Σε μια άλλη Ρώμη εκτυλίσσεται η υπόθεση του «Outcast», στη φανταστική πολίχνη του Νότου των ΗΠΑ, αγαπημένο τοπίο του Ρόμπερτ Κέρκμαν και των ακραίων ιστοριών του. Προσκλήθηκα από το Fox, που θα ξεκινήσει να μεταδίδει τη σειρά από τις 6 Ιουνίου, να δω τον πιλότο της αναμενόμενης σειράς, που αρχικά συνέλαβε κι έγραψε ο Κέρκμαν και φιλοτέχνησε ο Πολ Ακαζέτα για το ομώνυμο κόμικ. Μνήμες από τις παλιότερες συνεντεύξεις του «Illuminati» ξύπνησαν με το υπέροχο «Castel Sant' Angelo» που είδα εκείνο το βράδυ της πανευρωπαϊκής πρώτης προβολής του σίριαλ: για την ταινία του Ρον Χάουαρντ είχε προγραμματιστεί μια σειρά εκδηλώσεων σε συγκεκριμένες τοποθεσίες, αλλά δύο ημέρες πριν από την προώθησή της το Βατικανό απαγόρευσε να χρησιμοποιηθεί οποιοσδήποτε ρωμαιοκαθολικός χώρος σε σχέση με την ταινία, που υποτίθεται έθιγε το δόγμα. Το αποτέλεσμα ήταν ευτυχές, γιατί οι συνεντεύξεις με τους συντελεστές της ταινίας έγιναν στο εν λόγω Castello, που είναι πλέον αποχαρακτηρισμένο θρησκευτικά ως μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, και διατίθεται για events, είτε το επιθυμεί η Εκκλησία είτε το απεύχεται. Και με θέα τον Άγιο Πέτρο περάσαμε ένα υπέροχο πρωινό, μιλώντας για τα σεναριακά κόλπα του Νταν Μπράουν, ακριβώς διπλά από τα θρυλούμενα μυστικά περάσματα των Παπών που σκάφτηκαν για να τους φυγαδεύουν.
Η πρεμιέρα του «Outcast» έγινε 100 μέτρα πιο κάτω, κατά μήκος του Τίβερη, στο Auditorium Conciliazione, και πάλι φάτσα στο Βατικανό – ταιριαστή επιλογή, καθώς ο άξονας του δράματος του «Outcast» κινείται γύρω από έναν βασανισμένο νέο άνδρα με βαρύ παρελθόν και βίαιες μνήμες κι έναν ιερέα που προσπαθεί να πολεμήσει το Κακό. Και οι δύο είναι κυριευμένοι από δαίμονες, possessed, αλλά σε διαφορετικό βαθμό και σε άλλο επίπεδο παραδοχής και νοητικής επεξεργασίας του μεταφυσικού, και η πρωτοτυπία της σειράς είναι πως ξεκινά από τους χαρακτήρες ενδοσκοπικά και όχι από εξωτερικά περιστατικά-πυροτεχνήματα που θα μπορούσαν να εντυπωσιάσουν ευκολότερα αλλά και να δώσουν ένα πιο επιφανειακό στίγμα.
Ένας από τους λόγους που ταξίδεψα για να δω την πρεμιέρα μιας σειράς, και όχι, ως συνήθως, μιας ταινίας, ήταν για να διαπιστώσω αν και πώς κρατιέται ένα προϊόν, φτιαγμένο για τη μικρή οθόνη, στη μεγάλη για μία περίπου ώρα, γνωρίζοντας πως αυτό που θα δω θα είναι μια συμπυκνωμένη εκκίνηση, μια εισαγωγή για μια σεζόν και βάλε.
