Το περίεργο φαινόμενο της «σκόνης διαμαντιών» εξηγεί ο μετεωρολόγος Θοδωρής Κολυδάς.
Όπως αναφέρει ο ίδιος, το παράξενο μετεωρολογικό φαινόμενο το παρατήρησε σήμερα το πρωί ένας φίλος στη Θεσσαλονίκη.
«Στον καταγάλανο ουρανό, παρατήρησε να πέφτουν χιλιάδες άσπρες νιφάδες χιονιού οι οποίες όμως έλιωσαν όταν πλησίασαν στο έδαφος. Μπορεί πραγματικά να "χιονίσει" μια ηλιόλουστη μέρα χωρίς σύννεφα; Η θεωρητική απάντηση είναι μπορεί αν πρόκειται για "σκόνη διαμαντιών" ή ice clystals.» όπως λέει χαρακτηριστικά.
Αυτό το μετεωρολογικό φαινόμενο προκαλείται από εκατομμύρια μικροσκοπικούς κρυστάλλους πάγου που σχηματίζονται κοντά στο έδαφος όταν επικρατούν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, όπως λέει.
«Καθώς επιπλέουν αργά στον αέρα (σαν την σκόνη μέσα στο σπίτι ) αντανακλούν το φως του ήλιου, που τα κάνει να αστράφτουν σαν διαμάντια! Τι προκαλεί το χιόνι με τη διαμαντένια σκόνη; Η διαμαντοσκόνη δεν είναι η τυπική χιονόπτωση» εξηγεί.
«Εξετάζοντας τα στοιχεία της ραδιοβόλισης της Θεσσαλονίκης εκείνο που παρατηρήσαμε αρχικά είναι ότι είχαμε μια ισχυρή αναστροφή της θερμοκρασίας στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας.
»Η θερμοκρασία το βράδυ από τους 4 περίπου βαθμούς της ραδιοβόλισης, έπεσε ακόμη περισσότερο στους 1.2 βαθμούς Κελσίου τα ξημερώματα 06:00 UTC στην περιοχή του αεροδρομίου, ενώ στα πρώτα 165 μέτρα από την επιφάνεια είχε ήδη ανέβει στους 11 βαθμούς Κελσίου, μια ισχυρή λοιπόν αναστροφή, αλλά θα λέγαμε πολύ συνηθισμένη περίπτωση για την Θεσσαλονίκη, ειδικά αυτές τις μέρες, όπου επικρατεί ισχυρός αντικυκλώνας.
»Κανονικά, οι θερμοκρασίες του αέρα γίνονται πιο χαμηλές καθώς ταξιδεύουμε από το επίπεδο του εδάφους σε υψηλότερα υψόμετρα, αλλά με την αναστροφή, αυτό ανατρέπεται - ο κρύος αέρας βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια με τον θερμότερο αέρα από πάνω. Αυτή η κατάσταση καθιστά δυνατό να σχηματιστεί κάποιες φορές "σκόνη διαμαντιού" ή ice clystals επειδή ο θερμότερος αέρας περιέχει περισσότερους υδρατμούς» όπως λέει.
Καθώς αυτός ο θερμότερος, υγρός αέρας αναμιγνύεται με τον ψυχρότερο αέρα κάτω από αυτόν, εξηγεί στη συνέχεια ο κ. Κολυδάς, οι υδρατμοί του, μεταφέρονται στον ψυχρό αέρα.
«Τότε μπορεί να σχηματιστούν κρύσταλλοι πάγου (χωρίς να απαιτείται υγρασία από νέφη. Φυσικά, οι θερμοκρασίες του αέρα κοντά στο έδαφος πρέπει επίσης να είναι πολύ χαμηλές και δεν μιλάμε μόνο για θερμοκρασίες γύρω από το μηδέν που πιθανόν επικρατούσαν στη πόλη. Προκειμένου οι υδρατμοί να συμπυκνωθούν απευθείας σε κρυστάλλους πάγου (αυτό που συμβαίνει όταν σχηματίζεται σκόνη διαμαντιού) χρειάζονται θερμοκρασίες ΠΟΛΥ πιο χαμηλές. Σε πρώτη φάση εξάγεται το συμπέρασμα ότι αυτοί οι κρύσταλλοι πάγου δεν προκλήθηκαν από τις ιδιαίτερα χαμηλές επιφανειακές θερμοκρασίες.
»Εξετάζουμε ακολούθως την δενδριτική ζώνη ανάπτυξης (DGZ) που βρίσκεται όμως πολύ ψηλά , εκεί όπου λαμβάνει χώρα η παραγωγή δενδριτικού χιονιού. Το χιόνι συνήθως σχηματίζεται στους -10C έως -20C ως μικροί κρύσταλλοι.
