Με αφορμή τον σεισμό μεγέθους 7,6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στην Ιαπωνία, ο καθηγητής Φυσικών Καταστροφών στο Πολυτεχνείο Κρήτης, Κωνσταντίνος Συνολάκης εξήγησε πώς λειτουργεί το σύστημα προειδοποίησης και αν αυτό θα μπορούσε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, ενώ έκανε και μια ανησυχητική αναφορά στις πιλοτές των πολυκατοικιών.
Μάλιστα, σε δηλώσεις του στην ΕΡΤ, ο Κωνσταντίνος Συνολάκης χαρακτήρισε «παγίδες θανάτου» τις πιλοτές των πολυκατοικιών και εξήγησε γιατί εκτιμά ότι ισχύει αυτό. Ερωτηθείς για το αν η Ελλάδα «αντέχει» έναν σεισμό σαν αυτόν που έλαβε χώρα στην Ιαπωνία, ο καθηγητής απάντησε «εξαρτάται από το πού θα ήταν». Εξήγησε πως αν ένας παρόμοιος σεισμός γινόταν στην Αθήνα, «θα είχαμε απώλειες».
Στη συνέχεια σημείωσε ότι πρέπει να γίνονται έλεγχοι στα κτήρια, αλλά και να ασχολούνται οι ιδιοκτήτες τους για το πώς είναι κατασκευασμένα αυτά. «Ένα πράγμα που είναι πάρα πολύ απλό να γίνει, που θα μας δώσει μεγάλη ασφάλεια, είναι να καλυφθούν οι πιλοτές. Οι πιλοτές είναι πραγματικά μια παγίδα θανάτου για τις ψηλές κατασκευές. Γιατί ουσιαστικά είναι σαν να έχεις ένα κτήριο, το οποίο είναι σαν ένα τούβλο, και το στηρίζεις με μερικές οδοντογλυφίδες», επεσήμανε ο καθηγητής.
Σε περίπτωση σεισμού, οι πιλοτές δυνητικά «είναι παγίδες θανάτου», τόνισε. «Ειδικά αυτές που δεν έχουν τοίχους να τις συνδέουν με τις κολώνες», διευκρίνισε και τόνισε πως σε άλλες σεισμογενείς περιοχές, όπως η νότια Καλιφόρνια, έχουν καταργηθεί. Ο καθηγητής πρότεινε την κάλυψη ή την ενίσχυση των πιλοτών. «Αν θέλουμε να αυξήσουμε το πόσο ασφαλείς είμαστε πρέπει να κοιτάξουμε κι άλλα πράγματα. Κι ένα από αυτά είναι οι πιλοτές», εξήγησε.
Πώς δουλεύει το σύστημα προειδοποίησης σεισμών
Αναφορικά με το σύστημα προειδοποίησης σεισμών ο καθηγητής ανάφερε πως «στην Ιαπωνία δεν είναι καινούργιο», ωστόσο μιλώντας για την Ελλάδα τόνισε πως «ο τρόπος όμως με τον οποίο δουλεύει αυτό το σύστημα δεν θα μπορούσε να προστατεύσει» τους κατοίκους μίας περιοχής.
Ο καθηγητής έφερε ως παράδειγμα την πόλη του Ηρακλείου λέγοντας πως το σύστημα «δεν θα μπορούσε να το προστατεύσει», εξηγώντας πως δεν θα μπορούσε να έρθει ένα μήνυμα προτού γίνει ο σεισμός. Συμπλήρωσε όμως, πως «θα μπορούσε το μήνυμα να φτάσει στα Χανιά και αν υπάρχουν κρίσιμες υποδομές ή αν υπάρξει στο μέλλον ένα πάρα πολύ γρήγορο τρένο, όντως αυτό να σταματήσει».
Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Συνολάκη, «ο τρόπος που δουλεύει αυτό το σύστημα είναι ο εξής: Υπάρχουν πάρα πολλοί σεισμογράφοι ή μετρητές, ένα αντίστοιχο εργαλείο που λέγεται μετρητές επιτάχυνσης. Αυτοί λοιπόν, μετρούν και βλέπουν πόσο γρήγορα έρχονται. Ξεκινούν τα κύματα από τα σεισμικά κύματα από το επίκεντρο. Από τη στιγμή που φτάσουν σ’ ένα σημείο βγαίνει η προειδοποίηση, η οποία ανάλογα με το πόσο μακριά είναι το επίκεντρο, θα σου δώσει έναν αντίστοιχο χρόνο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν φερ’ ειπείν ήσουν στη Σεντάι ή στην Οσάκα, που είναι σε μια απόσταση περίπου 300 χιλιόμετρα, αν υπολογίσει κανείς μια ταχύτητα διάδοσης του κύματος 5 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, θα είχε κανείς περίπου μπροστά του σχεδόν 1 λεπτό. Αν ήταν πιο κοντά, θα είχε λιγότερη προειδοποίηση».
Αμέσως μετά, ο καθηγητής υπογράμμισε ότι «όσο πιο μακριά είσαι από το επίκεντρο τόσο περισσότερο χρόνο έχεις» στη διάθεσή σου για να σωθείς από τον σεισμό. Τόνισε παράλληλα ότι «δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε να σώσει ζωές».
Ο καθηγητής ανέφερε επίσης ότι το σύστημα προειδοποίησης σεισμού «θα μπορούσε κάποια στιγμή να υλοποιηθεί και στην Ελλάδα, όταν υπάρξουν περισσότεροι σεισμογράφοι. Δεν είναι κάτι το οποίο είναι τεχνολογικά άπιαστο για την Ελλάδα. Θα μπορούσε να εφαρμοστεί και πραγματικά, αν γινόταν ένας σεισμός, στις Αλκυονίδες και είμαστε στην Αθήνα, το σύστημα αυτό μπορεί να έδινε 10-15 δευτερόλεπτα (αρχική προειδοποίηση) σε σχέση βέβαια πάντα με την απόσταση. Και αυτό το πράγμα πρέπει να γίνει».
Ο καθηγητής ερωτηθείς για το αν θα μπορούσε το 112 να συμβάλει στην πρόγνωση του σεισμού, απάντησε πως «το 112, όπως υπάρχει αυτή τη στιγμή, δεν είναι τόσο στοχευμένο, διότι δεν υπάρχουν τα εργαλεία για να κάνει κανείς μία πιο στοχευμένη πρόγνωση. Αν υπήρχαν τα υπολογιστικά εργαλεία, θα γινόταν».
