Την περασμένη χρονιά, αυτή την εποχή, όλοι μιλούσαν για τον 19χρονο Έλληνα από τη Θεσσαλονίκη που κατέκτησε τον τίτλο του κορυφαίου freerunning αθλητή σε ολόκληρο τον κόσμο έχοντας δώσει έναν θεαματικό αγώνα στη Σαντορίνη.
Το Red Bull Art of Motion επέστρεψε και φέτος στην Οία, με 18 κορυφαίους freerunners απ' όλο τον κόσμο. Ωστόσο ο τίτλος δεν άλλαξε χέρια... Ο Δημήτρης "DK" Κυρσανίδης έγραψε και πάλι ιστορία πετυχαίνοντας μια εντυπωσιακή νίκη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και από το πρώτο σκαλί του βάθρου στην πέμπτη επετειακή χρονιά της διοργάνωσης πανηγύρισε όλο πάθος την επανάληψη του θριάμβου.
Ο Δημήτρης γνώρισε το παρκούρ πριν από 8 χρονιά και στη συνέχεια προχώρησε στο freerunning. Κρατώντας το βραβείο του κορυφαίου αθλητή του κόσμου στα χέρια και έχοντας μόλις ολοκληρώσει την κούρσα του θριάμβου, έδωσε στο LIFO.gr την πρώτη του συνέντευξη.
— Τι σημαίνει για σένα μια δεύτερη πρωτιά στο άθλημα που αγαπάς και σε ανέδειξε;
Μια 2η πρωτιά σημαίνει για μένα περισσότερους φίλους στο freerunning. Είναι κάτι που δεν περίμενα ούτε πέρσι αλλά κυρίως ούτε και φέτος οπότε ελπίζω με αυτή τη νίκη να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα, δηλαδή να φτιαχτεί επιτέλους μια ακαδημία σωστή στην Ελλάδα, που οι νέοι αλλά και οι μεγάλοι θα μπορούνε να κάνουν freerunning με ασφάλεια και με αγάπη για την κίνηση.
— Μας είχες πει και στην περσινή σου συνέντευξη πως το όνειρό σου ήταν κάποια στιγμή να κάνεις στην πόλη σου ένα μεγάλο επαγγελματικό παρκο-ακαδημία για παρκούρ, - πόσο πιο κοντά ήρθες σε αυτό - υπήρξε μετά τη νίκη σου κάποια προσέγγιση;
Δυστυχώς με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και τον κόσμο στραμμένο στα άσχημα πολιτικά ζητήματα της χώρας μπορώ να πω ότι δε κατάφεραν να γίνουν πολλά πράγματα. Ήμουν πιο πολύ στο εξωτερικό και έκανα πιο πολλά πράγματα εκεί παρά στη χώρα μου δυστυχώς. Ο στόχος μου παραμένει στο να γίνει επιτέλους κάτι καλό, μία καλή ακαδημία η οποία θα φέρει περισσότερο κόσμο στο Freerunning, κάποιο επιπλέον πάρκο αρχικά στην πόλη μου, και ίσως και σε περισσότερες περιοχές της Ελλάδας που τις αξίζει ένα parkour park.
— Τι άλλαξε μετά την προηγούμενη νίκη στη ζωή σου;
Μετά την περσινή νίκη μου στο Red Bull Art Of Motion, εκπληρώθηκαν τα 2 όνειρα που είχα στη ζωή μου, δηλαδή το να γίνω αρχικά αθλητής του Red Bull και στη συνέχεια να κερδίσω αυτόν τον παγκόσμιο διαγωνισμό. Με λίγα λόγια εκπληρώθηκαν τα βασικά μου όνειρα και άρχισα επιτέλους να ταξιδεύω και να ζω πραγματικά τη φάση ενός Freerunner!
— Γιατί διεκδίκησες για ακόμη μια φορά τον τίτλο και πόσο πιο δύσκολη ήταν η προετοιμασία για να τον κρατήσεις;
Γιατί μία νίκη είναι μια αρχή, όχι όμως το τέλος του κόσμου (καριέρας). Εγώ πέρσι ξεκίνησα, δεν τελείωσα. Προετοιμασία για να πω την αλήθεια, υπήρχε ΜΟΝΟ στις προσγειώσεις, δεν προετοιμάζομαι για κάτι τέτοιο, πιο πολύ διασκεδάζω με την κίνησή μου, παρά προπονούμαι. Ο τρόπος ζωής μου δεν άλλαξε, όπως δεν έπινα, έτσι δεν πίνω, όπως περνούσα τον χρόνο μου σε πάρκα και αλάνες μη θέλοντας να φύγω από την παιδική μου ηλικία, έτσι είμαι και τώρα και θα παραμείνω ελπίζω, πρώτα ο Θεός!