»Εάν αυτοί οι αρχικοί μικροί κρύσταλλοι πάγου πέσουν μέσα από ένα υπερψυγμένο στρώμα σταγονιδίων όπου η θερμοκρασία είναι από 0C έως -10C, οι κρύσταλλοι θα αυξηθούν λόγω της συσσώρευσης στους υπάρχοντες κρυστάλλους και τα υπερψυγμένα σταγονίδια θα παγώσουν όταν έρθουν σε επαφή με τον πάγο.
Κάτω από ιδανικές συνθήκες μπορούν να σχηματιστούν μεγάλοι και εύθραυστοι κρύσταλλοι (δηλαδή, μεγάλες όμορφες νιφάδες χιονιού).
Και συνεχίζει λέγοντας πως «Η δενδριτική ζώνη ανάπτυξης βρίσκεται εκεί όπου οι δύο γραμμές θερμοκρασίας και σημείου δρόσου βρίσκονται κοντά και κινούνται μέσα από αυτήν την περιοχή, όπου μπορούμε να δούμε την ανάπτυξη νιφάδων χιονιού. Ανάλογα με το πόση υγρασία είναι διαθέσιμη (βλέποντας το σημείο δρόσου), την τάση ατμών και τις ταχύτητες του ανέμου, μπορούμε να «χτίσουμε" πολλά διαφορετικά είδη νιφάδων (για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την κατασκευή νιφάδων χιονιού, δείτε το διπλανό διάγραμμα.
Είναι πολύ πιθανόν οι κρύσταλλοι αυτοί να κατάφεραν να διατηρηθούν μεταξύ των 700 -850 hPa όπου υπήρχαν αρνητικές θερμοκρασίες και ορισμένοι από αυτούς να κατάφεραν να φτάσουν στην επιφάνεια.
Η σκόνη διαμαντιών όπως λέει, είναι παρόμοια με την ομίχλη στο ότι είναι ένα σύννεφο που κοντά στην επιφάνεια.
Ωστόσο, διαφέρει από την ομίχλη σε δύο βασικά σημεία: γενικά η ομίχλη αναφέρεται σε ένα σύννεφο που αποτελείται από υγρό νερό (ο όρος ομίχλη πάγου συνήθως αναφέρεται σε μια ομίχλη που σχηματίστηκε ως υγρό νερό και μετά πάγωσε και συχνά φαίνεται να εμφανίζεται σε κοιλάδες με ατμοσφαιρική ρύπανση, ενώ η σκόνη διαμαντιών σχηματίζεται απευθείας ως πάγος). Επίσης, η ομίχλη είναι ένα αρκετά πυκνό σύννεφο για να μειώσει σημαντικά την ορατότητα, ενώ η σκόνη διαμαντιού είναι συνήθως πολύ λεπτή και μπορεί να μην έχει καμία επίδραση στην ορατότητα (υπάρχουν πολύ λιγότεροι κρύσταλλοι σε έναν όγκο αέρα από ό,τι σταγονίδια στον ίδιο όγκο με την ομίχλη).
Ωστόσο, η σκόνη διαμαντιών μπορεί κάποιες φορές να μειώσει την ορατότητα, σε ορισμένες περιπτώσεις κάτω από τα 600 m (2.000 πόδια).
Το βάθος του στρώματος σκόνης διαμαντιού μπορεί να ποικίλλει σημαντικά από 20 έως 30 μέτρα (66 έως 98 πόδια) έως 300 μέτρα (980 πόδια). Επειδή η σκόνη του διαμαντιού δεν μειώνει πάντα την ορατότητα, συχνά παρατηρείται για πρώτη φορά από τις σύντομες λάμψεις που προκαλούνται όταν οι μικροσκοπικοί κρύσταλλοι, που πέφτουν στον αέρα, αντανακλούν το φως του ήλιου στο μάτι. Αυτό το αστραφτερό εφέ δίνει στο φαινόμενο το όνομά του αφού φαίνεται ότι πολλά μικροσκοπικά διαμάντια αναβοσβήνουν στον αέρα.
«Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης και σύμφωνα με τα όσα αναφέραμε παραπάνω, η σκόνη των διαμαντιών- αν πράγματι κατεγράφη - είναι πολύ πιο πιθανόν να δημιουργήθηκε και να μεταφέρθηκε από τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, παρά να σχηματίστηκε στις κατώτερες στάθμες της ατμόσφαιρας» καταλήγει ο μετεωρολόγος.
Με πληροφορίες του kolydas.eu
