Ένας σημαντικός παράγοντας οικονομικής ανάπτυξης για τη χώρα μας ήταν για πολλά χρόνια οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ωστόσο, η οικονομική κρίση είχε ως συνέπεια την ανατροπή πολλών δεδομένων στον τομέα της επιχειρηματικότητας, μετέβαλλε δραματικά τις συνθήκες στην αγορά και οι τράπεζες, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια, περιόρισαν τις πιστώσεις στις επιχειρήσεις με αποτέλεσμα να επικρατήσει μια βασική ανησυχία: η απουσία προοπτικής επιβίωσης.
Κάποτε, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ήταν για πολλές οικογένειες στην Ελλάδα μια λύση, τη στιγμή που σήμερα έχουν εξελιχθεί σε άλυτο πρόβλημα.
Ύστερα από οκτώ χρόνια λιτότητας πρόκειται για μια βαθιά πληγή που έχει επηρεάσει βαθιά την κοινωνική πραγματικότητα, ένα ακριβό τίμημα που πληρώνουν χιλιάδες πολίτες της χώρας.
Ασφυκτικοί οικογενειακοί προϋπολογισμοί, μειωμένη αγοραστική δύναμη και, φυσικά, μηδαμινός τζίρος που δεν καλύπτει βασικές λειτουργίες της εκάστοτε επιχείρησης.
Σύμφωνα με τη ΓΣΕΒΕΕ, τα τελευταία οκτώ χρόνια, λόγω κρίσης, έβαλαν «λουκέτο» 250.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ενώ χάθηκαν 800.000 θέσεις εργασίας.
Ο κ. Ανδρέας Κ. είναι 64 ετών, καρδιοπαθής και μικροεπιχειρηματίας. Πριν από την κρίση του 2008 οι δουλειές του πήγαιναν περίφημα, ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του παραγωγικό και ήταν σε θέση να κάνει όνειρα και να βλέπει τα παιδιά του ως συνεχιστές αυτής της επιχείρησης. Όπως θα μου πει στη συνάντησή μας: «Το μόνο περιουσιακό στοιχείο που δημιούργησε από την εταιρεία αυτή ήταν ένα σπίτι».
Η μόνη λέξη που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι «θυσίες». Μόνο θυσίες, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Στέρηση μέχρι και του φαγητού. Να μην έχεις πέντε ευρώ, να κρύβεσαι από τους φίλους γιατί δεν έχεις να πληρώσεις έναν καφέ και ταυτόχρονα να είσαι καρδιοπαθής και ανασφάλιστος. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, θα άλλαζα πολλά. Υπάρχει φθόνος στην κοινωνία μας. Είμαστε όλοι απροστάτευτοι σε αυτήν τη χώρα. Και δυστυχώς έχω χάσει κάθε ελπίδα σήμερα.
Όμως πριν από δέκα χρόνια όλα άλλαξαν. Από την άνθηση πέρασε στην πτώση και από την κερδοφορία στα χρέη. Σήμερα ο κ. Ανδρέας βιώνει τις οδυνηρές επιπτώσεις της οικονομικής δυσπραγίας.
Έσωσε το σπίτι του από τον πλειστηριασμό κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, επειδή ήταν πρώτη κατοικία, και παλεύει να καταστήσει βιώσιμη την επιχείρησή του, μπαίνοντας στη διαδικασία του εξωδικαστικού μηχανισμού ως της μόνης επιλογής που του προσφέρει τακτοποίηση χρεών και αναστολή κατάσχεσης της προσωπικής περιουσίας.
Με τον κ. Ανδρέα συναντηθήκαμε ένα ζεστό πρωινό στο κέντρο της Αθήνας. Ο ίδιος μένει στο Μενίδι, μια λαϊκή συνοικία, όπου εδρεύει και η εταιρεία του. Μπροστά μου νιώθω πως έχω έναν ταλαιπωρημένο, απελπισμένο άνθρωπο. Κόποι, ιδρώτας, προσπάθειες χρόνων, κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να χαθούν.
