«Στη Γερμανία το ναζιστικό κόμμα είναι παράνομο, να το κάνουμε κι εμείς» είναι μια φράση που κυκλοφορεί πολύ στην Ελλάδα, ειδικά τώρα. Δυστυχώς, δεν υπάρχει προηγούμενο που μπορούμε να ακολουθήσουμε, γιατί τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Αυτό που είναι παράνομο στη Γερμανία είναι η Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei ή NSDAP, η αλλιώς το κόμμα του Χίτλερ. Η NSDAP πράγματι κρίθηκε παράνομη, αλλά αυτό έγινε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Συμμάχους, οι οποίοι είχαν τη δύναμη να θέσουν όρους σε μια διαλυμένη Γερμανία. Μαζί με την απαγόρευση του κόμματος οι Σύμμαχοι προσπάθησαν να απομακρύνουν όλα τα σύμβολα της ναζιστικής Γερμανίας, μετατρέποντας την σημαία με τη σβάστικα σύμβολο των σκοτεινών εποχών που δεν πρέπει να επιτρέψουν ποτέ.
Αυτά έγιναν τότε – όμως δυστυχώς δεν ήταν αρκετά για να εξαφανίσουν το μίσος και την μισαλλοδοξία. Το 1964 σχηματίστηκε η Nationaldemokratische Partei Deutschlands, ή αλλιώς NPD, ή αλλιώς το νεοναζιστικό κόμμα, αν και βέβαια δεν θέλει να λέγεται έτσι. Το NPD όχι μόνο υπάρχει νόμιμα μέχρι σήμερα, αλλά έχει 13 εκπροσώπους σε δύο κρατίδια, γεγονός που του εξασφαλίζει κρατική χρηματοδότηση, χωρίς όμως να έχει καταφέρει να μπει στην Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή (Bundestag). Το NPD δεν έχει τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής και για πολλούς είναι ένα κόμμα «που φθίνει και παραπαίει», αλλά η παρουσία του, καθώς και η παρουσία πολλών ακροδεξιών οργανώσεων, που θεωρούνται ακραίες ακόμα και από το NPD, είναι μόνιμη πηγή ανησυχίας.
Η Γερμανία θεωρεί ότι τα όπλα που έχει αυτή τη στιγμή ενάντια στην ακροδεξιά είναι η εξασφάλιση των βασικών ελευθεριών που ορίζονται από τη δημοκρατία σε συνδυασμό με την εφαρμογή του νόμου. Παράλληλα έχει κρίνει παράνομο τον ναζιστικό χαιρετισμό και άλλα σύμβολα της ναζιστικής εποχής, όπως τη σβάστικα. Η άρνηση του Ολοκαυτώματος τιμωρείται με φυλάκιση. Όμως η NPD και άλλες παρόμοιες οργανώσεις είναι ελεύθερες να εκφράσουν τη γνώμη τους και να κάνουν διαδηλώσεις. Όλα αυτά φαίνεται να είναι αντικρουόμενα, αλλά συμβαίνουν επειδή η NPD φροντίζει να είναι πολύ προσεκτική με την φρασεολογία και τα σύμβολα που χρησιμοποιεί. Η επιβίωση της εξαρτάται από το κατά πόσο κρατάει τα όρια και όσο δεν υπάρχουν σαφείς και ξεκάθαρες συνδέσεις με το απαγορευμένο ναζιστικό κόμμα.
Σε δημοσκόπηση που έγινε το 2010 φάνηκε ότι το 77% των Γερμανών συμφωνεί με το να γίνει παράνομο το NPD. Είναι μια συζήτηση που κρατάει πολλά χρόνια και ως τώρα έχουν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες με φακέλους χιλιάδων σελίδων. Όσο και να φάνηκαν οι δικαστές πρόθυμοι να συμμετέχουν στην προσπάθεια, είναι κάτι που για την ώρα φαίνεται να ανοίγει πόρτες και για άλλες αυθαιρεσίες και παραβιάσεις και όλες οι προτάσεις απορρίφθηκαν. Πρέπει να αποδειχτεί ότι οι αρχηγοί του κόμματος σχεδιάζουν ανατροπή της δημοκρατίας, κάτι που είναι πολύ δύσκολο να γίνει.
