Στοιχεία - σοκ: 31.397 περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις στην Ελλάδα το 2017

Στοιχεία - σοκ: 31.397 περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις στην Ελλάδα το 2017 Facebook Twitter
ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ/Eurokinissi
6

Ολοένα και περισσότερο μειώνεται ο πληθυσμός της Ελλάδας, καθώς οι θάνατοι τείνουν να είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις. 

Τα τελευταία στατιστικά στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών για το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας αναδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος, αφού φέτος καταγράφεται η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ θανάτων και γεννήσεων στην ελληνική επικράτεια τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με τον επίσημο κατάλογο από τα ληξιαρχεία όλων των δήμων, ο οποίος περιλαμβάνει όλες τις ληξιαρχικές πράξεις (θάνατοι, γεννήσεις, γάμοι, διαζύγια και τα σύμφωνα συμβίωσης) και επικαιροποιήθηκε προχθές, το 2017 σημειώθηκαν στην Ελλάδα 31.397 περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις.

Ειδικότερα, έως σήμερα στα αρχεία του υπουργείου Εσωτερικών έχουν καταχωρηθεί 113.247 θάνατοι και 81.850 γεννήσεις δημιουργώντας ένα ακόμα εφιαλτικό χάσμα αριθμών για τον πληθυσμό των Ελλήνων.

Η αντίστοιχη διαφορά ανάμεσα στους θανάτους και στις γεννήσεις στη διάρκεια της περσινής χρονιάς ήταν κατά 6.000 μικρότερη ανερχόμενη σε 25.205, το 2015 είχε ολοκληρωθεί με 28.801 πιο πολλούς θανάτους και το 2014 σε 20.659.


Όσον αφορά στους γάμους, φέτος έχουν εκδοθεί 50.717 ληξιαρχικές πράξεις, στα ίδια επίπεδα με το 2016 όταν τελέστηκαν 50.457 μυστήρια.

Το 2015 οι γάμοι έφτασαν τους 53.881 και το 2014 είχαν καταγραφεί συνολικά 53.429. Εντυπωσιακή είναι η άνοδος που σημείωσαν τα σύμφωνα συμβίωσης το 2017 σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια φτάνοντας τους 4.259.

Το 2016 ο αριθμός των συμφώνων συμβίωσης ήταν της τάξης των 3.678, το 2015 καταγράφηκαν 2.535 και το 2014 ανήλθαν σε 1.568. Αυξημένα σε σχέση με πέρυσι είναι και τα διαζύγια αφού μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί 12.732 πράξεις 310 περισσότερες συγκριτικά με το 2016. Η χρονιά με τα περισσότερα διαζύγια πάντως παραμένει το 2014 (18.353) και έπεται το 2015 με 17.750.

Ελλάδα
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Καλπάζουν» οι λοιμώξεις του αναπνευστικού - Πώς μπορούν να προστατευτούν οι ευπαθείς ομάδες

Ελλάδα / Λοιμώξεις του αναπνευστικού: Πώς μπορούν να προστατευτούν οι ευπαθείς ομάδες

«Στην Ελλάδα υπάρχει μια περίοδος η οποία ξεκινάει στις 15 Δεκεμβρίου και τελειώνει στις αρχές του Μαρτίου όπου φαίνεται ότι ενδημικά υπάρχει έξαρση των λοιμώξεων», τονίζει ο Στέλιος Λουκίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας
LIFO NEWSROOM