Ενδεικτική είναι τελευταία έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ, σύμφωνα με τα στοιχεία της οποίας διαπιστώνουμε ότι ποσοστό 44,8% απασχολεί προσωπικό με ευέλικτη μορφή απασχόλησης, το 36,7% καθυστερεί την καταβολή των μισθών, ενώ το 45% της παραγωγικής δυναμικότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων παραμένει ανεκμετάλλευτο.
Παράλληλα, ο δείκτης ανασφάλειας και φόβου για την πορεία της επιχείρησης διατηρείται σε υψηλές τιμές, αφού το 34,5% των επιχειρήσεων θεωρεί αρκετά έως πολύ πιθανό να κλείσει το επόμενο διάστημα, καθώς και ότι οι επιχειρήσεις το επόμενο εξάμηνο θα μειωθούν κατά περίπου 7.000 ‒ ο αριθμός αφορά κυρίως πολύ μικρές επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους.
Την ίδια στιγμή, έξι στις δέκα επιχειρήσεις δηλώνουν επιδείνωση της κατάστασης ρευστότητας παρά την ευνοϊκότερη οικονομική συγκυρία και μόνο το 6,6% των επιχειρήσεων σχεδιάζει να επενδύσει αυτό το εξάμηνο.
Το 44,8% των μικρών και πολύ μικρών εργοδοτών διατηρεί προσωπικό μερικής απασχόλησης, ενώ υψηλό παραμένει και το ποσοστό (30%) εκείνων που δήλωσαν ότι θα προσλάβουν προσωπικό με καθεστώς μερικής απασχόλησης το επόμενο διάστημα.
Τέλος, το 33,5% των επιχειρήσεων δήλωσε ότι αναγκάστηκε να μειώσει περιστασιακά ώρες ή ημέρες εργασίας, το 36,7% δεν καταβάλλει έγκαιρα τους μισθούς, ενώ συνολικά εκτιμάται ότι 60.000 επιχειρήσεις αποτελούν τον βασικό πυρήνα των δυνητικών δικαιούχων που θα αιτηθούν την ένταξή τους στον εξωδικαστικό μηχανισμό.
Στην κατηγορία αυτή ανήκει και η επιχείρηση του κ. Ανδρέα. Στη συζήτησή μας έχει έρθει μαζί με την κόρη του, τη Στέλλα, η οποία μαζί με τον αδερφό της συμμετέχουν ενεργά στην προσπάθεια να κρατήσουν ζωντανή την εταιρεία, αφού δεν υπάρχει άλλη πηγή εσόδων.
«Ίδρυσα την εταιρεία το 1982. Τα τελευταία 36 χρόνια όλη μου η καθημερινότητα είναι αυτή η οικογενειακή επιχείρηση, την οποία λειτουργώ με τον γιο μου και την κόρη μου. Προβλήματα δεν είχα ποτέ. Πάντα πλήρωνα στην ώρα μου και ήμουν τυπικός σε όλες τις υποχρεώσεις. Ήταν μια υγιής εταιρεία, χωρίς να έρθει κανείς ποτέ να μου κάνει παράπονα. Μεγάλη ζωή δεν έκανα και το μόνο που καταφέραμε με τα χρήματα που βγάλαμε ήταν να φτιάξουμε ένα και μοναδικό σπίτι.
Κάποια στιγμή, από το 2008, η αγορά, το εμπόριο και οι χρηματικές συναλλαγές περιορίστηκαν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία χαμηλής εμπιστοσύνης. Όταν δεν εισπράττεις, πώς θα πληρώσεις; Και δεν ήμουν άνθρωπος που θα κυνηγούσε όσους μου χρωστούσαν. Θα μπορούσα να το είχα κάνει, αλλά προτίμησα να μη βάλω τη θηλιά στον λαιμό κανενός.
