Στη διαδρομή για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων άφησε την τελευταία της πνοή η καθηγήτρια Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που συμμετείχε στο 28ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας στην Αρχαία Ολυμπία.
Η γυναίκα κατέρρευσε κατά τη διάρκεια περιπάτου στο κέντρο της Ολυμπίας, λίγο μετά τις 14:00 το μεσημέρι του Σαββάτου. Είκοσι λεπτά αργότερα, την παρέλαβε το ΕΚΑΒ και διακομίστηκε στο νοσοκομείο του Πύργου.
Εκεί οι γιατροί διέγνωσαν κολποκοιλιακό διαχωρισμό, μια οξύτατη καρδιακή πάθηση. Περίπου στις 18:30 το απόγευμα το ασθενοφόρο ξεκίνησε από τον Πύργο για τα Ιωάννινα, όμως, λίγο έξω από την Άρτα η κατάσταση της γυναίκας επιδεινώθηκε δραματικά. Η ειδικευόμενη γιατρός που συνόδευε την ασθενή μαζί με τους διασώστες σταμάτησαν και έκαναν απέλπιδες προσπάθειες για να τη διατηρήσουν στη ζωή. Όμως η κατάστασή της ήταν ήδη πολύ βαριά με αποτέλεσμα η γυναίκα να «καταλήξει» μέσα στο ασθενοφόρο.
Ακούγοντας αυτό το δυσάρεστο γεγονός ένιωσα μια τεράστια ντροπή όχι μόνο για την εικόνα της δημόσιας υγείας αλλά και για τη χώρα μας. Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Βίκυ Καραβάκου, σύζυγος του υποδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Ιωάννη Μουρμούρα, βρέθηκε στην Αρχαία Ολυμπία για να συμμετάσχει σε ένα συνέδριο από το οποίο δεν γύρισε ποτέ.
Σε μια περίοδο που η επιστήμη και η τεχνολογία σημειώνουν αλματώδη πρόοδο και θα μπορούσαν όλοι να απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου και απολύτως δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, υπάρχουν πολυάριθμα παραδείγματα στα οποία δεν δίνεται η δυνατότητα να προσφέρονται στους ασθενείς ούτε καν τα στοιχειώδη.
Και αναφερόμαστε σ' έναν από τους κατεξοχήν σημαντικούς και δημοφιλείς αρχαιολογικούς χώρους όπου και διαπιστώθηκε γι' άλλη μια φορά ότι οι τραγικές ελλείψεις στον χώρο της δημόσιας υγείας επιφέρουν θανάσιμες συνέπειες.
Στη συνέχεια, ακολούθησε ένας διαδικτυακός καβγάς ανάμεσα στον υπουργό Υγείας, Βασίλη Κικίλια και στον πρώην αναπληρωτή υπουργό, Παύλο Πολάκη, με το μπαλάκι των ευθυνών να μετακινείται εκατέρωθεν, χωρίς κανείς να αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν.
«Το τμήμα της καρδιοχειρουργικής δεν δουλεύει από το 2017 λόγω έλλειψης καρδιοχειρουργών. Έχει γίνει η προσπάθεια να καλυφθεί το τμήμα με επικουρικούς γιατρούς το 2018, με συμβασιούχους γιατρούς δηλαδή, όμως πολύ δύσκολα κάποιος συνάδελφος με σύμβαση θα έρθει να καλύψει μια τέτοια θέση ευθύνης για όλη την περιοχή. Και, δυστυχώς, είμαστε σε μια θέση αυτήν τη στιγμή όλα τα περιστατικά τα καρδιοχειρουργικά που χρειάζονται πολλές φορές άμεση αντιμετώπιση στο χειρουργείο να διακομίζονται είτε στα Γιάννενα είτε στην Αθήνα» δήλωσε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Αχαΐας κ. Στέλιος Τσόχατζης.
Και πρόσθεσε: «Ο νομός Αχαΐας διαθέτει τρία νοσοκομεία. Θωρακοχειρουργική κλινική υπάρχει μόνο στο πανεπιστημιακό του Ρίου και καρδιοχειρουργική πουθενά. Είναι ένα σύνθετο πρόβλημα. Υπάρχει κατεύθυνση διορισμού ενός καρδιοχειρουργού που είναι σε διαδικασία κρίσεων. Αλλά δεν είναι μόνο ο ένας γιατρός που θα λύσει το πρόβλημα. Πρέπει να είναι συνολική η αντιμετώπιση, μιλάμε για καρδιοχειρουργική μονάδα. Δεν μπορεί ένας γιατρός μόνο να καλύψει το κενό. Αναφερόμαστε σε όλη τη Δυτική Ελλάδα και τα νησιά του Ιονίου. Εδώ και τρία χρόνια πιέζουμε χωρίς αποτέλεσμα».