σχόλια

2 σχόλια
Τις προάλλες ήμουν σε πάρτυ γενεθλίων φίλου. Σε μια παρέα 17 ατόμων και ηλικιών από 35-60 ετών είχαν παραχθεί συνολικά 4 απόγονοι...Η απελευθέρωση της γυναίκας τη δεκαετία του '70 σε συνδυασμό με τη θρησκεία του "εγώ" που έφερε η άνοδος του καπιταλισμού από τον πόλεμο και μετά οδήγησαν στο να μη θέλουμε να κάνουμε παιδιά. Είναι δύσκολο, είναι κοστοβόρο, είναι πολύ δεσμευτικό, άσε που πρέπει να ανεχθείς και κάποιον άλλον ενήλικο δίπλα σου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι πιο εύκολο να έχεις γάτα και να πίνεις λευκό κρασί.Από την άλλη είναι το μοναδικό που εξασφαλίζει ένα βιώσιμο μέλλον. Ψυχολογικά για τους ίδιους τους γονείς που καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να είναι οι ίδιοι για πάντα παιδιά και κέντρο του κόσμου, οικονομικά για τη βιωσιμότητα των ταμείων και των συντάξεων, αισθητικά για να μην μπαίνεις σε ένα λεωφορείο και νομίζεις ότι είναι εκδρομή των ΚΑΠΗ.Αλλά η τεκνοποιία, η οικογένεια, ο περιορισμός του "εγώ" προς όφελος κάποιου άλλου είναι παλιομοδίτικες ή ίσως και πολιτικά απαράδεκτες πλέον έννοιες.Απλά να ξέρουμε ότι η φύση μισεί το κενό. Αν δεν κάνουμε εμείς παιδιά κάποιοι άλλοι θα γεμίσουν τα κενά που αφήνουμε εμείς πίσω. Στο Παγκράτι, στα Ιλίσια, στην Κυψέλη. Στην Ήπειρο και στα ορεινά της Πελοποννήσου. Είμαστε μια κοινωνία που αυτοκτονεί. Για να είμαστε σταθεροί πληθυσμιακά κάθε ζευγάρι πρέπει να κάνει 2+ παιδιά. Στην Ελλάδα κάνουμε 1,3 ανά ζεύγος. Τη λύση την έχει πει ο Τζιμάκος εδώ και χρόνια: γ@μ@τε γιατί χανόμαστε...
Δεν μπορώ να καταλάβω τις αρνητικές. Μπορεί να εμπεριέχουν μία ελαφριά κυνικότητα τα γραφόμενα σου και να μην αναφέρονται θέματα όπως η ευρείως διαδεδομένη πια υπογονιμότητα, ή η -εν μέρει εξαναγκαστική- πρώτη τεκνοποίηση σε μεγάλη ηλικία, αλλά κατά βάση τα λες σωστά. Η μέση και ανώτερη τάξη είναι πια καλομαθημένα βουτρυροπαιδα που δεν θέλουν να χάσουν τις ανέσεις τους τρέχοντας και ξοδεύοντας για ένα τσούρμο κουτσούβελα, πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν τις άνω των 2 εγκυμοσύνες σαν καταστροφή για την εμφάνιση και την καριέρα τους (και τον έλευθερο χρόνο τους), το κράτος πρακτικά ΔΕΝ υποστηρίζει την πολυτεκνία, τα μισά από τα ήδη λίγα παιδιά που γεννιούνται σε αυτήν την έρμη χώρα θα είναι άνεργα, κλπ. ΥΓ: Ο αριθμός και η συχνότητα των συνευρέσεων δεν είναι σε άμεση αντιστοιχία με τον αριθμό των γεννήσεων. Ή πιο απλά στις τριτοκοσμικές ή γενικά τις αναπτυσσόμενες χώρες δεν έχουν πληθυσμιακές εκρηξεις επειδή γ@μ@νε πολύ - μάλλον το αντίστροφο συμβαίνει... :-))
Φρονώ ότι εν προκειμένω οι αρνητικές ψήφοι έχουν προφίλ αμυντικό:Επειδή ο μέσος αναγνώστης έχει αυτά τα χαρακτηριστικά (πιστεύει ότι η τεκνοποιία είναι δύσκολη, κοστοβόρα και δεσμευτική) προσβάλλεται και αντιδρά με την αρνητική ψήφο. Θεωρεί ότι θίγεται όταν υπάρχει η υπόνοια ότι δεν τα κάνει όλα τέλεια (ποιος άραγε εξέλεξε τις κυβερνήσεις που μας φέραν ως εδώ; οι ελοχίμ κι οι νεφελίμ;)Απλά ο κάθε ένας από εμάς (εμού συμπεριλαμβανομένου) δεν έχουμε δικαίωμα να κλαίμε και να γκρινιάζουμε για τις ανυπόστατες παροχές υγείας ή για τις πενιχρές συντάξεις σε μια χώρα που έχουν μεταναστεύσει κοντά μισό εκατομμύριο άνθρωποι, η ανεργία είναι πάνω από 20% και οι εναπομείναντες προτιμούν να τραβάνε σέλφι και να συζητάνε περί ανέμων και υδάτων κάνοντας τρίτο μεταπτυχιακό παρά να κάνουν κάνα κουτσούβελο.