Σύμφωνα με το βαρόμετρο της Public Issue για λογαριασμό της "Καθημερινής" και του Σκάι που δημοσιεύθηκε στην "Καθημερινή της Κυριακής", η ΝΔ αγγίζει το 28% της (προσοχή!) εκλογικής επιρροής, η ΔΗΜ. ΑΡ το 16%, τέταρτο το ΠΑ.ΣΟ.Κ με 11% και στη Βουλή μπαίνουν Χρυσή Αυγή αλλά και Πάνος Καμμένος με 4%.
Η πολυκομματική Βουλή, όπως προκύπτει, δημιουργεί αυτό το ρευστό πολιτικό σκηνικό που αντί να ανακουφίζει με το γεγονός ότι κάτι επιτέλους κινείται, ανησυχεί την παραδοσιακή πτέρυγα των πέριξ του πολιτικού συστήματος. Δεν πειράζει, θα τους περάσει.
Όπως και να το κάνουμε, όμως, τα αντανακλαστικά είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά. Τη στιγμή που η Αριστερά, αν και με τρομερά δημοσκοπικά νούμερα (όλοι μαζί συγκεντρώνουν 39% περίπου), αρνείται να συνεννοηθεί ώστε να αποτελέσει κυβερνητική επιλογή, η πατριωτική Δεξιά διασπάται ή καλύτερα συμπληρώνεται και από άλλους, «σκληρότερους» σχηματισμούς, τα δύο μεγάλα κόμματα ρίχνουν τους τόνους τους και ετοιμάζονται για έναν νέο κυβερνητικό συνασπισμό. Όπως είχε γίνει και στη Γερμανία όταν τα είχαν βρει οι Χριστιανοδημοκράτες της κυρίας Μέρκελ με τους Σοσιαλδημοκράτες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σε συνέντευξή τους στο «Βήμα της Κυριακής», οι κύριοι Αβραμόπουλος και Πάγκαλος, έδειξαν υπέρ το δέον ανοιχτοί σε μια τέτοια κίνηση. Το ίδιο έκανε και ο… μελλοντικός πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Βαγγέλης Βενιζέλος δηλώνοντας πως ο «λαός θα μας πει πώς θέλει να κυβερνηθεί» στον ΑΝΤ1, υπονοώντας έτσι πως αν ο λαός δώσει μικρά ποσοστά σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σημαίνει ότι θέλει να τον κυβερνήσουν και οι δύο μαζί (;).
Άρα, ας μην αγχωνόμαστε. Τα δύο κόμματα (που μπορούμε να τα αποκαλούμε και μνημονιακά) θα έχουν μια άνετη πλειοψηφία των 180 εδρών, η αντιπολίτευση θα στηρίζεται σε άναρθρες αριστερές κραυγές και εθνικιστικά παραληρήματα και το κράτος θα παραμείνει στα χέρια αυτών που το διοικούσαν από το 1974 και έπειτα.
Πού τη βλέπουμε τη διαφορά, μακάρι να ήξερα.
σχόλια