Η κατάσταση σοκ στην οποία περιήλθαμε όλοι όσοι παρακολουθήσαμε την επίθεση του εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής προς τη Λιάνα Κανέλλη και τη Ρένα Δούρου το πρωί δεν περιγράφεται με λόγια. Ίσως επειδή ξεπερνάει κατά πολύ κάθε γνωστή παρεκτροπή της πολιτισμένης έκφρασης, ξεχειλώνοντας την έννοια του ακραίου, όπως τη γνωρίζαμε. Δεν ήταν ένα επικοινωνιακό στραβοπάτημα εν βρασμώ ψυχής. Ήταν το en face του ωμού φασισμού.
Ο Κασιδιάρης σήμερα κλήθηκε να ανταλλάξει δημοσίως απόψεις με δυο γυναίκες, που όχι μόνο είναι μορφωμένες και πολιτικοποιημένες, αλλά δεν διστάζουν να εκφράσουν τη γνώμη τους με ορμητικότητα και σθένος. Το χτύπημα λοιπόν προς τον εγωισμό του ήταν διπλό. Δεν είχε απλώς να αντιμετωπίσει δυο άτομα με διαφορετική άποψη από τη δική του, εξοπλισμένα με ισχυρά μέσα έκφρασης. Είχε να αντιμετωπίσει δυο γυναίκες. Κάθε παράγοντας αυτού του συνδυασμού πληγώνει τον ψυχισμό του με διαφορετικό τρόπο, γι΄ αυτό και η βίαιη έκρηξή του ήρθε ως εύλογη τελείωση της τρομακτικά παράλογης συμπεριφοράς του.
Φοβάμαι όμως πως ο κίνδυνος που γεννάται από την παρανοϊκή αυτή παράσταση υπερβαίνει τα στενά ατομικά δεδομένα του εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής και δρα πολλαπλασιαστικά στο πιο σημαίνον κλιμάκιο σκέψης και δράσης, εκείνο του λαού. Παρότι τα απανωτά χαστούκια και η ρίψη ποτηριών με νερό λειτούργησαν αφυπνιστικά έως και εξεγερτικά για τα δημοκρατικώς όντα της κοινωνίας, παρατηρώ ότι προκάλεσαν τέρψη και ταύτιση σε κάποια άλλα. Εκείνα που πλανώνται και χειραγωγούνται εύκολα, τασσόμενα υπέρ του ρεύματος που φαίνεται πιθανότερο να ταράξει το υπαρξιακό τους έλος. Γιατί δεν ήταν λίγοι όσοι έσπευσαν να πουν “καλά τους έκανε” ή “τις έβαλε στη θέση τους επιτέλους”.
Οι υποστηρικτές αυτοί του ολοκληρωτισμού αποτελούν και τον πιο επικίνδυνο παράγοντα του κοινωνικού ρου, ακριβώς επειδή το κριτήριό τους είναι αστάθμητο και νοθευμένο. Η σκέψη υποκινείται από την εγγενή άγνοια που η καλλιέργεια ποτέ δεν κατάφερε να αγγίξει και η δράση καθοδηγείται από την απρόσωπη κοινωνική καταπίεση και την προσωποποιημένη βλακεία των άλλων. Στα μάτια των ανόητων το άγγιγμα της Κανέλλη με μια εφημερίδα (εις ένδειξη αγανάκτησης προς την προγενέστερη επίθεση προς τη Δούρου) ισοδυναμεί με αφορμή για την εκκίνηση άμυνας του Κασσιδιάρη. Οι ανήμποροι να διακρίνουν το μέτρο είναι αυτοί που καταδικάζουν τη δημοκρατική μεθοδολογία σε σουρεαλιστικό εκφυλισμό.
Όσο υπάρχει κόσμος που αδυνατεί να διαχωρίσει τη νόμιμη επιθετική επιχειρηματολογία από την παράνομη σωματική βία εννοιολογικά, οι Κασσιδιάρηδες αυτού του κόσμου θα βρίσκουν έδαφος να κατακρεουργούν την κοινή λογική και κάθε αυτονόητο (για πόσο άραγε;) δημοκρατικό θεσμό. Ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής δεν είναι το πρόβλημα. Είναι μια ισχνή αντανάκλαση του προβλήματος, το οποίο ενυπάρχει στον κόσμο σε λανθάνουσα τις περισσότερες φορές μορφή.
Ανεξάρτητα από την όποια ιδεολογική μου αντίθεση με τη Λιάνα Κανέλλη και τη Ρένα Δούρου, θεωρώ ότι σήμερα υπήρξαν θύματα της πιο βάναυσης εκδήλωσης οργισμένης άγνοιας. Δεν μπορώ καν να φανταστώ την ταραχή που υπέστησαν αλλά είμαι σίγουρος ότι ξέρουν καλά και οι δυο πως αν χρειάζεται μια φορά θάρρος για να είσαι διαφορετικός, χρειάζεται δέκα φορές περισσότερο για να είσαι διαφορετικός ενώπιον ενός φασίστα.
Αλληλεγγύη στις δυο γυναίκες που δέχτηκαν απρόκλητη δημόσια επίθεση.
Περιθωριοποίηση του φασισμού και των πρεσβευτών του τώρα.
σχόλια