Δευτέρα βράδυ δεν έχω ξαναδεί ποτέ τόσο κόσμο στην πλατεία Ομονοίας. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, φύλου, εθνικότητας και υπόβαθρου έρχονται για να δουν το σιντριβάνι και τις αλλαγές στην πλατεία και κάνουν και μια μεγάλης διάρκειας στάση για να δροσιστούν. Είναι απίστευτο πόσο μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση κάτι καινούργιο που είναι όμορφο, φιλικό προς όλους και περιέχει και το υγρό στοιχείο, όπως η νέα πλατεία, η πιο όμορφη πλατεία Ομονοίας που έχουμε ζήσει όσοι ήμασταν εκεί.
Μπορεί να έγινε ντόρος τη βραδιά των αποκαλυπτηρίων και να ακούγονται κάποια παράπονα από τον κόσμο επειδή δεν έχει στέγαστρα για σκιά ‒για να μπορείς να την επισκεφτείς και τις ζεστές μέρες‒, δεν έχει παγκάκια να καθίσεις και απαγορεύεται να αγγίζεις το γκαζόν, αλλά ο κόσμος έχει μόνο θετικά να πει.
Είναι απίστευτο πόσο μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση κάτι καινούργιο που είναι όμορφο, φιλικό προς όλους και περιέχει και το υγρό στοιχείο, όπως η νέα πλατεία, η πιο όμορφη πλατεία Ομονοίας που έχουμε ζήσει όσοι ήμασταν εκεί.
Η νέα πλατεία έχει όλες τις προοπτικές να ξανακάνει στέκι την Ομόνοια, να δημιουργεί κλίμα ασφάλειας ώστε να την επισκεφτούν και να σταθούν εκεί μέχρι και όσοι απέφευγαν ακόμα και να τη διασχίσουν, και οι πρώτες βραδιές δείχνουν ότι έχει επιστρέψει (τουλάχιστον) η ελπίδα. Λίγο απρόσεχτα, βεβαίως, και χωρίς μάσκα, αλλά φαίνεται ότι στην Ομόνοια έχει επιστρέψει η χαρά.