Ο δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης δηλώνει στη LiFO: «Η λειτουργία της Καρδιοθωρακοχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών έχει ανασταλεί από τον Απρίλιο του 2017 λόγω έλλειψης κλινών Καρδιοχειρουργικής ΜΕΘ, καρδιοχειρουργών, νοσηλευτών, προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στους καρδιοπαθείς και τους άλλους ασθενείς της πόλης μας και γενικότερα της περιοχής μας.
Παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις μας στις προηγούμενες κυβερνήσεις, το θέμα δεν λύθηκε μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα να χάνονται ανθρώπινες ζωές, που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.
Η άμεση λειτουργία της κλινικής προϋποθέτει την πρόσληψη γιατρών, νοσηλευτών και τη χρηματοδότησή της. Ως Δημοτική Αρχή απαιτούμε, εκφράζοντας την απαίτηση του λαού της περιοχής μας, να προχωρήσουν από το υπουργείο Υγείας άμεσα οι απαραίτητες ενέργειες για την επαναλειτουργία της Καρδιοθωρακοχειρουργικής Κλινικής. Πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να θρηνούμε νεκρούς, εξαιτίας της αδιαφορίας των κυβερνώντων».
Σε επικοινωνία που είχε η LiFO με τη διοικήτρια του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών, Γιούλη Μαμμή, με αφορμή τον θάνατο της 52χρονης καθηγήτριας αποσαφηνίζει ότι «ποτέ δεν λειτούργησε αυτόνομα η καρδιοχειρουργική κλινική».
«Εδώ και δύο χρόνια, από τον Απρίλιο του 2017 οπότε και ο διευθυντής της, Δημήτριος Δουγένης, αποχώρησε από την καρδιοθωρακοχειρουργική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Πάτρας και μετακινήθηκε στο Αττικόν η κλινική παραμένει ανενεργή, παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες για την επαναλειτουργία της. Όμως, ποτέ δεν απέκτησε τη δομή που έπρεπε και όλα λειτουργούσαν χάρη στις προσωπικές προσπάθειες του κ. Δουγένη. Όπως αντιλαμβάνεστε ένα άτομο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα περιστατικά. Επομένως, τα βαριά περιστατικά ασθενών που έχουν άμεση ανάγκη για χειρουργική επέμβαση διακομίζονται σε νοσοκομεία της Αθήνας και στα Ιωάννινα, με ο,τι αυτό συνεπάγεται».
Παρόμοιο πρόβλημα υπάρχει και στην Κρήτη, όπου από το 2012, όλα τα επείγοντα καρδιοχειρουργικά περιστατικά διακομίζονται με αεροσκάφη του ΕΚΑΒ σε νοσοκομεία της Αθήνας, σχεδόν σε καθημερινή βάση. Συνολικά, οι καρδιοχειρουργικές κλινικές που υπάρχουν στα νοσοκομεία της Ελλάδας είναι ελάχιστες και συγκεκριμένα λειτουργούν σε: Αθήνα, Ιωάννινα, Λάρισα και Θεσσαλονίκη.
Σύμφωνα, πάντως, με τους υπολογισμούς το κόστος για την ανάπτυξη της καρδιοχειρουργικής κλινικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών εκτιμάται στα δύο εκατομμύρια ευρώ, ενώ απαιτούνται ειδικές κλίνες οι οποίες δεν έχουν τοποθετηθεί αλλά και εξειδικευμένο προσωπικό.
Σύμφωνα με την κυρία Μαμμή το κόστος είναι υψηλότερο και ανέρχεται σε πέντε εκατομμύρια ευρώ: «Αν θέλουμε σοβαρή αντιμετώπιση των περιστατικών και όχι κάλυψη εφημεριακή θα πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες που να στηρίζονται σε γερές βάσεις. Συνεπώς είναι αδήριτη ανάγκη η δημιουργία μιας επαρκώς στελεχωμένης καρδιοχειρουργικής κλινικής η οποία θα αντιμετωπίζει όλα τα επείγοντα και όχι μόνο προγραμματισμένα χειρουργεία ή μερικά έκτακτα περιστατικά».