Ο ετήσιος τζίρος της επιχείρησης ήταν περίπου 4 εκατομμύρια ευρώ και το προσωπικό που απασχολούσα αριθμούσε πάνω από πενήντα άτομα. Τι μπορείς να κάνεις όταν κάποιος σου χρωστάει 100.000 ευρώ; Είχα πει σε κάποιον να του χαρίσω τις 10.000 και ας μου έδινε τουλάχιστον 2.000, προκειμένου να πληρώσω τις υποχρεώσεις που έτρεχαν, αλλά εκείνος δεν μου έδινε ούτε αυτά. Τα δέκα τελευταία ασφυκτικά χρόνια ζούμε με φαντασιώσεις. Οι δουλειές είναι μηδαμινές. Έκανα απολύσεις, οδηγώντας τους υπαλλήλους μου στην ανεργία.
Έχουμε ένα ανύπαρκτο κράτος το οποίο δεν σκέφτηκε και δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για τον πολίτη. Σου δίνει κίνητρα; Προσπαθεί με κάποιον τρόπο να σε βοηθήσει; Ποτέ στη ζωή μου δεν ζήτησα να μην πληρώσω, αυτό που χρειάζομαι είναι χρόνος και βοήθεια προκειμένου να επιβιώσει η επιχείρησή μου. Τα χρέη μου σήμερα αγγίζουν τα 200.000 ευρώ, ένα απειροελάχιστο ποσό σε σύγκριση με εκείνα που μου χρωστάνε.
Κόντεψα να χάσω το σπίτι μου. Είμαι καρδιοπαθής και όταν έγινε η διαδικασία του πλειστηριασμού ήμουν στο νοσοκομείο. Αντιλαμβάνεστε ότι αν δεν ήταν κύρια κατοικία δεν θα είχε ανασταλεί ο πλειστηριασμός και θα είχα χάσει το σπίτι μου; Ξέρετε πόσο δαπανηρό είναι να πας στο δικαστήριο και να διεκδικήσεις την αναστολή του πλειστηριασμού; Και πού να τα βρεις αυτά τα χρήματα;
Η αγορά μάς χρωστάει πάνω από τρία εκατομμύρια ευρώ από ανοιχτές επιταγές που σκάσανε και δεν υπήρξε ανταπόκριση. Το κυνηγήσαμε με δικηγόρους, κάποιοι από τους πελάτες μας κήρυξαν πτώχευση, άλλοι εξαφανίστηκαν, δώσαμε τα "μαλλιοκέφαλά" μας σε δικηγόρους και δεν καταφέραμε τίποτα.
Παράλληλα, είχαμε πάρει ένα στεγαστικό δάνειο ύψους 300.000 ευρώ και καταφέραμε να αποπληρώσουμε τόκους ύψους 100.000 ευρώ. Δεδομένης της οικονομικής κατάστασης της χώρας, δεν μπορέσαμε να είμαστε συνεπείς στις δόσεις και το σπίτι μας βγήκε στο σφυρί για 110.000 ευρώ. Ξέρετε πόσες φορές σκέφτηκα την αυτοκτονία; Εκεί σε οδηγούν, αισθάνεσαι εγκλωβισμένος, ότι δεν υπάρχει αύριο. Όμως σκέφτηκα τα παιδιά μου» υποστηρίζει.
Η ανώνυμη εταιρεία του δραστηριοποιείται στον χώρο της εστίασης και κατασκευάζει τον εξοπλισμό καταστημάτων όπως οι καφετέριες, τα εστιατόρια και οι φούρνοι.
Έχει βραβευτεί στο εξωτερικό και προσπαθεί, σ' αυτήν τη δύσκολη για το μέλλον της επιχειρηματικότητας εποχή, να επιβιώσει, παρά τα συνεχή προβλήματα.
Ο κ. Ανδρέας έχει βρεθεί αντιμέτωπος με τα εμπόδια που προκύπτουν από τον γραφειοκρατικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να έχει οφειλές σε τράπεζες και ασφαλιστικούς φορείς, τις οποίες είναι υποχρεωμένος να ξεπεράσει αν θέλει να εξακολουθεί να λειτουργεί η επιχείρησή του.
Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων που αναλάμβανε να εξοπλίσει σταμάτησαν να τον πληρώνουν. Ο κ. Ανδρέας είχε πληρώσει ήδη τους προμηθευτές και τα χρέη αυξάνονταν ολοένα και περισσότερο.
