Φέτος, σε απόσταση λίγων μηνών, ξεκίνησαν συζητήσεις για θέματα που (στο δικό μας ημισφαίριο) θεωρούσαμε λυμένα εδώ και δεκαετίες: ο Ερντογάν δήλωσε ότι «η έκτρωση είναι δολοφονία», σε μια σειρά προσπαθειών να γυρίσει την Τουρκία πίσω, εκεί όπου ο ίδιος αισθάνεται ασφαλέστερος. Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι η Τουρκία έχει τα δικά της, ιδιότυπα προβλήματα, λόγω θέσης και ιστορίας. Όμως πριν λίγους μήνες, στην άλλη πλευρά της γης, κατά την προεκλογική εκστρατεία των Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ, ξανά η ίδια συζήτηση – ή ακόμα πιο οπισθοδρομική: περί αντισύλληψης.
Είναι εύκολο ως Ευρωπαίος και ειδικότερα ως Έλληνας να απορρίψεις με ένα νεύμα και τους δύο: οι μεν είναι οπισθοδρομικοί, οι άλλοι Αμερικανάκια. Είναι δύσκολο όμως να μην δεις τα βήματα προς τα πίσω που γίνονται στη χώρα μας. Ο κόσμος πάντοτε ταλαντευόταν μεταξύ ελεύθερων και συντηρητικών εποχών, ανάλογα με την ιστορικά και πολιτικά γεγονότα. Η ειρήνη φέρνει ανατρεπτικές σκέψεις, ο φόβος οπισθοδρομικές. Ο φόβος και η ανασφάλεια είναι τα κυρίως συναισθήματα στην Ευρώπη, οπότε ο συντηρητισμός εξηγείται. Αυτό που είναι τώρα διαφορετικό σε σχέση με παλιότερα, είναι ότι ζούμε σε μια συντηρητική κοινωνία η οποία διανύει ταυτόχρονα μια από τις πιο επαναστατικές εποχές της ανθρωπότητας. Τα άλματα της τεχνολογίας που έγιναν τα τελευταία είκοσι χρόνια και πολλαπλασιάζονται συνέχεια (ίντερνετ!) θεωρητικά θα έπρεπε να έχουν καλμάρει κάποιους φόβους: Η γη είναι σίγουρα στρογγυλή. Ξέρουμε ποιανού είναι το παιδί. Ο άνθρωπος πράγματι πήγε στο φεγγάρι. Το κακό δεν έρχεται από τον ουρανό.
Σίγουρα; Ή το πιστεύουμε επειδή μας ψεκάζουν;
Μάλλον η τεχνολογία προχωράει πιο γρήγορα από τα μυαλά. Πλέον όλες οι απαντήσεις βρίσκονται στις άκρες των δαχτύλων μας: δε χρειάζεται να βασίζεσαι στις εγκυκλοπαίδειες περασμένων δεκαετιών ή στις εφημερίδες της χώρας σου. Αν θέλεις, μπορείς να μάθεις. Μάλλον αυτή η ευθύνη είναι για την ώρα πολύ μεγάλη: το κράτος αναγκάστηκε να κάνει επίσημη δήλωση για έναν φόβο βγαλμένο απευθείας από το 1960. Αυτοί που φοβούνται για τα «χημικά» μπορούν να στείλουν ένα βάζο με τον αέρα και να τον στείλουν στο Χημείο του Κράτους για ανάλυση. Υπάρχουν εκατομμύρια επιστήμονες χωμένοι σε ανήλιαγα γραφεία που αναλύουν δεδομένα. Φαντάζομαι ότι για κάποιους το Χημείο του Κράτους δεν εμπνέει αρκετή εμπιστοσύνη. Τότε, μπορούν να σπουδάσουν χημεία και να κάνουν τις αναλύσεις μόνοι τους. Αλλά αυτό είναι πιο δύσκολο από το να πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας.
σχόλια