν υπάρξει απόφαση, για μένα μιλάμε πια ανοιχτά για στοχευμένη εξόντωσή μου αριστερού προσήμου, λόγω της δράσης μου για τα δικαιώματα, την οποία ενορχηστρώνουν ευθύς εξαρχής, καθώς επιβεβαιώνεται και από τους σωφρονιστικούς κύκλους, πλέον, έως και στην οικογένειά μου, ο Ευτύχιος Φυτράκης και ο Παύλος Δουλάμης (προϊστάμενος της Διεύθυνσης Συντονισμού Φυλακών).
Οι ανωτέρω παρενέβησαν και στον Αρχιφύλακα της Φυλακής Πατρών, τον οποίον διαβεβαίωσαν διά του κ. Δουλάμη, προτού απορριφθεί το αίτημά μου για εκπαιδευτική άδεια, ότι δεν πρόκειται να πάρω το βραχιολάκι, με αποτέλεσμα να παροτρυνθώ επίμονα να κάνω αίτημα για να επιστρέψω στη Φυλακή Πατρών, απ' όπου μετήχθην πρόσφατα στον Κορυδαλλό για να πηγαίνω στο Πανεπιστήμιό μου...» ανακοίνωνε πριν λίγο ο Βασίλης, συμπληρώνοντας ότι επιστρέφει στον κ. υπουργό τον έπαινό του ως προσχηματικό» και ότι παραμένει ανυποχώρητος. Θα τον αφήσουμε μόνο;
