Ο Ahmed Tarzalakis είναι πρόσφυγας από τη Συρία και ζει στην Κρήτη εδώ και λίγους μόλις μήνες αλλά λέει πως ήδη την νιώθει σαν το σπίτι του.
Οι ντόπιοι αστειεύονται πως ο Ahmed με το παχύ μουστάκι του και την αδύνατη σιλουέτα θα μπορούσε άνετα να περάσει για Κρητικός. Από την πρώτη στιγμή τους εντυπωσίασε πως απαντούσε στην κρητική διάλεκτο, την οποία είχε μάθει από τους γονείς και τους παππούδες του στην Χαμιντιέ της Συρίας, όπου ζουν Μουσουλμάνοι πρόσφυγες από την Κρήτη εδώ και 120 χρόνια και βρίσκεται στα σύνορα με το Λίβανο.
Ο 42χρονος Ahmed μεγάλωσε μιλώντας ελληνικά και αραβικά, αλλά δεν γνωρίζει ούτε γραφή ούτε ανάγνωση στα αραβικά, την βασική γλώσσα της Συρίας. Σήμερα έχει εγκατασταθεί για πρώτη φορά σε ένα μέρος που γνωρίζει από ιστορίες και τραγούδια, τα οποία άκουγε από μεγαλύτερους σε ηλικία συγγενείς του σε οικογενειακές συγκεντρώσεις. «Αυτή είναι η γη των προγόνων μας», λέει ο ίδιος, αλλά παραδέχεται πως νοσταλγεί την προπολεμική Συρία.
Χτίστης στο επάγγελμα, ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένειά του για να γλιτώσει από τον πόλεμο. Με βάρκα έφτασαν στη Λέσβο και από εκεί στα Χανιά της Κρήτης.
Ο Ahmed υποφέρει από πόνους στην πλάτη και πάσχει χρόνια επιληψία, κάτι που επηρεάζει τις ευκαιρίες του εργασία. Μαζί με την 33χρονη σύζυγό του, Jasmin, και τα τέσσερα παιδιά τους μετακόμισαν σε ένα διαμέρισμα στα Χανιά και κάθε μήνα λαμβάνουν ένα βοηθητικό επίδομα στο πλαίσιο του προγράμματος Στήριξης Έκτακτης Ανάγκης για την Ένταξη και τη Στέγαση– ESTIA της Ύπατης Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, με την χρηματοδότηση της Πολιτικής Προστασίας και Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ίδιος λαμβάνει επίσης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τα προβλήματα υγείας του.
Στόχος είναι να βοηθηθεί η οικογένεια για μια καινούργια αρχή και ήδη έχουν «προβάδισμα» λόγω των ιστορικών δεσμών τους με την Κρήτη. Ο Ahmed έχει γεννηθεί στην Χαμιντιέ ή Αλ Χαμιντιά, όπου η οικογένειά του ζει από τις αρχές του 19ου αιώνα. Η μικρή αυτή πόλη χτίστηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία σαν καταφύγιο για ελληνόφωνους Μουσουλμάνους της Κρήτης που πήγαν στη Συρία κατά τη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου μεταξύ 1897-98.
Κάποιοι από αυτούς επιστρέφουν τώρα, διωγμένοι από τον πόλεμο της Συρίας. Στην Χαμιντιέ ήταν αδύνατο για τον Ahmed να φροντίσει την οικογένειά του, μόλις διακόπηκαν οι εμπορικές συναλλαγές με το Λίβανο. Αποφάσισε να πουλήσει ό,τι μπορούσε και να διακινδυνεύσει ένα ταξίδι προς την Ελλάδα.
«Εδώ στην Κρήτη μας έχουν συμπεριφερθεί με καλοσύνη και σεβασμό», λέει ο Ahmed που ζει σε ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο των Χανίων και συνάντησε στην πόλη και άλλους συγγενείς, οι οποίοι ήρθαν στην Ελλάδα πριν τρία χρόνια. Τα παιδιά του πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία.
Φυσικά οι προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν είναι πολλές, ανάμεσά τους τα διάφορα προβλήματα υγείας αλλά και η ανεργία, αλλά ο Ahmed δηλώνει αισιόδοξος για το μέλλον. «Το ξέρω πως μπορούμε να προκόψουμε και να είμαστε ευτυχισμένοι εδώ. Εξάλλου αυτή είναι η γη των προγόνων μας. Ενδεχομένως ανήκουμε εδώ περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο», σημειώνει.
Με πληροφορίες από unhcr.org