— Ποια είναι η πιο ωραία στιγμή στον αγώνα; Πώς αισθάνεσαι την ώρα που αγωνίζεσαι;
Η πιο ωραία στιγμή στον αγώνα δεν ήταν καμία άλλη από αυτή που ήρθαν οι φίλοι μου και φώναζαν το όνομά μου δίπλα μου στο βάθρο, σίγουρα απίστευτη στιγμή θα ήταν κι αυτή στο σπίτι που θα φώναζαν οι γονείς μου από χαρά και σίγουρα όταν ήρθε δίπλα στο βάθρο η κοπέλα μου η Ραφαέλα. Την ώρα που αγωνίζομαι απλά αφήνω τον Θεό να με καθοδηγήσει, δεν σκέφτομαι τίποτα εκείνη την ώρα απλά κάνω αυτό που αγαπάω.
— Έχεις αντίληψη όσων συμβαίνουν γύρω σου την ώρα του αγώνα;
Το περίεργο είναι πως όταν ξεκινάω, δεν καταλαβαίνω τι μου γίνεται εκείνη τη στιγμή ή το που βρίσκομαι, βέβαια στη μέση του run αρχίζω και ξυπνάω λέγοντας μέσα μου «ααα είμαι στον διαγωνισμό».
— Παρασύρεσαι από το πλήθος που σε παρακολουθεί ή απλά παραμένεις προσηλωμένος στα εμπόδια και τη διαδρομή σου;
Παρασύρομαι θετικά από το πλήθος, ειδικά αφού το Red Bull Art of Motion γίνεται στην Ελλάδα, έχω μεγάλη υποστήριξη και το σέβομαι αυτό. Στη συνέχεια όμως απλά πάω... Δεν ακούω ή σκέφτομαι τίποτα.
— Τι μπορεί να είναι καταστροφικό για έναν αθλητή και ποια πράγματα τον βοηθούν;
Καταστροφικό για έναν αθλητή είναι κατά τη γνώμη μου το να καπνίζει, να πίνει... και να μη σέβεται τους συναθλητές του, να κάνει πράγματα δηλαδή που επηρεάζουν τον συναθλητή του αρνητικά. Σίγουρα έναν αθλητή τον βοηθάει, το να βρει τον τρόπο να παίζει με την πίστα του παρά να «προπονείτε» στη δικιά μου περίπτωση αυτή η πίστα είναι η πόλη μου, η ΣΑΛΟΝΙΚΑ. Σίγουρα κάτι ακόμα που βοηθάει είναι το να μπορεί να βλέπει τους γύρω του σαν φίλους κι όχι σαν αντίπαλους.
— Ποια είναι η ομορφότερη πίστα για σένα;
Η ομορφότερη πίστα για μένα είναι η ίδια η Σαντορίνη. Και μετά πάει η πόλη μου εννοείτε, η Θεσσαλονίκη.
— Ποιον απίθανο προορισμό στην Ελλάδα και ποιον στο εξωτερικό θα ήθελες να μπορούσες να κάνεις πίστα σου για μια έστω φορά;
Για να πω την αλήθεια δεν έχω κάποιο προορισμό στην Ελλάδα που να ήθελα να κάνω πίστα μου, νομίζω ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον κι έτσι νομίζω ότι μπορώ να πάω στα μέρη που μου αρέσουν στη χώρα μου. Όσο για το εξωτερικό θα ήθελα να πάω στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας και στη συνέχεια στην Αμερική γενικώς.
— Από τι εμπνέεσαι για να συνεχίσεις;
Η έμπνευση μου είναι πρώτα από όλα, ο Θεός, μετά η οικογένεια μου που με σπρώχνει να συνεχίσω και να κάνω αυτό που αγαπάω, στη συνέχεια οι φίλοι μου που κάθε μέρα μου δίνουν θάρρος και με βοηθάνε, και τέλος η κοπέλα μου, που της σπάω τα νεύρα με τα ταξίδια μου κι αυτή ακάθεκτη συνεχίζει να με υποστηρίζει και να μ αγαπάει.
σχόλια