[ Από την Άλκηστη Γεωργίου ]
«πεθαίνεις, όταν
σταματάς να ονειρεύεσαι»
Ο Βαγγέλης Παπαγεωργίου δεν είναι σκηνοθέτης. Το πάθος του είναι
είναι να βλέπει τη γη από ψηλά.
Η Έλση Στεφανάκη είναι εκπαιδευτικός με σπουδές στη θεατρολογία και
συγκινείται πολύ εύκολα με την μουσική των Pink Floyd.
Ο αδελφός της, Νίκος Στεφανάκης είναι επιστημονικός συνεργάτης στο
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, και κάθε φόρα που πίνει ένα ποτήρι
νερό σκέφτεται ότι ετησίως 2 εκατ. άνθρωποι στον πλανήτη πεθαίνουν
λόγω της έλλειψης του. Συνεχίζει να ελπίζει...
Όλοι μαζί κατάφεραν, με μηδενικό σχεδόν budget και χωρίς καμία χρηματοδότηση, να δημιουργήσουν μετά από 7 μήνες δουλειάς την πρώτη τους μικρού μήκους ταινία, Cut, με θέμα το φαινόμενο των όλο και αυξανόμενων αυτοκτονιών στη χώρα μας.
Βάφτισαν εαυτούς σκηνοθέτες, σεναριογράφους, ηθοποιούς κα μοντέρ, και τον περασμένο Σεπτέμβρη γυρίσανε με μία ερασιτεχνική κάμερα το 11λεπτο φιλμ.
Τα γυρίσματα έγιναν σε 7 ώρες, την ίδια ημέρα, ενώ για το μοντάζ χρειάστηκαν 72 συνολικά ώρες.
CUT – Can Undo Time
Τι λένε οι δημιουργοί
Λίγα λόγια για το φιλμ:
Είναι μία αλληγορική ταινία. Στους χρόνους που διαδραματίζεται, στις
τοποθεσίες, στο σενάριο, ακόμη και στις μουσικές της επιλογές.
Προσπαθήσαμε να αποδώσουμε μέσα από την αφήγηση της ταινίας όλες
εκείνες τις καθημερινές ιστορίες που μας ρίχνουν ψυχολογικά και
οδηγούν κάποιους στο να θέλουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους.
Το μήνυμα της ταινίας είναι ενωτικού χαρακτήρα μιας και το φαινόμενο αυτό μας
αφορά όλους.
Πώς αποφασίσατε να γυρίσετε αυτή την
ταινία;
Αποφασίσαμε να γυρίσουμε το CUT επηρεασμένοι από την αύξηση των
αυτοκτονιών στην Ελλάδα. Θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε τους ανθρώπους
έτσι ώστε να δώσουν περισσότερη προσοχή σε αυτό το ζήτημα, να
αφουγκραστούν εκείνους που έχουν ανάγκη για υποστήριξη και στο τέλος,
η ίδια η κοινωνία μέσα από την ενότητα των μελών της, να καταπνίξει
αυτό το φαινόμενο!
Όλοι, κάποιες φορές στη ζωή μας, λόγω κάποιας δυσάρεστης κατάστασης ή
γεγονότος έχουμε ανάγκη να νιώσουμε ότι έχουμε δίπλα μας ένα χέρι
βοήθειας. Ο συγγενής μας, ο φίλος μας, το περιβάλλον μας, θα μας
βοηθήσει να ξεπεράσουμε πιο γρήγορα το πρόβλημα. Είναι αυτές οι φάσεις
που λέμε ότι περνάει ο καθένας μας, οι οποίες σίγουρα δεν αποσβήνονται
στο 100% σε όλους μας.
Κάποια κατάλοιπα παραμένουν και αθροίζονται με
νεότερα. Έτσι, τη δεδομένη στιγμή, κάποιοι επηρεάζονται περισσότερο,
λυγίζουν και τελικά οδηγούνται σε ακραίες επιλογές. Τι θα γινόταν όμως
εάν τα άτομα αυτά είχαν ουσιαστικότερη βοήθεια από το περιβάλλον τους;
Δεν πιστεύουμε ότι ο αυτόχειρας είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την
πράξη του.
Σαφώς εκείνος παίρνει την απόφαση και την εκτελεί αλλά και
η ίδια η κοινωνία συμβάλει με τον τρόπο της στο παραπάνω, συνηγορεί
και τελικά κλείνει τα μάτια και αδιαφορεί.
Όταν οι δεσμοί μεταξύ των μελών της είναι χαλαροί, τότε απλά ο καθένας ελπίζει ή προσεύχεται να
μην σκάσει η ¨βόμβα¨ στο σπίτι του.
United we stand ... divided we fall ...
Tι μήνυμα θέλετε να δώσετε μέσα από το CUT;
To Cut δημιουργήθηκε
για να π α ρ α κ ι ν ή σ ε ι την κοινωνία να αγκαλιάσει τους
ανθρώπους της και ταυτόχρονα να α π ο τ ρ έ ψ ε ι εκείνους που
σκέφτονται να κάνουν κακό στον εαυτό τους.
Όλη η ταινία βασίστηκε και στήθηκε γύρω από την φράση που λέει η
Νάταλι (το κοριτσάκι) λίγο πριν την κορύφωση της: ¨...πεθαίνεις, όταν
σταματάς να ονειρεύεσαι...¨
Και είναι πολύ πιο δυνατό όταν το ακούς
από ένα παιδί, αμόλυντο από κοινωνικά στερεότυπα, να το λέει σε έναν
ενήλικα ο οποίος δεν είναι καν σε θέση να αντιληφθεί τον χώρο στον
οποίο βρίσκεται!
Ποια ήταν η εμπειρία σας απ' τη
δημιουργία της ταινίας;
Δεν είχαμε, Άλκηστη, την οικονομική δυνατότητα να
αγοράσουμε/ενοικιάσουμε επαγγελματικό εξοπλισμό, αλλά η εμπειρία που
αποκομίσαμε ήταν μοναδική!
Κι αυτό το γράφω όχι για να ευλογήσουμε
τα γένια μας, ότι και καλά κάναμε πράξη το ακατόρθωτο.
Το γράφω, έτσι ώστε κάποιος που έχει μια δυνατή ιδέα για κάτι και θέλει να το
προβάλλει αλλά κωλύεται γιατί του λείπουν τα μέσα, να το τολμήσει!
Όλα γίνονται!
Χρειάζεται απλά σωστός προγραμματισμός, μελέτη, και πάνω από
όλα ανθρώπους που να μοιράζονται το ίδιο πάθος για δημιουργία!
Και πώς μπορεί η τέχνη να βοηθήσει στη
μείωση των αυτοκτονιών;
Μου άρεσε πολύ μία φράση της φίλης Άρτεμις:
Η τέχνη, μπορεί να μιμείται την πραγματικότητα, αλλά πάντοτε θα την
υπερβαίνει, καθώς στηρίζεται στην φαντασία...
Έτσι λοιπόν και εμείς, τελειώσαμε την ταινία με ένα θετικό και ενωτικό μήνυμα, ώστε όλοι μαζί
αλλά και ο καθένας ξεχωριστά να κάνει την δική του υπέρβαση!
σχόλια