Απλά δεν έχει μείνει κανείς για να δουλεύει και άρα να πληρώνει για όλα αυτά που μας αρέσουν και τα θεωρούμε αναγκαία (δημόσια υγεία, παιδεία, ασφάλεια, δωρεάν μετακινήσεις, επιδοτούμενος πολιτισμός, κοινωνική πολιτική κτλ). Οι καταβολές των ελάχιστων εναπομεινάντων εργαζομένων φτάνουν οριακά για να πληρώνονται οι συντάξεις των άπειρων συνταξιούχων.Δυστυχώς για να κάνεις παιδί πρέπει η μαμά να ξεπατωθεί για να το βγάλει και να το θηλάσει και ο μπαμπάς να ξενυχτάει και να αλλάζει σκατωμένες πάνες. Είναι πιο εύκολο και ωραίο να είσαι στο Jin Joint ή στο Drunk Sinatra και να πίνεις ποτάρες φλερτάροντας και μιλώντας για την "καριέρα" σου.
Αυτό που εσύ το ταγκαρεις "αμυντικό στυλ" εγώ το θεωρώ υψίστως υποκριτικό και απεχθές: Αν δεν μπορείς να αποδεχτείς μια αλήθεια σχετική με τον εαυτό σου, το να την μαυρίζεις είναι από παιδιάστικο έως άκρως ηλίθιο. Αν τώρα η αλήθεια δεν είναι εντελώς αλήθεια, απλά οφείλεις να καταθέσεις τις ενστάσεις σου.Απ' όσο θυμάμαι πάντως τους παπούδες μου, οι οποίοι ζούσαν βέβαια σε ένα εντελώς διαφορετικό κοινωνικό περιβάλλον με πολύ λιγότερα, αλλά και πολύ πιο ουσιώδη άγχη και προβλήματα, δούλευαν σαν τα σκυλιά νυχθημερόν για να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί και να μεγαλώσουν ένα τσούρμο παιδιά. Και με την πρώτη ευκαιρία γλεντούσαν με την καρδιά τους μέχρι το πρωί (και μάλιστα χωρίς σέλφι - απίστευτο, ε?).Αντίστοιχα, σκέφτομαι και εγώ φίλους και γνωστούς που κλαίγόνται και φτάνουν στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης επείδή έκαναν πχ 2ο παιδί...Και θυμάμαι επίσης ότι επί 7 μήνες έψαχνα να βρώ νέο μηχανικό να κάτσει στο πόδι μου σε έργο, αλλά σε όλους όσοι ενδιαφέρθηκαν, φαινόταν ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ να ξυπνάνε από τις 6, να κάθονται και να κοιτάνε 30 άτομα να δουλεύουν και να γυρνάνε στις 5 σπίτι. Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση λοιπόν που τους φαίνεται ΒΟΥΝΟ να μεγαλώνουν 1 ή 2 παιδιά.
Μην αγχώνεστε, οι αριθμοί μιλούν για γεννήσεις Ελλήνων. Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που έχουν κέρδος από τη γέννηση παιδιών το πράττουν και μια βόλτα στην Αθήνα και σε μία παιδική χαρά μπορεί να το πιστοποιήσει.Πάντως αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν τα στοιχεία να είναι σοκ. Όταν οι μισθοί μετά βίας φθάνουν για τα στοιχειώδη, όταν σπίτια για ενοικίαση δεν υπάρχουν είτε λόγω Airbnb είτε λόγω προγράμματος στέγασης μεταναστών, όταν η φορολογία και τα ωράρια εργασίας μας γονατίζουν πως είναι δυνατόν οι νέοι να κάνουν οικογένεια; Μην βλέπετε τα Instagram που όλοι είναι χαμογελαστοί και περνάνε τέλεια. Η πραγματικότητα απέχει.
Αν μου επιτρέπεις η Αττική έχει 11.000.000 οικήματα (μαγαζιά, σπίτια κτλ) με πληθυσμό μικρότερο των 5.000.000. Δεν φταίνε οι μετανάστες και το Airbnb για το πρόβλημα στέγασης. Αντιστοιχεί περισσότερο από ένα οίκημα ανά δύο κατοίκους.Υπάρχουν άλλα προβλήματα που στρεβλώνουν την αγορά real estate στην Αθήνα. Απλά ως άνθρωποι με βαθιά έλλειψη δημοκρατικής κουλτούρας δεν τολμάμε να συζητήσουμε ανοιχτά τίποτα.