“Είμαστε εκπαιδευμένοι να κατηγορούμε άλλους για την απραξία μας.Νοιώθουμε δυστυχώς πιο έντονα την ανάγκη να δημιουργούμε την ταυτότητα μας βάση των διαφορών μας παρά να ψάχνουμε κοινά σημεία συνεργασίας για μια νεοελληνική ταυτότητα βασισμένη στην δημιουργία...”
Έπειτα από την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου τους "All I've Become" και την πρώτη περιοδεία τους στην Αμερική, οι My Excuse απολαμβάνουν τον καλοκαιρινό ήλιο στη χώρα μας κάνοντας ένα διάλειμμα και δουλεύοντας υλικό για τον επόμενο δίσκο.
-Ποια είναι τα νέα των My Excuse;
Έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια στην Αμερική, ηχογραφήσαμε εκεί τον δίσκο μας και τον περασμένο Φεβρουάριο ήταν προγραμματισμένο και όντως πήγαμε εκεί για περιοδεία.Το τωρινό μας management συνεργάζεται με τον άνθρωπο που ανέδειξε τους Muse και τους radiohead, ο παραγωγός μας έχει δουλέψει σε 12 δίσκους που κέρδισαν grammy award (tool, muse, creed, rhcp,soundgarden κ.α.…). Έχουμε κάνει δυο tour στην αμερική, έχουμε πάνω απο 1 εκατομμύριο views στο youtube. Είμαστε πολύ περήφανοι και ευγνώμωνες γι’αυτά που έχουμε καταφέρει. Είναι μόνο η αρχή, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.
- Πως είναι να σηκώνεσαι ένα πρωινό και να λές, αναχωρώ για την περιοδεία μου στην Αμερική;
Αγωνία και μια γλυκιά αίσθηση δικαίωσης. Ήταν κάτι που το θέλαμε όλοι μας, δουλεύαμε για αυτό δέκα χρόνια περίπου, θυσιάσαμε πολλά. Όλα όμως ξεκαθάρισαν την στιγμή που προσγειωθήκαμε στην Νέα Υόρκη και συνειδητοποιήσαμε τι έχει συμβεί. Αφού έγινε η ηχογράφηση του δίσκου μας στην Αμερική θέλαμε να κάνουμε το ξεκίνημα που πάντα ονειρευόμασταν να δούμε εάν τελικά μπορούμε να σταθούμε σε σκηνές των Η.Π.Α. και να αντέξουμε την ζωή στον δρόμο. Καθότι ο τραγουδιστής μας που γράφει και τα τραγούδια είναι Ελληνοαμερικανός, ο ήχος μας ταιριάζει πιο πολύ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν ξεκινήσαμε με μια ευρωπαϊκή περιοδεία.
- Μετά την περιοδεία τι;
Το καλοκαίρι θα κάνουμε εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα και από φθινόπωρο θα κάνουμε μια περιοδεία σε Ευρώπη και Αμερική χωρίς όμως κάτι να είναι ακόμη ανακοινώσιμο.
- “All I’ve Become”. Το δύο το καλό.
Δεύτερος δίσκος με τραγούδια, έντονου αυτοβιογραφικού χαρακτήρα, που ηχογραφήθηκαν στην Αμερική και νομίζω πως είναι μια ολοκληρωμένη δουλειά που αντικατοπτρίζει την ταυτότητα που έχει αποκτήσει το συκρότημα μέσα απο τις εμπειρίες των τελευταίων ετών. Η παραγωγή του δίσκου μας έχει γίνει στο home/studio του Ron Saint Germain στο σπίτι του στα δάση του New Jersey τον περασμένο Ιούνιο.
- Πως οι My Excuse μπορουν να θεωρηθούν rock τη στιγμη που έχουν εμφανιστεί και σε λαικές μουσικές σκηνές;
Έχουμε κάνει εκατοντάδες εμφανίσεις τα τελευταία χρόνια, πέντε απο αυτές ήταν σε λαϊκή σκηνή...Ο ήχος και η ταυτότητα ενός γκρουπ δεν αλλάζει ανάλογα με τον χώρο που εμφανίζεται ούτε με το ποιός τραγουδάει πριν ή μετά απο αυτό. Το ότι πλέον έχει διευρυνθεί το κοινό που ακούει την μουσική μας και μπορούμε να παίξουμε και σε mainstream stages είναι κάτι θετικό για το οποίο δουλέψαμε σκληρά και θα ήταν λάθος να το σνομπάρουμε. Παραπονιόμασταν τόσα χρόνια και τώρα που λίγο αλλάζουν τα πράγματα θα φοβηθούμε μην χάσουμε την ταυτότητά μας ως underground; Μια τέτοια άρνηση θα έδειχνε ότι πραγματικά δεν θέλαμε να αλλάξουνε τα πράγματα κι ότι μας βόλευε να ρίχνουμε την στασιμότητά μας στην ελληνική πραγματικότητα.
Αν πλέον η mainstream σκηνή της Ελλάδος σηκώνει για αρχή κι ένα μισαωράκι αγγλόφωνο ροκ, με χαρά θα τους ροκάρουμε.