Όταν ξεκίνησε τη λειτουργία του το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών αποσκοπούσε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες νοσηλευτικές μονάδες της Ελλάδας. Πράγματι, για πολλά χρόνια προσφέρει ιατρική φροντίδα σε χιλιάδες πολίτες που το επισκέπτονται από όλα τα μέρη της χώρας μας. Να θυμίσουμε ότι ετησίως εξυπηρετούνται στο νοσοκομείο αυτό περισσότεροι από 300.000 πολίτες.
Ωστόσο, μία απλή επίσκεψη αρκεί για να αντιληφθεί κάποιος τα δραματικά κενά προσωπικού, ιατρικού και νοσηλευτικού, τις κλίνες που δεν επαρκούν, την περιορισμένη χρηματοδότηση αλλά και τις φανερές ελλείψεις στην προμήθεια ιατρικού εξοπλισμού. Κατά καιρούς έχω βρεθεί πολλές φορές στο συγκεκριμένο νοσοκομείο. Και κάθε φορά οι ίδιες εικόνες θλίψης: Διασωληνωμένοι ασθενείς στους διαδρόμους, ράντζα, μακρόχρονη αναμονή, ταλαιπωρία, παράπονα, αγανάκτηση, φωνές και οργή. Όλα όσα συμβάλλουν δηλαδή στην πλήρη απορρύθμιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Το ζήτημα είναι ότι μια γυναίκα χάθηκε άδικα. Αν λειτουργούσε η καρδιοχειρουργική κλινική του ΠΓΝΠ πιθανόν να είχε σωθεί. Αλλά προκαλεί απορίες το γεγονός ότι βιώνουμε ως χώρα μια τραγική αντίφαση. Σε μια περίοδο που η επιστήμη και η τεχνολογία σημειώνουν αλματώδη πρόοδο και θα μπορούσαν όλοι να απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου και απολύτως δωρεάν υπηρεσίες υγείας, υπάρχουν πολυάριθμα παραδείγματα στα οποία δεν δίνεται η δυνατότητα να προσφέρονται στους ασθενείς ούτε καν τα στοιχειώδη.
Το φαινόμενο είναι διαχρονικό και η πραγματικότητα αμείλικτη. Πόσοι ασθενείς έχουν πεθάνει περιμένοντας για μια κλίνη σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας; Πόσοι ασθενείς έχουν βρεθεί αβοήθητοι επειδή δεν λειτουργούν ιατρικά μηχανήματα; Πόσες φορές έχουν εγκαινιαστεί κλινικές οι οποίες στη συνέχεια αραχνιάζουν χρόνο με τον χρόνο;
Μόλις πριν από έναν μήνα ένας 19χρονος έχασε τη ζωή του στη Σάμο επειδή στο κέντρο υγείας Καρλοβασίου δεν υπήρχε απινιδωτής. Τα περιστατικά είναι πολλά αλλά το χειρότερο είναι ότι έχουμε εξοικειωθεί ως λαός με την απόλυτη απαξίωση της δημόσιας υγείας.
Η πλειονότητα των ηγεσιών του υπουργείου Υγείας ενώ έρχονται αντιμέτωπες με τις δυσλειτουργίες των δημόσιων νοσοκομείων, υπόσχονται ότι όλα θα φτιαχτούν, θα διορθωθούν, και στο τέλος κανείς δεν πράττει τίποτα ουσιαστικό. Επίσης, είναι ευρέως γνωστό ότι στον χώρο της υγείας επικρατούν πολλά και ισχυρά συμφέροντα καθώς η διαφθορά ενδημεί και η δωροδοκία κυριαρχεί. Την ίδια στιγμή ξεχωρίζουμε ως χώρα για το ότι κάθε υπουργός φροντίζει να διορίζει κομματικά στελέχη στη διοίκηση νοσοκομείων και αρεστά πρόσωπα τα οποία δεν έχουν καμία επάρκεια γνώσης και διοίκησης παρά μόνο εξυπηρετούν το πολιτικό συμφέρον.
Το 2017 η βρετανική εφημερίδα Guardian είχε φιλοξενήσει ένα μεγάλο αφιέρωμα στα δημόσια νοσοκομεία στην Ελλάδα βάζοντας τίτλο: «Πεθαίνουν ακόμα και ασθενείς που θα έπρεπε να ζουν». Δύο χρόνια μετά ασθενείς στην Ελλάδα εξακολουθούν να πεθαίνουν μέσα σε ένα ασθενοφόρο. Μαζί τους δυστυχώς «σβήνουν» η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός προς τον πολίτη.