Όπως μου εξηγεί, οι προμηθευτές πάντοτε προπληρώνονται, προκειμένου να εξασφαλιστεί το εμπόρευμα. Από κει και πέρα, τα προβλήματα συνεχίστηκαν, αφού τα χρήματα που λάμβανε κρατούνταν από τις τράπεζες.
Αυτή την περίοδο παλεύει με λογαριασμούς που έχουν κατασχεθεί, την αδυναμία ρύθμισης, καθώς και με τον κίνδυνο να κλείσει εντελώς η επιχείρησή του.
«Δεν είμαι άνθρωπος που δεν θέλει να πληρώσει, ούτε θέλω να μου χαρίσει τα χρέη το κράτος. Επιθυμώ να μπορώ να συνεχίσω να τακτοποιώ τα χρέη μου και να μπορέσω να αφήσω κάτι στα παιδιά μου» προσθέτει.
Άνθρωποι της αγοράς έχουν τονίσει επανειλημμένως ότι το πιο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι το κλείδωμα των λογαριασμών.
«Όποιες κινήσεις μπορούσαμε να κάνουμε πραγματοποιούνταν από τον ατομικό λογαριασμό της κόρης μου. Αντιλαμβάνεστε ποιες θα είναι οι συνέπειες όταν τις επόμενες μέρες θα κληθεί να συμπληρώσει τη φορολογική της δήλωση» τονίζει ο κ. Ανδρέας και συμπληρώνει:
«Η μόνη λέξη που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι "θυσίες". Μόνο θυσίες, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Στέρηση μέχρι και του φαγητού. Να μην έχεις πέντε ευρώ, να κρύβεσαι από τους φίλους γιατί δεν έχεις να πληρώσεις έναν καφέ και ταυτόχρονα να είσαι καρδιοπαθής και ανασφάλιστος. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, θα άλλαζα πολλά. Υπάρχει φθόνος στην κοινωνία μας. Είμαστε όλοι απροστάτευτοι σε αυτήν τη χώρα. Και δυστυχώς έχω χάσει κάθε ελπίδα σήμερα» καταλήγει.
«Ο οφειλέτης πρέπει σε κάθε περίπτωση να επιβιώσει και να του δοθούν εναλλακτικοί τρόποι για να ζει με αξιοπρέπεια» λέει η δικηγόρος Σουζάνα Κλημεντίδη.
«Το ζήτημα είναι να βρεθεί μια μέση λύση που να ικανοποιεί οφειλέτη και πιστωτή. Για παράδειγμα, το ακίνητο του κ. Ανδρέα θα έβγαινε σε πλειστηριασμό για 110.000 ευρώ. Άρα ο πιστωτής είχε ήδη εκτιμήσει την εμπορική αξία σε αυτό το χαμηλό ποσό κι επομένως τράπεζες, ασφαλιστικός φορέας και Δημόσιο θα έπρεπε να μοιραστούν μεταξύ τους το τίμημα από τον πλειστηριασμό.
Πρακτικά, το υπόλοιπο ποσό της οφειλής δεν θα το εισέπρατταν ποτέ, δεδομένου ότι ο οφειλέτης και θα είχε απολέσει τη μοναδική και κύρια κατοικία του και δεν θα είχε άλλους διαθέσιμους οικονομικούς πόρους.
Ακόμα και αν κλείσει η εταιρεία και το σπίτι εκπλειστηριαστεί, το υπόλοιπο ποσό δεν θα μπορέσεις να το λάβεις ποτέ, δεδομένου ότι οι άνθρωποι αυτοί θα αδυνατούν να καλύψουν πλέον ακόμη και τις στοιχειώδεις βιοτικές τους δαπάνες.
Ο κ. Ανδρέας, ενώ είχε μια κερδοφόρα επιχείρηση για πάνω από 30 έτη, βρέθηκε αντιμέτωπος με τη γενικότερη οικονομική δυσπραγία και την έλλειψη ρευστότητας όταν ξεκίνησε η οικονομική κρίση.
Με την οικονομική κρίση και τη συνακόλουθη ύφεση που ταλάνισε την αγορά δεν κατόρθωσε να εισπράξει τα σημαντικά χρηματικά ποσά που του όφειλαν πελάτες του και συνακόλουθα δεν ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.