- Θα ξαναπαίζατε ζωντανά δίπλα σε ένα λαϊκό όνομα;
Δεν το αναζητούμε, ούτε το αποκλείουμε.Θα κάνουμε ότι κρίνουμε σωστό για το γκρουπ μας. Μπορεί εμάς να μην μας εκφράζει, αλλά αυτή την στιγμή η λαϊκή είναι η μουσική που εκφράζει ένα σημαντικό μέρος των Ελλήνων. Αυτή η μουσική, αυτός ο στίχος είναι αντιπροσωπευτικός του status quo της κοινωνίας μας, εδώ ζούμε. Δεν θα τα βάλουμε με όλο τον κόσμο επειδή έχουμε άλλα γούστα, ούτε θα αγνοήσουμε αυτό το κοινό. Εάν μας θέλουν και κρίνουμε ότι δεν χρειάζεται να συμβιβάσουμε την ταυτότητά μας θα παίξουμε.
- Το κοινο της ροκ μουσικης στην Ελλάδα θεωρείται αρκετά απόλυτο και αδιάλλακτο. Ανήκετε σε ένα τετοιο κοινό;
Παγκοσμίως το κοινό της ροκ παραδοσιακά είναι το κατεξοχήν ανοιχτόμυαλο, ακομπλεξάριστο κοινό το οποίο ζητάει την ανατροπή και την εξέλιξη.
Εμείς εδώ όμως έχουμε λίγο την τάση να οπαδοποιούμε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής (πολιτική, αθλητισμός, μουσική). Είτε είσαι ροκάς, είτε λαϊκός είτε hipster με μουστάκι στην Βαλαωρίτου, το κοινό μας σημείο είναι ότι είμαστε επικίνδυνα επικριτικοί και συντηρητικοί απέναντι σε οτιδήποτε καινούργιο, οδηγούμενοι απο μια λανθάνουσα περηφάνεια βασισμένη σε περασμένα μεγαλεία. Είμαστε εκπαιδευμένοι να κατηγορούμε άλλους για την απραξία μας.Νοιώθουμε δυστυχώς πιο έντονα την ανάγκη να δημιουργούμε την ταυτότητα μας βάση των διαφορών μας παρά να ψάχνουμε κοινά σημεία συνεργασίας για μια νεοελληνική ταυτότητα βασισμένη στην δημιουργία. Και το γαμώτο είναι έχουμε τόσα να δώσουμε.
Ανήκουμε σε αυτούς που αρέσει η μουσική μας και εκτιμούμε τους καλοπροαίρετους οι οποίοι και να μην νοιώθουν τα τραγούδια μας, παραδέχονται ότι αυτό το γκρουπ δεν κοροϊδεύει.
- Άτομα που χορεύουν στα τραπέζια, την άλλη μέρα "ροκάρουν" με τους My Excuse. Πώς τους χαρακτηρίζεις;
Δεν μπορώ να ελέγξω σε ποιούς αρέσει να διασκεδάζουν με My Excuse, ούτε να τους κρίνω γιατί τους αρέσουν διάφορα πράγματα. Το θεωρώ υγιές. Άλλα συναισθήματα δημιουργούνται σε ένα live των my excuse, άλλα σε ένα club, άλλα όταν ακούς λαϊκά. Δεν θεωρώ κανένα απο αυτά τα συναισθήματα μεμπτά, αντιθέτως χαίρομαι που στο κοινό μας βλέπω όλων των ειδών ανθρώπους. Κι εμείς οι ίδιοι δεν καλυπτόμαστε απο ένα είδος μουσικής.
Πολύ φοβάμαι πως αν αποκλείαμε απο τα μαγαζιά της πόλης αυτούς που έχουν χορέψει έστω και μια φορά πάνω σε τραπέζι, θα έβαζαν όλα τα μαγαζιά λουκέτο…μην κοροϊδευόμαστε.
- Πως είναι για ένα αγγλόφωνο ροκ γκρουπ να προσπαθεί να ξεκινήσει απο την Ελλάδα; Μπορεί η Θεσσαλονίκη να καυχιέται ότι είστε παιδιά της;
Είμαστε περήφανα παιδιά της Θεσσαλονίκης. Όλοι μας ξέρουμε τί σημαίνει αυτό. Σημαίνει να μην έχεις πολλές ευκαιρίες, να είσαι εγκλωβισμένος σε μία πόλη που υπολειτουργεί και πασχίζει να σου προσφέρει εκπαίδευση και πολιτισμό. Σ’αυτή την χώρα γίνεσαι γραφικός αν διανοηθείς να ονειρευτείς να υπηρετήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο οποιαδήποτε τέχνη/επιστήμη... αναγκάζεσαι να τα ψάξεις μόνος σου, και να προσπαθείς να μπαλαντζάρεις ανάμεσα σε ηθική αξιοπρέπεια και επιβίωση στα πλαίσια ενός κράτους το οποίο προσπαθεί συστηματικά να δει πόσα μπορεί να σου πάρει πριν σπάσεις.
Είναι αξιοθαύμαστο ότι τόσοι πολλοί νέοι στην πόλη μας καταφέρνουν να ξεφύγουν απο αυτή την πραγματικότητα, κάνουν πράγματα, αλληλοστηρίζονται και προοδεύουν. Αυτοί είναι που μας στηρίζουν χρόνια τώρα και μας βοηθούν στην προσπάθειά μας εντός και εκτός Ελλάδας.Χωρίς όλους αυτούς δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα, μας στήριξαν φανατικά.
Σκληραγωγείσαι και βγαίνεις πιο δυνατός απο τους ξένους που μεγαλώνουν με περισσότερες ευκαιρίες. Η Θεσσαλονίκη μας έκανε αυτό που είμαστε.Υπό αυτήν την έννοια μπορεί να καυχιέται ότι είμαστε παιδιά της.
σχόλια