Οι γερμανικές κυβερνήσεις έχουν προσπαθήσει να απαγορεύσουν τη NPD και μέσω άλλων οδών, αλλά οδηγήθηκαν σε νέες νομικές δυσκολίες. Μια από τις προσπάθειες είχε γίνει με την παρείσφρηση κατασκόπων στο νεοναζιστικό κόμμα. Το δικαστήριο όμως έκρινε ότι ήταν αδύνατον να ξεχωρίσει μεταξύ των παρατηρήσεων των κατασκόπων και της δικής τους συμμετοχής σε παράνομες δραστηριότητες.
Το επιχείρημα των πολιτικών που είναι ενάντια στην απαγόρευση είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στην πρώην ανατολική Γερμανία, όπου ταυτόχρονα βρίσκονται και οι 13 εκπρόσωποι του NPD. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης των νεοναζί είναι μέσω των παραδοσιακών καναλιών λειτουργίας του κράτους, δηλαδή με ανοιχτή αντιπαράθεση και διάλογο. Τον Μάρτιο του 2013 το κόμμα της Μέρκελ δήλωσε ότι δεν θα υποστηρίξει απόπειρα απαγόρευσης του NPD. Όποιο κρατίδιο θέλει, μπορεί να αναπτύξει τα επιχειρήματά του στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας. Ο αντικαγκελάριος της χώρας, Φίλιπ Ρέσλερ, δήλωσε σε δημοσιογράφους ότι η NPD πρέπει να αντιμετωπιστεί με πολιτικά μέσα, και για να εξηγήσει καλύτερα το σκεπτικό του συμπλήρωσε: «δεν μπορείς να απαγορέψεις την ηλιθιότητα».
Τα συμπεράσματα; Ότι δεν υπάρχει κάποια έτοιμη λύση για να ακολουθήσουμε. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες από την γερμανική εμπειρία. Είναι κατανοητή η γνώμη πολλών να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή, ειδικά με τις διαστάσεις που έχει λάβει στην Ελλάδα. Όμως στη Γερμανία οι επανειλημμένες προσπάθειες, παρά την πολύχρονη μελέτη και τις καλά προετοιμασμένες υποθέσεις, έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, και μάλιστα κατά μια περίοδο που η Γερμανία είναι ο αρχηγός της ΕΕ και ευημερεί. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κατάσταση βρασμού. Ακόμη κι αν βρισκόταν ο τρόπος για να γίνει δυνατή η απαγόρευση ενός κόμματος που βρίσκεται στη βουλή, χωρίς να ανοίξουν άλλες πόρτες για επικίνδυνες απαγορεύσεις και αυθαιρεσίες, αυτή τη στιγμή θα έβρισκε απέναντί της το 15% των Ελλήνων, ένα ποσοστό πολλαπλάσιο της NDP, ένα ποσοστό που δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να λέμε ότι ξεγελάστηκε – ξέρει πολύ καλά τι ψήφισε. Η συζήτηση περί απαγόρευσης πρέπει να συνεχιστεί, αλλά ίσως να προτρέχουμε την στιγμή που το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο θα έπρεπε να είναι ισχυρό και αυτονόητο, είναι ο «παπάς» που πασάρει το ένα κόμμα στο άλλο, για να μην δυσαρεστηθεί αυτό το 15%. Αυτό το ποσοστό είναι αυτοί που εμείς λέμε ότι δεν φοβόμαστε, αλλά είναι σαφές ότι τους φοβούνται αυτοί που ψηφίσαμε.
σχόλια