Την ήδη δυσχερή θέση του επιδείνωσαν τα μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης που έλαβαν σε βάρος του οι πιστωτές και ιδίως οι κατασχέσεις των τραπεζικών του λογαριασμών, οι οποίες δυσκόλεψαν σημαντικά την επιχειρηματική του δραστηριότητα.
Σήμερα, η μόνη εφικτή λύση είναι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός. Μια οικογενειακή επιχείρηση, όπως αυτή του κ. Ανδρέα, εκτός του ότι συντηρεί μια οικογένεια, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Ανήκει στις 400.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις των οποίων οι ιδιοκτήτες, για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, έβαλαν εμπράγματη υποθήκη το μοναδικό περιουσιακό τους στοιχείο, που ήταν το σπίτι τους.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η πρώτη κατοικία συνδέεται άμεσα με την επιβίωση της μικρομεσαίας επιχείρησης. Φτάνεις δηλαδή στο σημείο να χάνεις και την επιχείρησή σου, δηλαδή το μοναδικό μέσο βιοπορισμού σου, και το σπίτι σου.
Η μόνη διέξοδος είναι ο εξωδικαστικός μηχανισμός, διότι αποτελεί το μοναδικό νομικό πλαίσιο που έχει ως στόχο την εξασφάλιση της επιβίωσης της επιχείρησης μέσα από τη συνολική και ενιαία ρύθμιση όλων των οφειλών της.
Με τον νόμο του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων (4469/2017) εισάγεται για πρώτη φορά µια εξωδικαστική διαδικασία για τη συνολική και μακροπρόθεσμη ρύθμιση των χρεών των ελληνικών επιχειρήσεων, οι οποίες, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις συσσωρευμένες οφειλές τους.
Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει τα αναμενόμενα αποτελέσματα από την εφαρμογή του εξωδικαστικού μηχανισμού, καθώς εξακολουθούν να υπάρχουν ορισμένα θέματα, κυρίως γραφειοκρατικής φύσης, που καθυστερούν την άμεση, γρήγορη και εύκολη υποβολή αιτήσεων από τις επιχειρήσεις για την υπαγωγή τους στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Σε μια επιχείρηση ο χρόνος είναι χρήμα και η εύκολη και γρήγορη τακτοποίηση των οφειλών αποτελεί προτεραιότητα, προκειμένου να εξασφαλιστεί η λειτουργία της.
Σκοπός είναι, λοιπόν, να μη βάζουν λουκέτο οι επιχειρήσεις αλλά να γίνονται βιώσιμες και να καταφέρουν να γίνουν και να παραμείνουν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Ένα άλλο βασικό θέμα που πρέπει να λυθεί προκειμένου να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα ο εξωδικαστικός μηχανισμός είναι αυτό της άρσης της κατάσχεσης που τυχόν έχει επιβληθεί στους τραπεζικούς λογαριασμούς του οφειλέτη, κάτι που δεν προβλέπεται από το ισχύον νομικό πλαίσιο και τις ειδικές διατάξεις του εξωδικαστικού μηχανισμού.
Δηλαδή, δέον είναι να υπάρχει πρόβλεψη ώστε, όταν ο οφειλέτης καταθέτει την αίτηση υπαγωγής στον εξωδικαστικό μηχανισμό, να μπορεί να αιτηθεί την άρση της κατάσχεσης που έχει επιβληθεί στους τραπεζικούς λογαριασμούς του και κατ' αυτόν το τρόπο να εξασφαλίζει τη δυνατότητα πλήρους λειτουργίας της επιχείρησής του χωρίς προσκόμματα.
Γενικά, πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες διορθώσεις-παρεμβάσεις και είμαι βέβαιη ότι η Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους πράττει ό,τι είναι δυνατόν γι' αυτό, προκειμένου να εφαρμοστεί με επιτυχία ο εξωδικαστικός μηχανισμός. Λύνουμε πολλά προβλήματα κατ' αυτό τον τρόπο διότι και εισπράττουν οι πιστωτές και ο οφειλέτης, ως θύμα της οικονομικής κρίσης, ορθοποδεί».
