.jpg)
Είναι πολλοί αυτοί που καλούν τις επόμενες εκλογές κρίσιμες για το μέλλον όλων μας. Νομίζω πως αυτό είναι απλά ένας μύθος. Το παιχνίδι παίζεται αλλού. Το βράδυ της 6ης Μαΐου θα έχουμε μια πρώτη εικόνα του εκλογικού σκεπτικού του homo astegus, του homo anergus, του homo indignantus στην ελληνική του version.
H νοοτροπία του Έλληνα, του Έλληνα του συρμού, που ανέκαθεν «ψοφούσε» για δημοσκοπήσεις, που είχε ως τσιτάτο του στις συζητήσεις του την «πρόθεση ψήφου», έθετε στον εαυτό του ένα και μόνο δίλημμα σε κάθε περίοδο εκλογών από το 81΄ έως και σήμερα: ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ; Τα πράγματα, όμως, σκούρυναν και τώρα το δίλημμα έγινε τρίλημμα και πάει λέγοντας. Ποτέ άλλοτε ο Έλληνας δεν κλήθηκε να ψηφίσει ανάμεσα σε τόσους πολλούς δυνάμει υποψήφιους κοινοβουλευτικούς σχηματισμούς ελέω του σημερινού πρωτοφανή κατακερματισμού της δεξιάς και της αριστερής πολυκατοικίας. Ήταν πάντα εύκολο το έργο του. Ήταν πάντα διακριτές οι διαφορές του δικομματισμού από τα υπόλοιπα μικρά κόμματα. Τα «θα» που άκουγε δήλωναν τις ίδιες θέσεις, όμως, εκείνο που έκανε τη διαφορά ήταν ο ηγέτης και οι βαρόνοι της αυλής του∙ το προσωποκεντρικό σύστημα ευημερούσε.
Και τώρα που η ουρά των ηγετών έχει καεί, και τώρα που η «βαριά» πολιτική σκηνή έχει απαξιωθεί, τώρα είναι η ώρα για το νέο αίμα. Και μη βιαστείτε να αναγνωρίσετε άπαντες τους νέους και τις νέες που «κατεβαίνουν» στον πολιτικό στίβο στο πρόσωπο της Κατερίνας τού Καμμένου. Θαρρώ πως αγνωμοσύνη –σε σημείο βλακείας– χαρακτηρίζει και πολλούς από τους «εθνοπατέρες» μας. Αυτούς που κάποτε μας «άλλαξαν», μας είπαν πως «υπάρχει καλύτερη Ελλάδα», μας έβαλαν σε διαδικασία «μεταρρύθμισης» και τώρα μας δηλώνουν πως «αλλάζουμε» -ειδάλλως θα βουλιάζαμε- και πως «η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει» όπως κάποτε με «ΚΚΕ δυνατό στη Βουλή και το Λαό». Νέοι και νέες που λοιδορούνται καθημερινά όσο κανείς άλλος, στα πεζοδρόμια, στα χωριά, στα καφενεία, που καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα δύο ολόκληρων γενεών έχουν το θάρρος και ρίχνονται στη μάχη σε ένα ατέρμονο κυνήγι της χαμένης υπόληψης που κάποτε έχαιρε η ιδιότητα του «υποψήφιου». Δεν εκφράζουν ιδέες ή θέσεις. Όχι. Μοναχά απαντούν στο ερώτημα «και τι θα αλλάξει;». Ένα εξομολογητήριο έχει στηθεί έξω από κάθε τοπικό κομματικό γραφείο. Τους θέλουν όλους στην γκιλοτίνα! Οι «αγνώμονες» ψηφοφόροι που ακόμη κι αν δεν συμπολιτεύθηκαν δεν αναρωτήθηκαν ποτέ αν αντιπολιτεύθηκαν επαρκώς∙ τους θέλουν όλους στην γκιλοτίνα!
Αν είναι να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα καλύτερα να το γυρίσουμε στο «Κλειστόν» και να δώσουμε αναρρωτική στις συνειδήσεις. Ο φόβος μας δεν πρέπει να είναι η ανάδειξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ή όποιου άλλου κόμματος. Υπάρχει κι αυτή η ρημάδα η Βουλή. Η Βουλή των αντιπροσώπων που κάποια στιγμή πρέπει να δώσει όραμα και ελπίδα απ’το στόμα των καθ’ ύλην αρμόδιων. Το πράγμα μπορεί να πάει και με άλλη ταχύτητα απ’ αυτήν της όπισθεν και αυτή σίγουρα είναι μπολιασμένη στο νέο αίμα κάθε πολιτικού σχηματισμού.
Ο Κωνσταντίνος Σπυριδάκος είναι συντονιστής του πολυσυλλεκτικού site άποψης pragmatikotita.gr
σχόλια