Ένας από τους λόγους που ταξίδεψα για να δω την πρεμιέρα μιας σειράς, και όχι, ως συνήθως, μιας ταινίας, ήταν για να διαπιστώσω αν και πώς κρατιέται ένα προϊόν, φτιαγμένο για τη μικρή οθόνη, στη μεγάλη για μία περίπου ώρα, γνωρίζοντας πως αυτό που θα δω θα είναι μια συμπυκνωμένη εκκίνηση, μια εισαγωγή για μια σεζόν και βάλε. Με δεδομένο πως το «Outcast» ανανεώθηκε ήδη, πριν καν ξεκινήσει, για έναν ακόμη χρόνο, με ικανοποίησε (ως και με ανακούφισε) η αυτοπεποίθηση του Κέρκμαν ως προς το ύφος ή, μάλλον, την υφή της νέας του σειράς. Δείχνει να μην ποντάρει σε βιαστικά thrills, αν και δεν τα απορρίπτει, όποτε κρίνει πως θα δώσουν ενέργεια σε ανθρώπους που χαράσσονται από προσωπικές τραγωδίες σε μια ξεχασμένη μεσοδυτική πολιτεία, σε γκρίζο φόντο, βαρετή καθημερινότητα και χαρακτηριστική προφορά. Ο πρωταγωνιστής είναι ο Πάτρικ Φιούγκιτ, ο ενθουσιώδης και αφελής έφηβος από το «Σχεδόν Διάσημοι» του Κάμερον Κρόου, που μεγάλωσε και στη σειρά κρύβει όχι μόνο το άχθος αλλά και την αποκτημένη ενοχή ενός ανθρώπου που απομακρύνεται από όσους αγαπά, για να μην προξενήσει κι άλλο κακό – όπως εκείνος νομίζει. Οι υπόλοιποι τον συμπονούν ή τον αποφεύγουν και περιμένουν τη σειρά τους για να δείξουν τη δική τους έγνοια, τους «σκελετούς», τη διαδρομή τους. Τόσο πολύ προσανατολισμένο είναι το δράμα αυτό στο... δράμα χαρακτήρων και όχι στην μπαμπουλίστικη φρίκη, που, όταν λίγο πριν από το φινάλε σκάει μια σκηνή με εφέ και ένταση τρόμου, ξαφνιάστηκα, έχοντας προς στιγμήν ξεχάσει πως βρίσκομαι στην αίθουσα για να δω ένα έργο με εξορκισμούς και δαιμόνια.
Τώρα, για την κινηματογραφική υπόσταση ενός σχεδιασμένου television show, με το μυαλό στραμμένο στην επιμήκυνση και το σασπένς που φέρνει η συντήρηση της κεντρικής ιδέας, η διαφύλαξη των βασικών χαρακτήρων, η προσθήκη πιο ζουμερών καινούργιων και ο εμπλουτισμός με φρέσκο αίμα (ή περισσότερο αίμα, καθώς η γενική τάση αγαπά το μακέλεμα), αυτό που είδα ήταν ένα επιμελημένο πρώτο μέρος μιας μακράς συνέχειας, μια αρχή που με ιντρίγκαρε επειδή με υπέβαλε. Από την άλλη, από τη στιγμή που το σινεμά έχει τηλεοπτικοποιηθεί, με τη σικουελίτιδα να έχει χτυπήσει φλέβα και να θεωρείται εντελώς φυσική από τη νεότερη γενιά θεατών, δεν είναι δυνατόν για μια τηλεοπτική σειρά που ξεκινά με προδιαγραφές, από δημιουργούς με περγαμηνές, να τα πει όλα σε μια ώρα ή να μη δίνει συνεχώς υποσχέσεις και cliffhanger καρότα για το επόμενο επεισόδιο. Γι' αυτό που είδα και μόνο, για την πρώτη ώρα, ψήθηκα από τους χαρακτήρες που κυρίως υποδηλώνονται, αλλά και την προσαρμογή ενός οικείου premise σε μια γεωγραφική τοποθεσία που παραπέμπει σε wasteland προκατάληψης και μισαλλοδοξίας, έχοντας μάλιστα το πλεονέκτημα να μην μπαίνω στον πειρασμό ή την παγίδα της σύγκρισης του «Outcast» με το «Walking Dead», γιατί, το ομολογώ, δεν έχω δει παρά μόνο τα τρέιλερ.
Το πιο περίεργο είναι πως η τηλεόραση δεν είχε ασχοληθεί, δραματικά, ποτέ στο παρελθόν με υπόθεση εξορκισμού, ούτε αμέσως μετά το μπαμ της κλασικής ταινίας του Φρίντκιν ούτε στα επόμενα κύματα «μόδας» στον κινηματογράφο! Αυτή είναι μία από τις ερωτήσεις που απηύθυνα στους συντελεστές (που ήταν εξίσου ξαφνιασμένοι από την έλλειψη δαιμονικού τηλεοπτικού παρελθόντος), ηθοποιούς και παραγωγούς της σειράς, την επομένη της πρεμιέρας στη Ρώμη. Όλες τις συνεντεύξεις θα τις δείτε από το video section της LiFO λίγο πριν από την τηλεοπτική πρεμιέρα του «Outcast», σχεδόν ταυτόχρονα με την Αμερική, από το Fox Channel, στις 6 Ιουνίου.
Info:
Η σειρά κάνει πρεμιέρα τον Ιούνιο αποκλειστικά στο FOX, ενώ όλα τα επεισόδια θα είναι επίσης διαθέσιμα on demand μέσω FOX Play*!
Το κανάλι FOX είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα, μέσω Nova, OTE TV, Vodafone TV και Cyta Τηλεόρασης.
σχόλια