Με τον νόμο του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων (4469/2017) εισάγεται για πρώτη φορά µια εξωδικαστική διαδικασία για τη συνολική και μακροπρόθεσμη ρύθμιση των χρεών των ελληνικών επιχειρήσεων, οι οποίες, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις συσσωρευμένες οφειλές τους.
Έως το τέλος του περασμένου έτους 3.835 αιτήσεις βρίσκονταν στο αρχικό στάδιο του εξωδικαστικού μηχανισμού και 2.202 αιτήσεις είχαν περάσει ήδη την επιλεξιμότητα. Από τις 339 αιτήσεις που είχαν υποβληθεί, οι 116 βρίσκονταν σε διμερή διαπραγμάτευση και οι 223 σε διαπραγμάτευση με πολλαπλούς πιστωτές. Όπως μου επισημαίνει η προϊσταμένη του τμήματος νομικής υποστήριξης της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, Θεώνη Αλαμπάση, η ειδική γραμματεία συστήθηκε για να δώσει μια απάντηση στο θέμα της υπερχρέωσης.
«Οι βασικές αρμοδιότητες είναι να παρέχει βοήθεια και ερμηνεία του εξωδικαστικού μηχανισμού. Πρόκειται για ένα πλαίσιο το οποίο φέρνει στο ίδιο τραπέζι πιστωτές του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, λαμβάνοντας υπόψη ότι η ικανότητα αποπληρωμής του οφειλέτη αποτελείται από μία πηγή και μόνο και από αυτήν πρέπει να εξυπηρετήσει και τους πιστωτές δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Αίτηση για υπαγωγή στη διαδικασία μπορεί να υποβάλει κάθε φυσικό πρόσωπο που μπορεί να υπαχθεί σε πτώχευση (ατομική επιχείρηση) και κάθε νομικό πρόσωπο που αποκτά εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα (επιχείρηση οποιουδήποτε μεγέθους), εάν έχει φορολογική κατοικία στην Ελλάδα.
Η αίτηση γίνεται ηλεκτρονικά ώστε να μην περιμένεις στα γκισέ, καταβάλλοντας κάποια δικαιολογητικά τα οποία το επόμενο χρονικό διάστημα θα ελαχιστοποιηθούν. Συγκεκριμένα, έχει προβλεφθεί να μειωθούν σε έξι, από 27, τα δικαιολογητικά εκείνα που θα πρέπει να προσκομίσεις. Επομένως, υπάρχει δυνατότητα διαγραφής βασικής οφειλής του μεγαλύτερου ποσοστού των προσαυξήσεων και των τόκων και ό,τι μένει στη συνέχεια διακανονίζεται σε έως 120 δόσεις προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Είναι μια ικανοποιητική ανάσα και ο χρόνος που χρειάζεται ο οφειλέτης για να επιβιώσει η επιχείρησή του. Με την κατάθεση της αίτησης προστατεύεται ο αιτών από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις με αυτόματη αναστολή αυτών των αναγκαστικών μέτρων. Προστατεύεται αυτομάτως τόσο η πρώτη κατοικία όσο και τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία και οι καταθέσεις. Προϋπόθεση είναι ο δανειολήπτης να έχει πλήρη ενημέρωση για τις δυνατότητες που προσφέρονται με βάση τον νόμο και να υποβάλει αίτηση ένταξης στο δικαστήριο μέσω δικηγόρου.
Η προστασία δεν μπορεί να είναι χωρίς αίτηση μέσω δικηγόρου, γιατί απαιτείται έκδοση δικαστικής απόφασης. Για τα χαμηλά εισοδήματα παρέχεται δωρεάν δικηγόρος από το υπουργείο Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μέσω του θεσμού της νομικής βοήθειας με απλή αίτηση στο Πρωτοδικείο της περιοχής διαμονής.
Παράλληλα, η εξωδικαστική ρύθμιση είναι κάτι νέο για τη χώρα μας, όμως υπάρχει η πεποίθηση ότι αυτός ο μηχανισμός θα καταστεί φιλικός προς τον χρήστη, ώστε σταδιακά να ξεμπλοκάρονται και οι λογαριασμοί.
Βρισκόμαστε σε διαδικασία διαπραγμάτευσης, αλλά, απ' ό,τι φαίνεται στις συζητήσεις με τους Θεσμούς, πιθανόν να εφαρμοστεί. Ήδη λειτουργεί help desk καθημερινά που απαντά σε ερωτήσεις και εκατοντάδες mails. Επίσης, διοργανώνονται επιστημονικές ημερίδες για έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση.
Συγκεκριμένα, ενημερώνουν σφαιρικά και αναλυτικά για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις υπερχρεωμένων πολιτών, επαγγελματιών και επιχειρήσεων που επιχειρούν να αντιμετωπίσουν την προφανή αδυναμία τους να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους λοιπούς ιδιώτες.
Να διευκρινίσουμε ότι ανήκουμε στον δημόσιο τομέα και μπορεί καθένας να απευθυνθεί στη γραμματεία ή στα κατά τόπους κέντρα υποστήριξης δανειοληπτών που βρίσκονται σε όλη την Ελλάδα. Εμείς θέλουμε να συμβάλουμε στην καταπολέμηση του προβλήματος της υπερχρέωσης για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών και για μια νέα ώθηση στην επιχειρηματική δραστηριότητα.
Επίσης, παρέχονται εξατομικευμένες συμβουλές, οδηγίες και ενεργή υποστήριξη για τις διαδικασίες και την ουσία όσων προβλέπονται από το πρόσφατα ανανεωμένο νομικό πλαίσιο σχετικά με την προστασία της πρώτης κατοικίας και γενικότερα με τις πρόνοιες που περιλαμβάνει ο αναθεωρημένος Ν. Κατσέλη (Ν. Σταθάκη) για το σύνολο των χρεών των ευάλωτων και μη κοινωνικών ομάδων.
Συνάμα καθοδηγούν και την εξωδικαστική ρύθμιση οφειλών με τη συνδρομή αρμόδιων και επίσημων θεσμικών φορέων, κυρίως σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων ή του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών, καθώς και οποιουδήποτε άλλου συνδυασμού δυνατοτήτων, ανάλογα με την εξατομικευμένη περίπτωση κάθε ενδιαφερομένου».
Η Στέλλα, κόρη του κ. Ανδρέα, είναι 38 ετών και τα πρώτα λόγια που θα μου πει αφορούν το αβέβαιο μέλλον της ‒ θεωρεί ότι της έχουν κοπεί τα όνειρα. Ανήκει στη δυναμική γενιά των νέων που προσπαθούν να επιβιώσουν, να συνεχίσουν μια οικογενειακή επιχείρηση και να ορθοποδήσουν σε μια δύσκολη εποχή.
«Είμαστε ο αδύνατος κρίκος της κοινωνίας. Η ατομική μας δυστυχία είναι καθημερινή. Αισθάνομαι πολλές φορές ότι έχω γίνει καταθλιπτική. Ξυπνώ και κοιμάμαι έχοντας στο μυαλό μου συνεχώς τα προβλήματα που διογκώνονται και δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Ποιο είναι το μέλλον μου; Μπορώ να κάνω οικογένεια; Πηγαίνεις το πρωί στο γραφείο και δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Προσωπικά, αν είχα άλλη επιλογή, θα προτιμούσα να φύγω από την Ελλάδα» λέει, αλλά κατά βάθος έχει μια αισιοδοξία ότι θα μπορέσει να τα καταφέρει.
Καθισμένη δίπλα στον πατέρα της, θα υπογραμμίσει: «Προφανώς, η σύγχρονη πραγματικότητα ευνουχίζει τα όνειρά σου, σου δημιουργεί θλίψη, χάνεις το κουράγιο σου, αλλά αν δεν ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας τώρα, αυτό που τελικά θα καταφέρουμε είναι να εξακολουθήσουμε να ζούμε εν αναμονή, περιμένοντας αν και πότε η ζωή μας θα ξεκινήσει πάλι, από διαφορετική αφετηρία».
